Μπορεί να κερδίσει και ο τρίτος (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Ο Παναθηναϊκός δείχνει ήρεμος. Η καρδούλα του το ξέρει. Μη νομίζετε ότι δεν συμβαίνει το ίδιο και με τον Ολυμπιακό. Μπορεί να βρίσκεται κάποιους βαθμούς μπροστά –αρκετούς, δεν λέω, τόσους τουλάχιστον ώστε να έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια απόσταση ασφαλείας– αλλά σε ένα ντέρμπι σαν κι αυτό οι αποστάσεις λίγο μετράνε. Αν χάσει, κινδυνεύει να δημιουργήσει ένα… δεδικασμένο που και το κύρος του θα πληγώσει, αλλά και θα τον κάνει να κοιτάζει κάθε τρεις και λίγο τι γίνεται πίσω του. Στην Παιανία πάλι, ο Μαλεζάνι, με ή χωρίς σκούφο, δοκιμάζει σχήματα. Αλλες 15 μέρες να είχε μπροστά του ο Ιταλός μέχρι το μεγάλο ντέρμπι, πάλι δοκιμές θα έκανε. Είναι στο αίμα του. Είμαι σίγουρος πως ο Αλμπέρτο, αν δεν γινόταν ένας καλός προπονητής, σίγουρα θα ήταν ερευνητής σε κάποιο εργαστήριο βιοϊατρικής. Τα ρεπορτάζ λένε ότι ο Παναθηναϊκός θα παίξει 4-3-3. Δεν ξέρω αν ισχύει το ίδιο και για τον Ολυμπιακό, αλλά κάτι τέτοιο υποπτεύομαι. Γι' αυτό όμως που είμαι βέβαιος είναι πως αν στη θέση του Σόλιντ ήταν ο Αλέφαντος, τότε, τουλάχιστον σε επίπεδο θεωρίας, στο 4-3-3 ο κυρ-Νίκος θα έβρισκε τρόπο να στριμώξει στη ζούλα κάποιον παίκτη παραπάνω! Η ιστορία λέει ότι μετά το σφύριγμα της έναρξης από τον διαιτητή τα συστήματα γίνονται σαν τη σκόνη. Θα πάνε εκεί που θα φυσήξει ο άνεμος. Σε ένα ντέρμπι αυτό που αποδεδειγμένα μετράει είναι η ψυχή και κυρίως η προσωπικότητα των παικτών. Αν θέλουν να πάρουν το παιχνίδι οι παίκτες που συνδυάζουν ικανότητα και προσωπικότητα, τότε και τον Ζαν Κλοντ βαν Νταμ και τη στρατιά του να παρατάξεις απέναντί τους, θα βρουν τρόπο να νικήσουν. Ο Παναθηναϊκός έχει νέα παιδιά, που οι ικανότητές τους είναι αναμφισβήτητες. Το πόσο αντέχουν στις δύσκολες συνθήκες θα κριθεί από αυτό το ντέρμπι, το αν δηλαδή θα μεγαλώσουν και θα ωριμάσουν ποδοσφαιρικά μέσα από ένα παιχνίδι ή αν θα πρέπει να αναβάλουν τη σκληρή εκπαίδευσή τους για την επόμενη χρονιά. Αν η διοίκηση των «πρασίνων» χειριζόταν διαφορετικά σε επικοινωνιακό –και όχι μόνο– επίπεδο τις τελευταίες μέρες πριν από το ντέρμπι, τότε δεν σας κρύβω ότι θα έδινα στον Παναθηναϊκό περισσότερες πιθανότητες να πάρει το ματς από όσες του δίνω αυτή τη στιγμή. Η αλήθεια είναι ότι το ζήτημα με τα κρασιά και τα DVD, που μας απασχόλησε αυτές τις μέρες, με προβλημάτισε ιδιαίτερα. Κάτι θα έχουν στο μυαλό τους οι διοικούντες τον Παναθηναϊκό, έλεγα και ξαναέλεγα. Γεγονός είναι πως δεν κατάφερα να βρω τι είναι αυτό. Αν οι «πράσινοι» τηρούσαν χαμηλούς τόνους, ίσως κατάφερναν να κοιμίσουν το «κόκκινο θεριό». Προτίμησαν όμως μια συνταγή που το 2002 την πλήρωσαν ακριβά και τους βγήκε ξινή. Τότε δηλαδή που είχαν ομαδάρα, έτοιμη να μπει στην παρέα των «8» καλύτερων στην Ευρώπη, αντί να περιμένουν τον Ολυμπιακό για να τον νικήσουν στα ίσα και χωρίς πολλά πολλά, δυναμίτισαν την ατμόσφαιρα ακολουθώντας το σχέδιο Φιλιππίδη, με αποτέλεσμα οι παίκτες να τρέμουν σαν κομπρεσέρ από την αρχή του παιχνιδιού από τον φόβο τους μην τυχόν και χάσουν. Οπως και να έχει, πάντως, το πρωτάθλημα δεν τελειώνει την Κυριακή, είτε κερδίσει ο Ολυμπιακός είτε «κλέψει» ο ΠΑΟ τους τρεις βαθμούς. Κανείς από τους δύο, εξάλλου, δεν μας έχει πείσει και στραβοπατήματα θα γίνουν. Μην ξεχνάτε ότι από την κλειδαρότρυπα κρυφοκοιτάζει η ΑΕΚ...