Κύπελλο, όπως έκπληξη (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Ο Θρασύβουλος, πραγματικό παλικάρι, βρήκε τον Ολυμπιακό στα χάλια του και παραλίγο να του κάνει τη ζημιά. Ενα τετ α τετ έχασε ο Πλιάγκας, τον μιμήθηκε ο Βασιλείου, τους ζήλεψε ο Γιαννακίδης και οι ευκαιρίες διαδέχονταν η μία την άλλη. Τελικά κέρδισε το φαβορί, που έκανε όπως δήλωσαν οι ίδιοι οι «ερυθρόλευκοι» ένα από τα χειρότερα παιχνίδια των τελευταίων χρόνων. Το θέμα όμως είναι ότι το ματς είχε ενδιαφέρον. Βλεπόταν. Αν το ζευγάρι έπαιζε στο Καραϊσκάκη, το ματς θα είχε λήξει προτού ο διαιτητής σφυρίξει την έναρξη. Στο κάτω κάτω της γραφής ο Θρασύβουλος και ο κάθε Θρασύβουλος, ο αντικειμενικά δηλαδή ασθενέστερος, τι περιμένει από αυτόν τον θεσμό.

Να τύχει το φαβορί στην άσχημη μέρα του, μπας και έτσι καταφέρει να πραγματοποιήσει το θαύμα. Με το να φιλοξενεί στην έδρα του ο «μικρός» τον «μεγάλο αντίπαλο», το Κύπελλο αποκτά πραγματικό ενδιαφέρον. Εξάλλου τα μέχρι τώρα αποτελέσματα το αποδεικνύουν. Τόσες πολλές εκπλήξεις σε μία σεζόν δεν είχαμε ποτέ. Μετρήστε περιπτώσεις. Για τον Παναθηναϊκό το πάρτι τελείωσε νωρίς στην Κρήτη από τον Εργοτέλη. Δίπλα του ο ΠΑΟΚ συμπαρίσταται σε ένα δράμα που το βίωσε και αυτός χάνοντας στον Εύοσμο από τον Αγροτικό Αστέρα, την ίδια ώρα που ο Ηρακλής προσπαθούσε τρικλίζοντας να συνέλθει από το σοκ του αποκλεισμού στην Πάτρα.
Εξω και ο Αρης που έχασε από τον Πανθρακικό, έξω και ο Λεβαδειακός από τον Εθνικό Αστέρα, έξω και ο Ατρόμητος από τον Θρασύβουλο. Ετσι, μάλιστα. Το Κύπελλο μού αρέσει. Εχει ενδιαφέρον. Βλέπεις τους αγώνες και δεν τους θεωρείς χάσιμο χρόνου, αφού η έκπληξη καραδοκεί.

Το ματς της ΑΕΚ με τον Εθνικό φύλαγε το καλό για το τέλος. Πάνω εκεί που όλοι είπαν «εντάξει, η ΑΕΚ δεν θα την πάθει, αφού κατάφερε να σκοράρει στην εκπνοή», ήρθε στο τέλος των καθυστερήσεων ο Εθνικός για να της υπενθυμίσει ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει και ισχύει ένα νέο καθεστώς. Μη μου πείτε ότι τώρα ο επαναληπτικός αγώνας στο γήπεδο, όποιο γήπεδο από αυτά που γυροφέρνει η ιστορική ομάδα του Πειραιά, δεν θα έχει ενδιαφέρον, και μάλιστα με δεδομένη την τροπή που πήρε το πρώτο παιχνίδι.

Το ερώτημα είναι πόσο έτοιμοι είμαστε εμείς, οι φίλαθλοι-οπαδοί κυρίως, να αγκαλιάσουμε τις καινούργιες συνήθειες αυτής της διοργάνωσης. Είμαστε έτοιμοι να δούμε έναν τελικό ανάμεσα, για παράδειγμα, στη Λάρισα και στον Πανιώνιο;

Με λίγα λόγια, θα τον «υποστηρίξουμε» έναν τέτοιο τελικό πηγαίνοντας στο γήπεδο και δίνοντάς του το ενδιαφέρον των προηγούμενων τελικών; Ή θα αρχίσουμε τις μουρμούρες, τις γκρίνιες και τελικά θα τον απαξιώσουμε πριν ακόμα διεξαχθεί;

Ή απλώς εμείς με τα σοφά μας επιχειρήματα περί δημοτικότητας και δημοφιλίας θα ζητήσουμε να επιστρέψουμε στον παλιό τρόπο διεξαγωγής ως πιο ενδιαφέροντα και πιο εμπορικό;

Θα πρέπει κάποτε να καταλάβουμε κι εδώ στη χώρα μας ότι ο μόνος θεσμός που όχι απλώς επιτρέπει την έκπληξη, αλλά την επιδιώκει κιόλας, είναι το Κύπελλο. Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες το ίδιο συμβαίνει.