Mαλεζάνι-Βέρντερ = Ασος (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

O χθεσινός Παναθηναϊκός δεν έχανε με τίποτα και ούτε το άξιζε. Είχε έναν καταπληκτικό Γκαλίνοβιτς, ο οποίος όσες φορές χρειάστηκε να επέμβει λειτούργησε άψογα. Ενα από τα καλύτερα παιχνίδια του στον Παναθηναϊκό. Μπροστά από τον Κροάτη είχε τον Νασίφ Μόρις, ο οποίος έκανε σίγουρα την καλύτερη εμφάνισή του από τότε που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα. Ηταν μια άμυνα μόνος του, ήταν παντού, κάλυψε διαδρόμους, κενά, διόρθωσε λάθη των συμπαικτών του. Ο τρίτος κορυφαίος του «τριφυλλιού» ήταν ο Εκι Γκονζάλες. Μεγάλη μπάλα, που θα έλεγε και ο Αλέφαντος. Ο μόνος που την κράτησε στο κέντρο χωρίς να την ταλαιπωρεί, ο μόνος που επιχείρησε προσωπικές ενέργειες και του βγήκαν, πήρε την ομάδα στην πλάτη του στις δύσκολες στιγμές και την πήγε μπροστά. Η ποδοσφαιρική του προσωπικότητα ακτινοβόλησε για ακόμα μία φορά.

Ενα γκολ, δύο δοκάρια και δύο χαμένες ευκαιρίες δεν είναι μικρή συγκομιδή για έναν αγώνα του Champions League. Ο χθεσινός Παναθηναϊκός είχε επιτέλους και έναν καθαρόαιμο επιθετικό. Τον Ούγγρο Τόργκελε, από αυτούς που οι αντίπαλες άμυνες τον αισθάνονται, καταλαβαίνουν την παρουσία του, έτοιμος να δημιουργήσει προβλήματα στους αμυντικούς. Δεν νομίζω ότι ομάδα με τέσσερις παίκτες σε μεγάλη εμφάνιση μπορεί να χάσει ευρωπαϊκό παιχνίδι. Αυτό όμως που πρέπει να πούμε είναι ότι για πρώτη φορά φέτος οι «πράσινοι» λειτούργησαν ως ομάδα, άρα ο τρελο-Μαλεζάνι που έβλεπε βελτίωση και κάποιοι τον ειρωνεύονταν απεδείχθη σωστός. Χρωστάει ένα μεγάλο μερίδιο της νίκης του το «τριφύλλι» στον Ιταλό προπονητή. Γιατί καλό είναι να βλέπουμε τα λάθη του, αλλά είναι επίσης καλό να του απονέμουμε και τα εύσημα όταν τα αξίζει.

Ο Αλμπέρτο χθες νίκησε τη Βέρντερ, τον προπονητή της, τον κακό Παναθηναϊκό και όλους αυτούς που μέχρι πριν από λίγες ώρες ζητούσαν την κεφαλή του επί πίνακι. Απέδειξε ότι τόσο καιρό προβληματιζόταν και πειραματιζόταν όχι για να καλύψει τις όποιες αδυναμίες του, αλλά γιατί πραγματικά έψαχνε να βρει εκείνο το σχήμα που θα έκανε τον Παναθηναϊκό ομάδα. Είχε το θάρρος και τη μαγκιά να εμπιστευτεί τους πιτσιρικάδες, τον Δάρλα, τον Μάντζιο, ο οποίος έτρεξε, κουράστηκε και αντικαταστάθηκε την κατάλληλη στιγμή, και κρίνω πολύ έξυπνη την είσοδο στο παιχνίδι του Τζιόλη, παρ' όλο που οι προπονηταράδες της κερκίδας θα προτιμούσαν να επιλέξει κάποιον άλλον. Χτύπησε τους Γερμανούς εκεί που πονούσαν.
Στην αργή άμυνά τους, βάζοντας δύο επιθετικούς που έβλεπαν μόνο μπροστά. Μέχρι να καταλάβουν οι Γερμανοί τι γίνεται, βρέθηκαν να χάνουν νωρίς νωρίς με 2-0.

Ο Παναθηναϊκός χθες διαχειρίστηκε με επιτυχία κρίσεις, όταν για κάποια διαστήματα, ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό του α' ημιχρόνου, είχε χάσει τον έλεγχο του παιχνιδιού. Δέχτηκε το γκολ από κακή συνεννόηση του ιατρικού τιμ με το προπονητικό και από εκεί και πέρα κατάφερε να συνέλθει γρήγορα. Το δεύτερο ημίχρονο για μένα ήταν ένα σεμινάριο προπονητικής που έφερε τη σφραγίδα του Αλμπέρτο Μαλεζάνι. Χωρίς η ομάδα να γυρνάει πίσω, κατάφερνε να κλείνει διαδρόμους στο κέντρο και κάθε φορά που είχε την μπάλα στην κατοχή της να την περνάει με τη μία στα άκρα ή με κάθετες μπαλιές πίσω από τις πλάτες των αργών Γερμανών κεντρικών αμυντικών. Πέστε μου ποιος νοστάλγησε στο παιχνίδι του ΟΑΚΑ τον Βόουτερ, τον Μπίσκαν και, τέλος, τον Ολισαντέμπε.

Ο Παναθηναϊκός αρχίζει να αποκτάει ρυθμό και ψυχολογία. Οπως δήλωσε και ο ίδιος ο Μαλεζάνι, περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν, αλλά το ουρλιαχτό του Ιταλού στο τέλος του παιχνιδιού σηματοδοτεί μια νέα αρχή για το «τριφύλλι».