Να ρωτήσω κάτι, κ. Σάντος (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Η ΑΕΚ φέτος δεν τα πάει καθόλου άσχημα. Έπειτα από επτά αγώνες πρωταθλήματος βρίσκεται στην τρίτη θέση, μόλις δύο βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο Ξάνθη και έναν από τον δεύτερο Ολυμπιακό. Ποιο είναι όμως το μπάτζετ του Ολυμπιακού και ποιο του Παναθηναϊκού σε σύγκριση με αυτό της φετινής «Ένωσης»; Η μέρα με τη νύχτα. Κι όμως, η ΑΕΚ πρωταγωνιστεί και δεν δείχνει, τουλάχιστον με τα μέχρι τώρα δεδομένα, διατεθειμένη να τα παρατήσει.

Στο πρωτάθλημα δεν μπήκε με το δεξί. Την πρώτη αγωνιστική έφερε λευκή ισοπαλία με τον Ατρόμητο και τη δεύτερη νίκησε τον Ηρακλή παίζοντας αξιόλογη μπάλα μόνο στο δεύτερο 45λεπτο. Μετά ήρθε το ματς με το Αιγάλεω, στο οποίο μοιράστηκε μαζί του εντυπώσεις και βαθμούς. Το τελικό 1-1 μάλλον δεν την αδικεί. Μία εβδομάδα αργότερα η ΑΕΚ καταφέρνει «χρυσό διπλό» στη Λάρισα, σε μια έδρα που στη συνέχεια του πρωταθλήματος οι υπόλοιποι διεκδικητές του τίτλου λογικά θα περάσουν δύσκολες στιγμές. Όσοι είδαν εκείνο το παιχνίδι θεωρούν ότι το δικαιότερο αποτέλεσμα θα ήταν τουλάχιστον η ισοπαλία. Και δεν έχουν άδικο, μιας και μετά το γκολ της «Ένωσης» η μόνη ομάδα που υπήρχε στο γήπεδο ήταν αυτή του Γιώργου Δώνη. Ακολουθεί το πρώτο ντέρμπι της χρονιάς, αυτό με τον Ολυμπιακό, που βάφτηκε κόκκινο. Το τελικό σκορ 3-1 και είναι τώρα η σειρά των οπαδών της ΑΕΚ να μιλήσουν για μαγική εικόνα. Δύο ήττες μαζί και η «Ένωση» φαίνεται να περνάει κρίση. Μία από τις πολλές, θα μου πείτε. Συμφωνώ, συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια. Μία οι οργανωμένοι οπαδοί, μία τα οικονομικά, μία το γήπεδο με τα άγια χώματα και μία ο ύμνος, αποτέλεσαν κρίσεις για την ΑΕΚ. Αν όμως οι ασπιρίνες θεραπεύουν τον πονοκέφαλο, το καλύτερο φάρμακο για τις κρίσεις είναι οι νίκες. Διπλό στη Νίκαια και καπάκι νίκη στο ντέρμπι με το εκπληκτικό 3-0 απέναντι στον Παναθηναϊκό, είναι αρκετά για να στείλουν τα μαύρα σύννεφα να ξεσπάσουν αλλού.

Τώρα όλοι στην «Ένωση» χαμογελούν και πάλι. Μιλούν για πρωτάθλημα, μπορούν να ονειρεύονται, να τραγουδούν και να ελπίζουν σε μια επόμενη μέρα που θα τους βγάλει από τη μιζέρια. Μακάρι να μη διαψευστούν. Αυτό όμως που οφείλουν να παραδεχθούν όλοι οι φίλοι της «Ένωσης» είναι πως αυτή η ομάδα δεν έχει πολλές επιλογές. Μοιάζει να μην έχει βάθος στον πάγκο, κάτι που θα χρειαστεί στη συνέχεια. Αυτό κι αν είναι μαγική εικόνα, γιατί η ΑΕΚ παίκτες έχει. Πολύ απλά, ο Σάντος δείχνει να μη συμφωνεί ή στην καλύτερη φοβάται μην τους «κάψει». Αλλά εδώ είναι που αδυνατώ να καταλάβω το σκεπτικό του Πορτογάλου. Πέρυσι, που η ΑΕΚ ομολογουμένως υστερούσε σε ποδοσφαιρικό δυναμικό, ο Σάντος εμπιστεύθηκε θέση βασικού στην ενδεκάδα σε παίκτες που σε άλλες εποχές ούτε θα τολμούσαν να πουν ότι θέλουν κάποτε να παίξουν στην ΑΕΚ. Πολύ δε περισσότερο να φορέσουν τη φανέλα της. Δεν είχε και άλλη επιλογή, θα μου πείτε. Ωραία, θα συμφωνήσω, αλλά φέτος, που έχει πιτσιρικάδες στο δυναμικό του -νέο αίμα που διψάει για διακρίσεις- και δεν είναι λίγοι αυτοί που μιλούν για πραγματικά ταλέντα, γιατί δεν το επιχειρεί; Εντύπωση μου κάνει, ιδιαίτερα σε ματς στα οποία οι περσινοί βασικοί δείχνουν κουρασμένοι, το ότι η «πιτσιρικαρία» δεν υπάρχει ούτε στην αποστολή. Απορίας άξιον. Ο Σάντος οφείλει να απαντήσει όπως αυτός θέλει. Αλλά χρωστάει μια απάντηση. Αν θελήσει να τους ρίξει στη μάχη στη συνέχεια, που το πρωτάθλημα θα έχει φουντώσει για τα καλά (και διόλου απίθανο είναι η «Ένωση» να κυνηγάει τις πρώτες θέσεις), μόνο για να καλύψουν απουσίες βασικών, τότε είναι σίγουρο πως θα τους κάψει μια για πάντα.