FC: Κάτι περισσότερο από ένας αγώνας

Ένας Αγώνας κατά της Φτώχειας, ξεπερνά χρώματα φανέλας, οπαδικές αντιπαραθέσεις και χώρο τέλεσης. Ξεπερνά αντιπαλότητες και μικρότητες που χαρακτηρίζουν τη «φτώχεια» που έχουμε στην Ελλάδα, που δεν μας επιτρέπει να δούμε παραπέρα από τη μύτη μας, να δούμε παρέα ένα παιχνίδι με οπαδό της άλλης ομάδας, να μιλήσουμε σαν άνθρωποι στα αθλητικά ραδιόφωνα, να γράψουμε κάτι της προκοπής πέρα από «μπε» και «φαπ» στα αθλητικά sites.

Ένας Αγώνας κατά της Φτώχειας, αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία όταν γίνεται σε μια χώρα φτωχή, χρεωμένη, ταλαιπωρημένη, με κόσμο που χάνει τη δουλειά του ή βλέπει τα εισοδήματά του να συρρικνώνονται, όπως είναι η Ελλάδα. Αν ο αγώνας γινόταν κάπου αλλού, όπου οι «αγελάδες» είναι πιο παχιές, όπου το ΔΝΤ είναι απλά τρία γράμματα και τίποτα παραπάνω, θα ήταν πιο εύκολο να πάει ο κόσμος και να δώσει το κατιτίς του. Αλλά δεν θα είχε την ίδια αξία. Οι πληγέντες από τον σεισμό στην Αϊτή, οι πλημμυροπαθείς στο Πακιστάν, τα παιδάκια με ειδικές ανάγκες εδώ στην Ελλάδα, όλοι έχουν ανάγκη από χρήματα, από φάρμακα, από ρούχα, από φαγητό, από νερό. Πάνω απ’ όλα όμως, έχουν την ανάγκη να νιώσουν ότι δεν είναι μόνοι σ’ αυτό τον κόσμο. Δεν είναι αβοήθητοι στη δυστυχία τους.

Ο Ζιντάν και ο Ρονάλντο και τ’ άλλα «παιδιά», έχουν λύσει το πρόβλημα της ζωής τους κι αυτοί και τα παιδιά τους και τα τρισσέγονά τους. Το έλυσαν κλωτσώντας ένα τόπι, προσφέροντας χαρά μεν στον κόσμο, αλλά όχι και ανακούφιση στης γης τους κολασμένους. Και πριν το λύσουν, κάποιοι απ’ αυτούς ή όλοι τους, βίωσαν τη φτώχεια, την εξαθλίωση, την πείνα, τον ρατσισμό, τις λιγοστές ευκαιρίες. Ήταν τυχεροί και ξέφυγαν για τα καλά, έγιναν σταρ, οι δημοσιογράφοι τους κυνηγούσαν για μια ατάκα, ο κόσμος για ένα αυτόγραφο, λατρεύτηκαν, αποθεώθηκαν, έγιναν ινδάλματα. Κι αυτή τη στιγμή, όπου ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του, βγαίνουν μπροστά και σέρνουν το χορό της ανθρωπιάς. Απλώνουν το χέρι και καλούν όλους εμάς να το πιάσουμε και να τους ακολουθήσουμε. Όσο μπορεί κι όσο αντέχει ο καθένας.

Την Τρίτη υπάρχει απεργία στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, άρα και δυσκολία πρόσβασης στο «Καραϊσκάκης». Ενδεχομένως να υπάρχει κρύο ή/ και βροχή. Υπάρχει ζόρι γενικότερο στον κόσμο, ενόψει γιορτών. Είναι γνωστά όλα αυτά. Μακάρι να έλειπαν όλα αυτά, αλλά κάποια πράγματα δυστυχώς συμβαίνουν. Ας μην λείπει μόνο ένα πράγμα: η συμμετοχή μας. Ας δείξουμε έμπρακτα πως ό,τι κι αν συμβαίνει, ό,τι κι αν μας χωρίζει, ό,τι κι αν μας «χαλάει», δεν μπορεί να μας στερήσει την ανθρωπιά μας.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr