H Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Δεν λέω τίποτα! Τι να πω δηλαδή; Αφού ο άνθρωπος έχει άστρο. Στον Γερμανό τον Ότο αναφέρομαι. Οπότε από τη στιγμή που έχει άστρο και μας το έχει αποδείξει περίτρανα με χίλιους τρόπους, τότε δεν μένει τίποτα περισσότερο από το να ηρεμήσουμε προσωρινά και να απολαύσουμε όλα αυτά τα «μαγικά» που γίνονται.

Ο άνθρωπος είναι ικανός να πάει στο καζίνο, να ξεχάσει τις μάρκες στην τσόχα και να βγει άλλο νούμερο στη ρουλέτα από τα 36 που αναγράφονται. Να κερδίσει μέχρι και χρώμα, ενώ δεν έχει ποντάρει καν. Κανονικά τον Ρεχάγκελ θα έπρεπε η ΦΙΦΑ να του απαγορεύει την είσοδο ως κόουτς στους αγωνιστικούς χώρους, όπως απαγορεύουν στον Τζον Τάραμας να παίζει μπλακ τζακ.

Πλάκα μας κάνει και δεν το έχετε πάρει χαμπάρι. Ακολουθεί την ίδια μέθοδο με τον ιδιοφυή σκακιστή Καρπόφ. Τον Ρώσο, τον θυμάστε; Ο Καρπόφ, αφού είχε βαρεθεί να κερδίζει τον άλλο διεκδικητή του παγκόσμιου τίτλου σε τουρνουά, μίτινγκ και ευρωπαϊκούς αγώνες, αποφάσισε να παίζει με αντίπαλο τον ίδιο του τον εαυτό στην αρχή και λίγο πριν τον τσουβαλιάσουν για το «άσπρο ίδρυμα», άρχισε να παίζει με αντίπαλο το... κομπιούτερ του. Έβαζε συντελεστές δυσκολίας στο πρόγραμμα και κοίταζε πώς μπορεί να γίνει η στραβή και να χάσει.

Το ίδιο κάνει και ο Ρεχάγκελ. «Εχω δοκιμάσει την περίπτωση να χάνω μέχρι το 79'-80' το ματσάκι, αλλά και την πρόκριση στα τελικά του Μουντιάλ;», σκέφτηκε. Όχι! «Ωραία, τότε ήρθε η ώρα να το δοκιμάσουμε και αυτό», αποφάσισε. Και το δοκίμασε! Πού είναι λοιπόν το κακό, αφού για μια ακόμα φορά τα κατάφερε; Μην τρελαίνεστε λοιπόν. Προπόνηση στα νεύρα μας κάνει ο Ότο. Όσο περισσότερο ζοριζόμαστε τόσο περισσότερο το διασκεδάζει αυτός. Δεν ακούσατε τι δήλωσε μετά το παιχνίδι; «Οι Έλληνες είναι λαός που δεν έχει υπομονή». Την περίπτωση να έχουμε χάσει την υπομονή μας από διάφορα γεγονότα που μεσολάβησαν ή προηγήθηκαν, ο Γερμανός ούτε που την εξετάζει. Και καλά κάνει, αφού η παρτίδα τού βγαίνει και βρίσκεται πάντα από πάνω.

Ίδρωνε εσύ να γράφεις και να λες ότι άργησε να βάλει τον Λυμπερόπουλο. Δεν το ξέρει; Αλλά έτσι ήταν το κόλπο. Δεν καταλάβατε τι γράφαμε πιο πάνω; Μια χαρά είναι η Εθνική μας. Σκεφτείτε μόνο ότι υπάρχουν και χειρότερα. Οι εθνικές Δανίας και Τουρκίας για παράδειγμα. Για μπείτε στη θέση τους να καταλάβετε τη γλύκα. Και μόνο που ξέρουν ότι πρέπει να κυνηγούν μια ομάδα που δεν χάνει με τίποτα -βάλει, δεν βάλει γκολ-, που δεν στραβοπατάει, που η τύχη στη χειρότερη περίπτωση θα την οδηγήσει σε ισοπαλία, που δεν παίζει μπάλα, που δεν έχει ανάπτυξη, που οι παίκτες της τραυματίζονται και δεν ξαναπαίζουν, που δεν έχει επιθετικούς και άλλους προσανατολισμούς και ότι στο τέλος αυτή η ομάδα θα τερματίσει δεύτερη και αυτοί απλώς οφείλουν να συμμετέχουν, γιατί έτσι είναι το παιχνίδι, μπορούμε ακόμα να μιλάμε ότι είμαστε σε δύσκολη θέση; Να κάνουμε κριτική και να εκδηλώνουμε προβληματισμούς; Δίκιο έχει ο Ρεχάγκελ που λέει ότι δεν έχουμε υπομονή. Εδώ δεν έσπασαν τα νεύρα των άλλων, τα δικά μας σπάσανε; Α, ρε Έλληνα, τι κακομαθημένος που είσαι!