Μηδέν συν πλην (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Στο «Καμπ Νου», σκυμμένα κεφάλια. Στο Καραϊσκάκη, πρόσωπα θλιμμένα. Η υπόθεση Ευρώπη μήπως έχει καταντήσει μαρτύριο για τις ελληνικές ομάδες; Δεν χρειάζεται να δραματοποιούμε τα πράγματα. Απλούστατα η εκπροσώπηση των συλλόγων μας στο Τσάμπιονς Λιγκ μοιάζει με σκωτσέζικο ντους. Μια καλή εμφάνιση, ένα καλό αποτέλεσμα και το νερό είναι ζεστό. Μετά, έρχονται οι συντριβές και το νερό αυτομάτως γίνεται κρύο. Και τότε, τσίτα το δέρμα και τα νεύρα. Αν συνεχίσουμε να λοξοκοιτάζουμε δυτικά, τότε η κατάσταση για μερικά ακόμα χρόνια θα παραμείνει η ίδια και θα ακολουθήσει η απαξίωση, αφού δεν θα μπορούμε ούτε καν να συμμετέχουμε στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Ικανότητες πάντως έχουμε. Αλλά, σε αυτό το καταραμένο το Τσάμπιονς Λιγκ δεν αρκούν μόνο αυτές. Με τις ικανότητες και το όποιο ταλέντο το πολύ-πολύ να καταφέρουμε κάποιες ευχάριστες παρενθέσεις. Πέραν αυτού, τίποτα περισσότερο. Ας αφήσουμε λοιπόν τις λοξές ματιές και τα αλληθωρίσματα και ας αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, κοιτάζοντάς την στα μάτια. Υπάρχει μία σειρά ζητημάτων, τα οποία πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Το πρώτο είναι το οικονομικό. Οι ελληνικοί σύλλογοι που μας εκπροσωπούν στο Τσάμπιονς Λιγκ θα πρέπει όχι μόνο να ανεβάσουν το μπάτζετ τους, αλλά να αποκτούν και παίκτες που το χρηματικό τους αντίτιμο να αντιπροσωπεύει την πραγματική ποδοσφαιρική τους αξία. Το δεύτερο έχει να κάνει με τις σωστές μεταγραφές. Δεν φτάνει μόνο να αγοράζεις παίκτες, έτσι γενικά και αόριστα, αλλά να κάνεις μεταγραφές βάσει του τι ακριβώς έχεις ανάγκη. Και αν θέλουμε να προχωρήσουμε κι άλλο σε αυτήν την άσκηση επί χάρτου που κάνουμε εδώ, ένα τρίτο ζήτημα αφορά στον οργανωτικό τομέα. Αυτός περιλαμβάνει το προπονητικό τιμ, σε συνδυασμό με τη διοίκηση, αλλά και τους παράγοντες του συλλόγου, την οριοθέτηση των στόχων, για τους οποίους με διαφορετικό τρόπο θα δουλέψει ο προπονητής, με διαφορετικό ο πρόεδρος και οι παράγοντες. Το παν είναι να το θέλουμε. Να το θέλουμε όλοι πραγματικά. Αν το «θέλω» του προπονητή και των παικτών είναι μεγαλύτερο από αυτό της διοίκησης, τότε πάλι η υπόθεση δεν θα προχωρήσει. Έχω την αίσθηση ότι σε αυτήν τη φάση βρισκόμαστε αυτήν τη στιγμή, όπου τα πολλά και διαφορετικά «θέλω» στους διάφορους τομείς μιας ομάδας, θα πρέπει να μεταμορφωθούν σ' ένα ισχυρό κι ενιαίο «θέλουμε όλοι μαζί ως σύλλογος». Δεν είναι λίγοι οι σύλλογοι στη γηραιά ήπειρο που μπορούν να αποτελέσουν το φωτεινό παράδειγμα. Λάθη θα γίνουν, όπως κι έγιναν μέχρι στιγμής και από τον Μαλεζάνι και από τον Σόλιντ, αλλά και από τους παίκτες αμφότερων των ομάδων. Το θέμα είναι η επισήμανση και η διόρθωσή τους το γρηγορότερο δυνατό, αλλά και η ενίσχυση με πραγματικούς επαγγελματίες όλων των τομέων που προαναφέρθηκαν. Ο Παναθηναϊκός έχει έναν βασικό κορμό και ελπιδοφόρους νέους παίκτες. Αυτό είναι μια αρχή. Χρειάζεται όμως σοβαρή ενίσχυση, αν θέλει να παραμείνει «Ευρωπαίος». Ο Ολυμπιακός έχει ποδοσφαιρικές προσωπικότητες που πρέπει να τις εντάξει σ' ένα ποδοσφαιρικό σύνολο. Αυτός και αν θέλει ενίσχυση. Αλλά, επειδή πολλά δραματικά ακούστηκαν αυτές τις μέρες, μη νομίζετε ότι βρισκόμαστε στο μηδέν. Απλούστατα, θα πρέπει να επισπευσθούν κάποιες διαδικασίες, να επιταχυνθούν οι ρυθμοί, χωρίς πανικό και υπερβολές. Γιατί, αν αντιδράσουμε «ελληνικά», τότε θα πέσουμε κάτω και από το απόλυτο μηδέν.