Στο στόμα του λύκου

Γιοχάνεσμπουργκ. Το «Μανχάταν» της Αφρικής. Έτσι έχει χαρακτηριστεί η μεγαλοπρεπής αυτή πόλη, κυρίως για τους πολλούς ουρανοξύστες που διαθέτει, τους δρόμους, τα μαγαζιά. Κι όντως οι ομοιότητες με την κοσμοπολίτικη πόλη της Νέας Υόρκης είναι πάρα πολλές. Υπάρχει, ωστόσο, μια τεράστια διαφορά! Οι κάτοικοι τους.

Γράφει από το Γιοχάνεσμπουργκ ο Βαγγέλης Αυγουστής

Νάισνα, Κίμπερλι, Μπλουμφοντέιν… Κάθε πόλη με τις ιδιαιτερότητές της, αλλά από την αρχή της εκδρομής, το Γιοχάνεσμπουργκ ήταν αυτό το οποίο όλοι αδημονούσαν να γνωρίσουν από κοντά. Ήταν δικαιολογημένη η προσμονή ή μήπως όχι;
Πόλη των 6 εκατ. κατοίκων , στην οποία ο έγκλημα αποτελεί καθημερινότητα. Με όποιον κι αν μιλήσεις, το ίδιο πράγμα θα σου πει. Το έγκλημα θεωρείται συνηθισμένο, μέρος της καθημερινότητας. Τι εννοούμε μιλώντας για έγκλημα; Το να σε κλέψουν και να βγεις αλώβητος είναι το… καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί. Κι ευχαριστώ να λες!

Στο Γιοχάνεσμπουργκ «βασιλεύουν» οι έγχρωμοι. Αν στην Αφρική το 88% αποτελείται από μαύρους κατοίκους, το 10% από λευκούς και το 2% από Ασιάτες, στην πιο γνωστή πόλη του νοτιότερου ημισφαίριου της γης, το 98% είναι έγχρωμοι, οι οποίοι μάλιστα, βλέπουν λευκό και τους «γυρίζει το μάτι»! Εδώ, οι λευκοί είναι (το λιγότερο) ανεπιθύμητοι, αφού υπάρχει ακόμα μεγάλη δίψα για εκδίκηση από το Απαρτχάιντ και τα όσα είχαν συμβεί.

Το κράτος έχει θεσπίσει νόμους με τους οποίους κάνει τους μαύρους να νιώθουν κάτι παραπάνω από προνομιούχοι. Να αναφέρουμε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα; Αν σκοτώσεις μαύρο, αυτομάτως μπαίνεις φυλακή ακόμα κι αν η δολοφονία έγινε για αυτοάμυνα. Αν τον τραυματίσεις, είσαι υποχρεωμένος να του παρέχεις όλα τα έξοδα περίθαλψης, ακόμα κι αν επιχείρησε να σου διαρρήξει το σπίτι. Επίσης, οι έγχρωμοι δεν πληρώνουν φόρους, ενοίκια, ρεύμα, τηλέφωνα… Τίποτα απολύτως! Η κατοικία είναι δωρεά του κράτους. Σε υψηλόβαθμες θέσεις θα είναι και θα πληρώνονται αδρά μόνο μαύροι κι ας μην έχουν ιδέα περί του αντικειμένου τους. Τέτοια και άλλα πολλά παραδέιγματα, τα οποία δεν είναι της παρούσης.

Το θέμα είναι ότι η εγκληματικότητα στο Γιοχάνεσμπουργκ είναι τρόπος ζωής. Άπαντες κυκλοφορούν με πιστόλια πάνω τους, σε τέτοιο σημείο, ώστε τράπεζες να αναγράφουν σε πινακίδες και σημειώσεις «Please don’t use your weapon»! Τίποτα σε αυτό το μέρος δεν είναι άξιο εμπιστοσύνης, ούτε καν οι ταξιτζήδες που μπορεί να είναι μέλος κάποιας συμμορίας και να σε οδηγήσουν στο γκέτο τους. Αν σε σταματήσουν στο δρόμο (προφανείς οι λόγοι) τους δίνεις ότι ζητήσουν και φεύγεις και «ευχαριστημένος». Διαφορετικά σε «καθαρίζουν» δίχως δισταγμό.

Υπερβολές; Κι όμως! Αυτά είναι τα λόγια του ξεναγού που μένει εδώ, συνεπώς, γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις. Βέβαια, δεν είναι έτσι σε κάθε περιοχή του Γιοχάνεσμπουργκ το ίδιο αυξημένη η εγκληματικότητα. Στο Σάντον και στο I’ts gate είναι χλιδή, σκέτος παράδεισος.
«Και εμάς γιατί δεν μας πήγαν εκεί;» αναρωτήθηκε ορθώς κάποιος στο λεωφορείο. Προφανώς γιατί εκεί μένουν οι περισσότερες αποστολές Εθνικών ομάδων και τα ξενοδοχεία δεν έχουν δωμάτια ούτε για το προσωπικό τους. «Μας οδηγούν σαν πρόβατα στη σφαγή» ακούστηκε μια φωνή από τη γαλαρία.

(to be continued)