Βίοι παράλληλοι (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Η είδηση που μπορεί να πέρασε στα ψιλά των αθλητικών εφημερίδων και προσωπικά τη θεωρώ σημαντική είναι αυτή που αφορά στον Ντέμη και στους παίκτες της ΑΕΚ. Πιο συγκεκριμένα, ο πρόεδρος της «Ένωσης» συναντήθηκε χθες και θα συναντηθεί και σήμερα στο γραφείο του στο Μαρούσι σε ξεχωριστά ραντεβού με έναν προς έναν τους παίκτες της ομάδας. Είναι η δεύτερη φορά που ο Ντέμης προχωρά σε μια τέτοια κίνηση. Δεν είναι και λίγο να μπορεί ο κάθε ποδοσφαιριστής να βλέπει τον πρόεδρο για οποιοδήποτε ζήτημα, ποδοσφαιρικό ή και προσωπικό, να συζητάει μαζί του και να ελευθερώνεται. Μην ξεχνάτε ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι νέα παιδιά, στην πλειονότητά τους μικρότεροι από 30 χρόνων, και μπορεί η επαγγελματική τους επιλογή να τους έχει ωριμάσει κάπως βίαια, χωρίς αυτό να αποκλείει τα όποια κατάλοιπα. Βάλτε τον εαυτό σας στην ίδια ηλικία και είμαι σίγουρος ότι θα τους αντιμετωπίσετε με διαφορετικό ή, αν θέλετε, με λιγότερο αυστηρό τρόπο.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό που μετράει. Είναι πάνω από όλα η διάθεση του Ντέμη να αφουγκραστεί το πρόβλημα του κάθε παίκτη, χωρίς απαραίτητα να έχει τη δυνατότητα να το λύσει, δημιουργώντας όμως δυνατές σχέσεις. Αυτές οι σχέσεις μπορεί να μετρήσουν στις κρίσιμες στιγμές, δηλαδή στην κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος. Την ίδια ώρα, ο Παναθηναϊκός περνάει ατελείωτες ώρες κρίσης. Οι γκρίνιες μεγαλώνουν, οι αμφισβητήσεις, τα παράπονα.

Ο προπονητής προσπαθεί να συνέλθει, να ηρεμήσει κι έχω την αίσθηση ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους παίκτες. Θα ήταν καλό ο κύριος Γιάννης Βαρδινογιάννης, νέος άνθρωπος, φαντάζομαι με ανοιχτό μυαλό, να μιμηθεί το παράδειγμα του Ντέμη. Μόνο κέρδη μπορεί να αποκομίσει από αυτή την ενέργεια. Μοιάζει με κλειστό αυστηρό κολέγιο ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια. Οι οπαδοί δεν έρχονται κοντά στους παίκτες, δεν παρακολουθούν προπονήσεις. Με λίγα λόγια, δεν «ζεσταίνεται» η ατμόσφαιρα και δεν δημιουργείται κλίμα. Σε αυτό έχουν μερίδιο ευθύνης και οι οπαδοί, μιας και στην Ελλάδα -σε μεγάλο βαθμό, για να μην τους αδικήσουμε- ρίχνουν μάλλον λάδι στη φωτιά στις κρίσεις, παρά λειτουργούν σαν πυροσβέστες. Αλλά αυτό πρέπει κάποτε να αλλάξει και καλό είναι να το αλλάξουν οι νέοι πρόεδροι, που έχουν άλλη φιλοσοφία και συνεπώς άλλη αισθητική για το ποδόσφαιρο του αύριο στη χώρα μας. Δεν χρειάζονται οι συγκρούσεις, οι αντεγκλήσεις και οι εντάσεις.

Διάλογος πάνω απ' όλα, με διάθεση να γεφυρωθούν τα όποια χάσματα, χρειάζεται. Είμαι σίγουρος ότι θα είχαν να πουν πολλά στον πρόεδρο του Παναθηναϊκού οι παίκτες της ομάδας. Τόσο ο Κονσεϊσάο και ο Μπίσκαν, οι βαρύγδουπες μεταγραφές του καλοκαιριού, που δείχνουν να μην έχουν βρει ακόμα τον καλό τους εαυτό, όσο και οι νεότεροι, ο Δάρλας, ο Λεοντίου, ο Μάντζιος, ο Τζιόλης, που θα αποτελέσουν τον κορμό του αυριανού Παναθηναϊκού. Καλό είναι αυτοί οι παίκτες να μη βλέπουν τον πρόεδρο σαν μια μορφή απρόσιτη, όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά ως έναν άνθρωπο και πιο συγκεκριμένα το κορυφαίο στέλεχος μιας πυραμίδας σε μια εταιρεία, την οποία θα κάνουν να μεγαλουργήσει όλοι μαζί.