FC: Κυρ - Ζοσέ, τι είχες στο μυαλό σου;

Όλες οι συζητήσεις και απορίες μας για το «κλάσικο» απαντήθηκαν το βράδυ της Δευτέρας με τον πιο ηχηρό και πειστικό τρόπο: η Μπαρτσελόνα κατάπιε τη Ρεάλ, ξέσκισε κανονικότατα τον Μουρίνιο, έκανε φύλλο και φτερό τους «γκαλάκτικος», και απάντησε στις κλωτσιές των φιλοξενούμενων με γκολ. Μιλάμε για το απόλυτο ξεβράκωμα - και σας το λέει όχι ένας φίλος της Μπαρτσελόνα, αλλά ένας βαμμένος Μαδριλένος.

Απαντήθηκαν και διάφορα άλλα ερωτήματα, υποθέσεις, εικασίες και σκέψεις που είχαμε κάνει εδώ στην Ελλάδα, μετά την πεντάρα στο «Καμπ Νου» σε βάρος του Παναθηναϊκού. Τότε που ο Παναθηναϊκός είχε «τσαντίσει» τη Μπαρτσελόνα όταν άνοιξε το σκορ (αφήστε που ήταν ήδη ελαφρώς τσαντισμένοι από την ήττα από τη Χέρκουλες) και μόλις ο πίνακας έγραψε «0-1, Govou», σχεδόν αμέσως μετά έγραψε 1-1 και μέχρι το τέλος του ημιχρόνου είχε πάει στο 3-1. Λέγαμε τότε κάτι χαριτωμένα και τσιτάτα (όχι μόνο οι δημοσιογράφοι και οι οπαδοί, αλλά και η διοίκηση της ομάδας), ότι έπρεπε να δώσουμε καμιά κλωτσιά να μας νιώσουν, να σηκώσουμε κανα - δυο Καταλανούς στον αέρα για να μασήσουν, να πάρουμε καμιά κάρτα, ώστε να κρατήσουμε το προβάδισμα κι όχι να φάμε γκολ αμέσως μετά. Το πώς τιμωρήθηκε η Ρεάλ τη στιγμή που πήγε το παιχνίδι στο ξύλο, αδυνατώντας να κάνει κάτι διαφορετικό, το είδαμε τη Δευτέρα. Κι αν θυμώσει η Μπαρτσελόνα και μπορεί να βάλει 5 στη Ρεάλ για να ξεσκάσει, σκεφτείτε να θυμώσει η Μπαρτσελόνα απέναντι στον Παναθηναϊκό ή όποια άλλη ελληνική ομάδα και να θελήσει να ξεσκάσει και να ξεσπάσει. Πόσα άραγε θα έγραφε το κοντέρ; Θα χώραγαν πάνω ψηλά, στο «ρολόι»;

Εύκολο είναι να λες «παίξτε μπάλα», «μην κωλώνετε», «11 αυτοί, 11 κι εσείς», «ρίξτε και καμιά κλωτσιά», «παίξτε πιο σφιχτά στην άμυνα» και άλλα τέτοια, όταν απέναντι είναι η Μπαρτσελόνα. Και μόλις αρχίζει το ματς, μόλις παίρνει μπροστά ο Τσάβι με τον Ινιέστα στο κέντρο, μόλις αρχίζει τα κόλπα ο Μέσι και φεύγουν μια από δω και μια από κει ο Βίγια με τον Πέδρο, ξεχνάς όχι μόνο τις θεωρίες, αλλά και το όνομά σου.

Είναι αλήθεια ότι από τον Μουρίνιο περίμενα περισσότερα - κι όχι μόνο εγώ, αλλά φαντάζομαι ακόμα κι ο Γκουαρντιόλα. Δεν ξέρω τι είχε στο μυαλό του πριν ξεκινήσει το παιχνίδι, αν του πήγαν όλα περίπατο μόλις έφαγε το πρώτο γκολ νωρίς - νωρίς, αν είχε εναλλακτικό πλάνο και δεν του βγήκε ποτέ στο χορτάρι, αν αποφάσισε να κάνει το παιχνίδι του ανεξάρτητα από το κόστος, αν είχε τόσο μεγάλη πίστη στην ομάδα του ή δεν εκτίμησε σωστά τη δύναμη της αντιπάλου του στην καλή της μέρα. Μου κάνει τρομερή εντύπωση που έπαιζε μέχρι το τελευταίο λεπτό με την ίδια άγνοια κινδύνου, έχοντας το ίδιο ψηλά την άμυνα, τα αργά στόπερ στην ευθεία με τα «νομιστεράκια» της Μπάρτσα κι ούτε καν κολλημένους πάνω τους, αλλά σε απόσταση. Το έβλεπες στην τηλεόραση, κοίταζες τον Βίγια έτοιμο να επιταχύνει μόλις έβλεπε τον Τσάβι ή τον Ινιέστα να «οπλίζει» κι έλεγες «έρχεται κι άλλο». Και συνήθως ερχόταν.

Αν δεν ήταν τόσο έξυπνος άνθρωπος ο Μουρίνιο και τόσο πανούργος προπονητής, θα έλεγα ότι τον έπιασε «κότσο» ο Γκουαρντιόλα. Ότι του πήρε το δίπλωμα, ότι του παρέδωσε δωρεάν 90λεπτο σεμινάριο. Αλλά δεν μπορώ να το δεχτώ, κάτι δεν μου κάθεται καλά: είναι δυνατόν να το βλέπω εγώ, εσείς, κάθε νοήμων άνθρωπος που παρακολουθούσε το παιχνίδι κι όχι εκείνος, ο μετρ της τακτικής; Απ’ το μυαλό μου πέρασε κάθε πιθανό και απίθανο σενάριο, έφτασα μέχρι του σημείου να πιστεύω ότι θέλησε να δώσει ένα μάθημα στους παίκτες του, που ένιωθαν άτρωτοι και υπερ-ήρωες από τα καλά παιχνίδια που έχουν κάνει - κόντρα όμως σε υποδεέστερους αντιπάλους, ώστε να φάνε τη σφαλιάρα τους και να προσγειωθούν. Να σταματήσουν να έχουν ψηλά τον αμανέ και να πιστεύουν ότι θα κάνουν πασαρέλα φέτος, αν δεν τον ακούνε και δεν δουλεύουν κάθε μέρα όλο και πιο σκληρά. Να τους δείξει ότι με το «παιχνίδι τους», έχουν ένα ταβάνι. Με το «παιχνίδι του», υπάρχει προοπτική.

Υπάρχει όμως προοπτική, ακόμα κι αν εφαρμόσουν κατά γράμμα ό,τι σχεδιάσει ο προπονητής τους; Η λογική λέει «όχι». Πώς να αντιμετωπίσεις αυτή τη Μπαρτσελόνα, τι να σκαρφιστείς, πώς να τη σταματήσεις, πώς να μπλοκάρεις τα ατού της, πώς να κόψεις το passing game, πώς να αντεπεξέλθεις στο πρέσινγκ, πού να τη χτυπήσεις; Δεν έχω απάντηση, αλλά φαντάζομαι ότι κάτι θα σκεφτεί ο Ζοσέ. Το έκανε πέρυσι, με μια ομάδα εντελώς διαφορετική, με υλικό χειρότερο από το φετινό, με βάρος φανέλας μικρότερο. Αν δεν μπορεί αυτός στην τελική, προφανώς δεν μπορεί κανείς.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr