Ηταν πραγματικός Αρης

Ο Αρης ήταν κυρίαρχος σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την πανάξια νίκη του. Από το πρώτο λεπτό μέχρι το σφύριγμα του Παμπορίδη, 90 και βάλε λεπτά επειδή έτσι γούσταρε, μόνο μία ομάδα υπήρχε στο γήπεδο. Κι αυτός ήταν ο Αρης. Οι «κίτρινοι» έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνουν σε όλα τα ματς στην έδρα τους. Από το σφύριγμα της έναρξης τρομοκράτησαν τον αντίπαλο, δίνοντάς του να καταλάβει τι τον περιμένει. Απόλυτη κυριαρχία σε όλες τις γραμμές.

Μέσα στον ενθουσιασμό του ο Αρης κάνει ένα λάθος: ανεβάζει τον ρυθμό για να παρασύρει τον Ολυμπιακό, αλλά συγχρόνως αφήνει χώρους τους οποίους ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύεται στην κόντρα. Ο Κούπερ το παίρνει χαμπάρι, αντιλαμβάνεται ότι μπορεί αυτό να του γυρίσει μπούμερανγκ και ζητεί το πιο απλό: οι παίκτες του να πιέζουν την πρώτη μπαλιά του Ολυμπιακού. Απ' τη στιγμή αυτή και μετά ο Ολυμπιακός κουτσαίνει. Αδυνατεί να αναπτυχθεί, μπλοκάρεται σε όλες τις γραμμές. Πρίττας και Ναφτί μονοπωλούν το κέντρο, την ίδια ώρα που Ντουντού και Ντομί απλώς περπατάνε.

Ο Αρης θα μπορούσε να «καθαρίσει» το ματς από το πρώτο μέρος. Είχε οκτώ τελικές προσπάθειες, ευκαιρίες για γκολ κι αν το σκορ δεν άνοιξε, οφείλεται στην πολύ καλή παρουσία του Νικοπολίδη και στην «παρατηρητικότητα» του βοηθού Γενναίου, ο οποίος είδε τον Κόκε να φεύγει μόνος του και τον χρέωσε οφσάιντ. Ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο δεν υπήρχε. Από τα άκρα Γκαλίτσιος και Γκαλέτι δεν βρέθηκαν ποτέ και σε ασυνεννοησία διαγωνίστηκαν την απέναντι πλευρά Ραούλ Μπράβο και Λεονάρντο.

Χωρίς άκρα και χωρίς κέντρο ο Ολυμπιακός πώς θα μπορούσε άραγε να αντιδράσει; Στο δεύτερο ημίχρονο δεν άλλαξε τίποτα. Ουσιαστικά μιλάμε για «φωτοτυπία» του πρώτου μέρους. Ο Ζίκο τραβάει έξω τον Γκαλίτσιο, που είχε χάσει όλες τις προσωπικές μονομαχίες, και βάζει μέσα τον Τοροσίδη. Απ' τα πρώτα πατήματά του ο παίκτης έδειξε ότι δεν ήταν έτοιμος για να ανταποκριθεί.

Την ίδια ώρα ο Αρης δείχνει διάθεση να επαναλάβει την απόδοση του πρώτου ημιχρόνου. Και τα καταφέρνει. Στριμώχνει τους «ερυθρόλευκους» πίσω και κάθε φάση που δημιουργεί μυρίζει γκολ. Οι «κίτρινοι» θα μπορούσαν να ανοίξουν το σκορ πριν το πετύχει ο Κάμπορα, αν ο Παμπορίδης έδινε το πέναλτι στο φάουλ του Νέτο, το οποίο, εκτελώντας χρέη του Νικοπολίδη, απέκρουσε με το χέρι ο Ντουντού. Ο Ολυμπιακός επιχειρεί και πάλι να αντιδράσει. Μέσα ο Ζαϊρί, έξω ο Λεονάρντο.

Αλλά πριν προλάβει ο Μαροκινός να ενεργοποιηθεί, ο Αρης πετυχαίνει επιτέλους τον στόχο του. Σκοράρει με τον Κάμπορα, που μπορεί σε όλο το παιχνίδι να μη φάνηκε ιδιαίτερα επειδή δεν τροφοδοτήθηκε, αλλά από την άλλη μεριά είναι ο επιθετικός που παρακολουθεί όλες τις φάσεις από κοντά, χωρίς να αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Ο τρόπος που σκοράρει αυτό αποδεικνύει. Για τους περισσότερους επιθετικούς αυτή η φάση θα ήταν τελειωμένη.

Μετά το γκολ το λογικό θα ήταν ο Ολυμπιακός να αντιδράσει. Την αντίδρασή του την περιμένουμε ακόμα. Σπασμωδικές κινήσεις, γιόμες και ατομικές ενέργειες χαρακτήρισαν το παιχνίδι των «ερυθρολεύκων». Ο μόνος που διακρίνεται απ' όλο αυτό το μπέρδεμα είναι ο Ζαϊρί, που με την απόδοσή του θέτει ένα μεγάλο ερώτημα γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε νωρίτερα. Η λήξη του παιχνιδιού βρήκε τους παίκτες του Αρη να πανηγυρίζουν έξαλλα. Ολα λειτούργησαν υποδειγματικά, τόσο απ' τον πάγκο όσο και απ' τους παίκτες. Για πρώτη φορά ο Αρης τη φετινή περίοδο έπαιξε ως Αρης και με τέτοια απόδοση είναι απίθανο να του στερήσει αντίπαλος ή οποιοσδήποτε άλλος τη νίκη.