Το πρωινό του ξενοδοχείου στη Νάισνα καλό, δεν λέω! Από τηγανίτες, βάφλες και ότι άλλο βάζει ο νους σου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν υπήρχαν τοπικά εδέσματα. Ίσως να ήταν η πολιτική του Knysna Hotel, ίσως επειδή σε αυτό βρισκόντουσαν μόνο άτομα από το εξωτερικό! Όπως και να’ χει, το γερό στομάχι που δημιούργησα από το πρωινό, με βοήθησε να αντέξω στο υπόλοιπο της ημέρας.
Γράφει από το Κίμπερλυ (πλέον) ο Βαγγέλης Αυγουστής
Κι αυτό γιατί ακολούθησε ένα απίστευτο οδοιπορικό, συνολικά 12 ωρών. Η απόσταση Νάισνα – Κίμπερλυ είναι περίπου 800 χιλιόμετρα και για να την καλύψουμε με το λεωφορείο ξεκινήσαμε από τις 9 το πρωί και φτάσαμε στις 9 το βράδυ. Mεσολάβησαν φυσικά, μερικές σύντομες στάσεις και μία περίπου 45λεπτη για μεσημεριανό, αλλά για πρώτη φορά από την αρχή της εκδρομής του «Γαλανόλευκου Φάρου» το κλίμα εντός του λεωφορείου ήταν κάπως ηλεκτρισμένο. Δεν έλειψαν οι γκρίνιες και οι μουρμούρες, τις οποίες όμως, διαδέχθηκαν λίγο αργότερα τα χαμόγελα και τα επιφωνήματα θαυμασμού γι’ αυτό που συναντήσαμε κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Τι ήταν αυτό;
Χιόνι! Κι όμως! Η χώρα την οποία φαντάζετε κανείς «τίγκα» στον ήλιο και με θερμοκρασία άνω των 40 βαθμών, από τις 13 Ιουνίου (ημέρα που προσγειωθήκαμε στην αφρικανική ήπειρο) και μετά, έχει κρύο που «θερίζει», καταρρακτώδεις βροχές και εσχάτως και… χιόνι! Μπορεί, βέβαια, στην Αφρική να είναι η εποχή του φθινοπώρου, αλλά το να βλέπεις άσπρες νιφάδες να πέφτουν σε αυτή τη χώρα, είναι πραγματικά κάτι το ασυνήθιστο! Εξ ου και οι δεκάδες οικογένειες που είχαν παρκάρει τα αυτοκίνητα τους αριστερά του δρόμου και έπαιζαν χιονοπόλεμο. Εικόνα που έχουμε ξεχάσει στην Ελλάδα!
Από τα χιόνια και τα σύννεφα τα οποία διασχίσαμε σε κάποια στιγμή του ταξιδιού (αφού το Κίμπερλυ βρίσκεται σε πολύ μεγάλο υψόμετρο) βρεθήκαμε στην απόλυτη ξηρά της στέπας. Για 200 χιλιόμετρα περίπου, όπου κι αν «ταξίδευε» το μάτι, αντίκριζε μια τεράστια γη στην απόλυτη ξηρασία. Αραιά και που, υπήρχαν μερικοί ανεμόμυλοι, αλλά μέχρι εκεί. Όπως ανέφερε η ξεναγός, η στέπα ονομάστηκε «Καρούμ» από τους πρώτους ιθαγενείς, τους Χόι. Καρούμ, σημαίνει η γη της μεγάλης δίψας!
Επιτέλους, μετά από περίπου 8 ώρες συναντήσαμε τις πρώτες ταμπέλες, τα πρώτα φανάρια. Πάνω που είχα αρχίσει να πιστεύω ότι στη Νότιο Αφρική δεν έχουν μάθει ακόμα τη λέξη: σηματοδότηση. Η αντίστροφη μέτρηση για τον τελικό προορισμό είχε ξεκινήσει. Μπροστά στην αρχική «οδύσσεια», τέσσερις ώρες δεν ήταν τίποτα. Όταν δε, έφτιαξε (ως δια μαγείας;) το dvd player και παρακολουθήσαμε το έργο Syriana τα λεπτά περνούσαν ακόμα πιο γρήγορα. Κανείς δεν σκεφτόταν, πλέον, τη στιγμή της άφιξής του στο ξενοδοχείο. Ίσως έπαιξε ρόλο και ότι η «γαλαρία» του λεωφορείου φρόντισε να διασκεδάσει τους εκδρομείς του Γαλανόλευκου Φάρου με συνθήματα, ανέκδοτα, γέλια, λίγο ουισκάκι, λίγο ρακί. «Φτάσαμε; Κοίτα πως πέρασε η ώρα…»
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
