Και ξαφνικά μάθαμε την αλήθεια (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Αποτύχαμε στην υπόθεση ανάληψης του Euro 2012 και κάποιες εφημερίδες βρήκαν ευκαιρία για να ξεσπαθώσουν. «Ευρω-σφαλιάρα», «ευρω-μπουνιά», «παταγώδης αποτυχία της συνυποψηφιότητας Ορφανού – Γκαγκάτση», «μπλοκ των 5 της ΦΙΦΑ», «τα κακά της μοίρας του ποδοσφαίρου μας που το καθιστούν διεθνώς ανυπόληπτο», «ευρω-φάπες», τρύπιες βάρκες που μπάζουν νερά και πολύ εύκολα ζωγραφίζουμε την «κούπα» του Euro 2004 σαν χέστρα μέσα από την οποία καταλήγει ο θρίαμβος της Πορτογαλίας. Αλλά ούτε και οι θεσμικοί φορείς επέδειξαν τη δέουσα σοβαρότητα. Ο πρόεδρος της ΕΠΟ μίλησε για πολιτική απόφαση, για μήνυμα που μας έστειλαν, και για τους φίλους μας που ήρθε η ώρα να μετρήσουμε. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δηλώσεις του υφυπουργού Αθλητισμού κ. Ορφανού. Συνωμοσιολογία, τελειωμένο παιχνίδι και υπόγειες διαδρομές. Από τους δεύτερους δεν περίμενα κάτι περισσότερο, μόνο ίσως περισσότερες διευκρινίσεις. Το οφείλουν, εφόσον εκπροσωπούν το κράτος και το τελευταίο με τη σειρά του οφείλει να ενημερώνει τους πολίτες και για τις συνταγές επιτυχίας, αλλά και αποτυχίας. Για τις εφημερίδες που θέλουν να λένε ότι είναι ψύχραιμες, ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω. Έπρεπε να αποτύχουμε στην ανάληψη της διοργάνωσης του Euro 2012 για να μάθουμε τα κακά της μοίρας του ποδοσφαίρου μας, που το καθιστούν διεθνώς ανυπόληπτο. Άμα τα ξέρουν ας τα δημοσιεύουν με στοιχεία κάθε μέρα, ώστε και στην εγκυρότερη ενημέρωση να βοηθήσουν, αλλά και στο ξεβρόμισμα και την πρόοδο του ελληνικού ποδοσφαίρου να συντελέσουν. Κάποιοι μπερδεύουν, τεχνηέντως κατά την προσωπική μου γνώμη, τον ψύχραιμο με τον αναίσθητο. Και για να μην τους κατηγορήσουν γι' αναισθησία, χάνουν την ψυχραιμία τους. Είναι το πιο απενοχοποιητικό που μπορώ να σκεφτώ για κάποιους. Δεν ανακαλύψαμε την Αμερική με το να αποκαλύπτουμε ότι στη ΦΙΦΑ και στην ΟΥΕΦΑ υπάρχουν κλίκες και συμπάθειες. Ούτε μπορούμε να κατηγορούμε το ίδιο σώμα ότι μας πολεμά και μας επιβουλεύεται όταν πριν από λίγο καιρό ήταν το ίδιο που μας έδωσε τη διοργάνωση ενός τελικού Τσάμπιονς Λιγκ. Πολύ απλά ο φάκελος ήταν ελλιπής. Ηταν, αν θέλετε, χειρότερος από τους υπόλοιπους φακέλους που κατατέθηκαν. Δεν έχουμε γήπεδα, το ξέρουμε όλοι, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ στριμώχνονται σ' ένα κι εκτός αυτού, όσα απ' αυτά παρουσιάζουν μία αξιοπρεπή εικόνα περιβάλλονται από στίβο, πράγμα που δεν εκτιμάται ιδιαίτερα από την ΟΥΕΦΑ, αφού αυτή προτιμά τα αμιγώς ποδοσφαιρικά γήπεδα. Σ' έναν φάκελο υποψηφιότητας δεν μετράνε τόσο τα έργα που πρόκειται να υλοποιήσεις, ιδιαίτερα στο θέμα των γηπέδων, όσο το επίπεδο στο οποίο βρίσκεσαι στην παρούσα φάση από άποψη υποδομών. Υπάρχει κάποιος που δεν γνωρίζει ότι από άποψη εγκαταστάσεων είμαστε πολύ πίσω; Όπως επίσης ότι πολύ λίγες πόλεις έχουν αεροδρόμια και μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν αποστολές και οπαδούς. Ψυχραιμία λοιπόν και ας ασχοληθούμε επιτέλους σοβαρά με τη δική μας συνολική ανεπάρκεια, η οποία δεν καλύπτεται μ' έναν τίτλο, που κάποιοι πέρυσι κατέκτησαν πανάξια. Ούτε κι αυτός ο τίτλος είναι το πασπαρτού που ανοίγει όλες τις πόρτες.