Να σας πω καλύτερα ένα ποίημα; (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Παίξαμε με τον Μέσι, μας έσπασε τη μέση. Παίξαμε με τον Ετό και κάναμε εμετό. Ήρθε και ο Ροναλντίνιο και πήραμε κινίνιο (άστο, κύριε διορθωτά), να 'τος και ο Βαν Μπόμελ που ήτανε για νόμπελ και έτρεχε και ο Τσάβι σαν να 'τανε κουτάβι.

Περιμένετε να σχολιάσω το χθεσινό παιχνίδι; Και τι να γράψω; Καλύτερα να φτιάξουμε κανένα ποιηματάκι, να φτιάξει το κέφι μας, να δείξουμε ότι το ευχαριστηθήκαμε τουλάχιστον. Τι διαφορά είχε το ματς στο «Καμπ νου» από ένα διεθνές φιλικό παιχνίδι, γιατί αν το θεωρήσουμε επίσημο ευρωπαϊκό της μεγαλύτερης διασυλλογικής διοργάνωσης, τότε θα πάθουμε κατάθλιψη και δεν θα μας σώσει ούτε η ποίηση. Τι έγινε τώρα, ας μας πουν οι ειδικοί. Η Μπαρτσελόνα ήταν καταπληκτική και ο Παναθηναϊκός βρέθηκε σε άσχημη νύχτα ή οι Καταλανοί είχαν ρέντα και ο Παναθηναϊκός ήταν άτυχος; Πολύ απλά, αυτή είναι η πραγματική δυναμικότητα των δύο ομάδων και όχι αυτή 15 βράδια πριν στο ΟΑΚΑ, όπου σβήσαμε τον Ετό, ξεδοντιάσαμε τον Ροναλντίνιο και κάναμε όλη την Ευρώπη να μιλάει για μας. Μακάρι να το καταφέρουμε κάποτε.

Αλλά για να γίνει αυτό, θα πρέπει να σταματήσουμε την κατρακύλα, δηλαδή, μέσα σε δύο νύχτες οι ελληνικές ομάδες να μη δέχονται 9 γκολ, αλλά να καταφέρνουν κάτι καλύτερο. Όσοι δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι η ψαλίδα κάθε χρόνο ανοίγει ολοένα και περισσότερο, τότε καλά θα κάνουν να επαναπαύονται στα καθ' ημάς. Ο Παναθηναϊκός να δεχτώ ότι είναι νέα ομάδα που τώρα χτίζεται, πως έχει νέους παίκτες και μπορεί να ελπίζει σε αυτούς. Αλλά όταν έπειτα από ένα τέτοιο παιχνίδι δεν υπάρχει ούτε ένας παίκτης που να κατάφερε να ξεχωρίσει, αυτό σημαίνει ότι θέλει ακόμη πολύ, μα πολύ δρόμο και σίγουρα κάποιες αξιόλογες προσθήκες. Κάθε πέρυσι λοιπόν και καλύτερα, αλλά κάθε χρόνος που χάνεται πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι μετράει διπλός. Διότι οι υπόλοιποι δεν τρέχουν απλώς, κάνουν άλματα και κοιτάζουν μπροστά.
Τόσο μπροστά που η δική μας ποδοσφαιρική πρεσβυωπία μάς απαγορεύει να το δούμε. Πριν λοιπόν καταφύγουμε στα κιάλια ή στη χειρότερη στα τηλεσκόπια, καλά θα κάνουμε να προσγειωθούμε στην ωμή ευρωπαϊκή πραγματικότητα και να σοβαρευτούμε. Το μόνο θετικό της υπόθεσης είναι ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να ελπίζει ότι με νίκη απέναντι στην Ουντινέζε προχωρά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν.

Όπως, και ότι το προσωνύμιο «Ευρωπαίος» οφείλει να το υπερασπίζεται, γιατί πολύ εύκολα μπορεί να το απολέσει. Διότι τη φήμη σου τη χτίζεις έπειτα από πολύ χρόνο και με πολύ κόπο, αλλά μπορείς να την γκρεμίσεις μέσα σε λίγα αγωνιστικά λεπτά.