Τόπο στα γεράματα

Εγώ το έλεγα ότι καλύτερα ήταν η Αρσεναλ να έπαιζε με τα «γερόντια», παρά με τους πιτσιρικάδες. Αυτοί οι πιτσιρικάδες δεν κάθονται σε ένα σημείο, μπας και τους πιάσεις και τους μαρκάρεις. Τρέχουν πάνω κάτω, ξεμαρκάρονται και, το κυριότερο, από τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματά τους μαθαίνουν να αγωνίζονται με το ίδιο αγωνιστικό σύστημα και πλάνο με τη μεγάλη ομάδα.

Στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός είχε προβλήματα με τους αεικίνητους πιτσιρικάδες του Βενγκέρ. Το μαρκάρισμα των παικτών της Αρσεναλ ήταν ασφυκτικό. Οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν μπορούσαν να ελευθερωθούν και η πίεση αυτή οδήγησε νωρίς τον Ζίκο να τραβήξει από τα άκρα τον Λεονάρντο και να τον προσθέσει στους παίκτες του άξονα. Ο Ολυμπιακός δεν είχε συνοχή κι αυτό που τον χαρακτήριζε ήταν τα πολλά πουλήματα της μπάλας.

Ο Ντουντού αναγκάστηκε πολλές φορές να παραχωρήσει φτηνά την μπάλα. Το ίδιο και ο Οσκαρ, το ίδιο και ο Λεονάρντο. Ο μόνος που έδειχνε να είναι πολύ συγκεντρωμένος, πολύ ουσιαστικός στο παιχνίδι του ήταν ο Μαρέσκα και γι' αυτό ξεχώρισε.

Ο Ιταλός έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του στον Ολυμπιακό. Αριστο παιχνίδι μπροστά από τα στόπερ, εξαιρετικός στα ανασταλτικά του καθήκοντα, στη διατήρηση της μπάλας και στις μεταβιβάσεις με καθαρό μυαλό. Ενα στοιχείο που ο Ολυμπιακός το χρειαζόταν στο χθεσινό παιχνίδι.

Λιγότερο ταλαιπώρησε και περισσότερο ταλαιπωρήθηκε ο Ολυμπιακός στο πρώτο μέρος. Και σε αυτό ευθύνεται το γεγονός ότι δεν είχε κατοχή ο άξονας, η ραχοκοκαλιά της ομάδας. Στο δεύτερο ημίχρονο ήρθε το γρήγορο γκολ να αλλάξει την εικόνα του αγώνα.

Με άλλη ψυχολογία οι παίκτες του Ολυμπιακού, πιο συγκεντρωμένοι και απελευθερωμένοι, έδειξαν να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του παιχνιδιού. Τα πουλήματα μπάλας έλαβαν τέλος, ανασταλτικά ο Ντουντού συνήλθε, ο Γκαλέτι έγινε πιο ουσιαστικός, ο Οσκαρ κάλυψε παραπάνω από μία θέσεις και ο Λεονάρντο έδειξε ωριμότητα.

Αυτό, όμως, που λειτούργησε καταπληκτικά, συνεπικουρούμενο και από την καταπληκτική εμφάνιση του Μαρέσκα, ήταν το κεντρικό αμυντικό δίδυμο του Ολυμπιακού. Αβραάμ και Μέλμπεργκ ήταν σχεδόν αλάνθαστοι. Ουσιαστικοί και γρήγοροι στα μαρκαρίσματά τους, χωρίς φάουλ και με δύναμη. Ιδιαίτερη μνεία και στον Αντώνη Νικοπολίδη. Μία ακόμα μεγάλη εμφάνιση προστέθηκε στο ενεργητικό του.

Με την απόκρουσή του κρατάει το 1-0 στο τετ α τετ με τον Βέλα. Τα πιτσιρίκια του Βενγκέρ άφησαν άριστες εντυπώσεις, αλλά από την άλλη μεριά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και ο Ολυμπιακός έπαιζε με απουσίες. Είναι σπουδαίο επίτευγμα ότι προχώρησε στην επόμενη φάση με βασικούς τον Οσκαρ, τον Γκαλίτσιο, τον Λεονάρντο, τον Ντομί και τον Ζαϊρί.

Παίκτες για τους οποίους στην αρχή της χρονιάς θα μιλάγαμε για μπακ απ σε άλλους βασικούς. Οπως δεν πρέπει να ξεχνάμε γιατί είναι πραγματικά σημαντικό ότι αυτός ο Ολυμπιακός, με αυτές τις απουσίες, κατάφερε σε αυτόν τον όμιλο να πετύχει το απόλυτο στην έδρα του. Με «τρία στα τρία» δεν υπάρχει ομάδα που να αποκλείστηκε. Εκτός αν θυμηθούμε τις «αυτοκτονίες» του παρελθόντος...