Εκτός από την Ουκρανία, αντίπαλος και ο χρόνος

Η Εθνική ελπίζει ότι θα καταφέρει να προκριθεί στο ματς της Τετάρτης απέναντι στην Ουκρανία. Είναι η τελευταία της ευκαιρία. Καλά κάνει και ελπίζει. Δεν μπορεί να κάνει και διαφορετικά. Να δούμε, όμως, αν οι ελπίδες είναι βάσιμες; Γιατί το να αισιοδοξείς για το μέλλον δεν είναι επ' ουδενί κακό, αρκεί να έχεις πλήρη εικόνα της κατάστασης την οποία καλείσαι να διαχειριστείς.

Αν όχι, τότε ελπίζεις γιατί δεν σου μένει τίποτε άλλο να κάνεις. Αλλο, συνεπώς, να αισιοδοξείς και άλλο να ελπίζεις. Με βάση την αγωνιστική εικόνα της Εθνικής σε όλη τη διαδρομή των προκριματικών για το Μουντιάλ και ιδιαίτερα στα τελευταία παιχνίδια, η αισιοδοξία για μια ομάδα που μπορεί να ανατρέψει τη μέχρι τώρα παρουσία της και να εμφανιστεί ανταγωνιστική καταλήγουμε ότι θα πρέπει να είναι συγκρατημένη.

Σε κανένα παιχνίδι δεν έχει επιδείξει αρετές ομάδας που είναι σε θέση να κυριαρχήσει απόλυτα, να αντεπεξέλθει σε δύσκολους ρόλους και να κερδίσει, εκτός από το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, τη μάχη των εντυπώσεων. Η πρόσφατη «πεντάρα» με τη Λετονία σε γεμίζει με αισιοδοξία, αλλά η ομάδα αυτή δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο σύγκρισης ή σημείο αναφοράς.

Πολύ καλά, λοιπόν, έκανε ο Οτο Ρεχάγκελ, που, αν και μπερδεμένος τον τελευταίο καιρό, φρόντισε να ξεκαθαρίσει ότι άλλο πράγμα είναι η Ουκρανία και άλλο η Λετονία, ανεξαρτήτως αν και οι δύο πριν από χρόνια συγκροτούσαν την πάλαι ποτέ κραταιά Σοβιετική Ενωση. Στον όμιλο–δώρο στον οποίο συμμετείχε η Εθνική όφειλε να είχε ξεκαθαρίσει την πρόκριση και να μη φτάσει στην ψυχοφθόρο και άκρως αποκαλυπτική όσον αφορά τις αδυναμίες της διαδικασία των μπαράζ.

Δεν το κατόρθωσε και αυτό είναι ένα ακόμα ντεζαβαντάζ. Τώρα, με την ψυχή στο στόμα και 90 λεπτά πριν από τον γκρεμό, μοιάζει κομματάκι δύσκολο να μπορέσουμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα μιας ολόκληρης περιόδου. Δύσκολα αλλάζει η αγωνιστική νοοτροπία και ακόμα πιο δύσκολο είναι να αποκτήσεις τη χαμένη αγωνιστική αυτοπεποίθησή σου και τη δυναμική σου.

Αυτές που είχαμε ως φαβορί στους ομίλους και που με δικές μας παραλείψεις, αβλεψίες και λάθη απολέσαμε. Δεν είναι εύκολη ομάδα η Ουκρανία. Μην ξεχνάτε ότι η συντριπτική πλειονότητα των διεθνών μας προτιμούσε πριν από την κλήρωση να μην τη συναντήσει στον δρόμο της προς τη Νότιο Αφρική.

Αυτό, από την άλλη, δεν σημαίνει ότι είναι μια ομάδα αχτύπητη και άτρωτη. Πόσα περιθώρια, όμως, έχουμε μέσα σε τρεις μέρες να καλύψουμε τις αχίλλειες πτέρνες μας, να διορθώσουμε τις αδυναμίες μας, να καλύψουμε απουσίες που μετράνε σε αυτό το τόσο κρίσιμο παιχνίδι επανακτώντας την αγωνιστική σιγουριά μας; Δυστυχώς, εκτός από την Ουκρανία, αντίπαλός μας είναι και ο χρόνος.