Το 'πε, το 'πε ο Σισέ

Μπορεί κάποιος από τους δύο να είναι απόλυτα ευχαριστημένος; Σαφώς και όχι. Ο Παναθηναϊκός μερικώς ναι. Κέρδισε και φόρτωσε στο τσουβάλι τρεις ακόμα σημαντικούς πόντους, που τον κρατάνε στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Πέραν αυτού και δεκαπέντε λεπτών μετρημένων σοβαρής παρουσίας, όμως, δεν έχει κάτι άλλο να επιδείξει στο χθεσινό ματς.

Οι «πράσινοι» λογικά θα πρέπει να είναι προβληματισμένοι με τη σταδιακή καθίζηση της ομάδας. Αυτή ξεκινά μετά το πρώτο τέταρτο του παιχνιδιού, με την έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και τη χαλαρότητα σε όλες τις γραμμές να επιτρέπουν στον Πανιώνιο με παίκτη λιγότερο να δημιουργεί τρεις σημαντικές ευκαιρίες και συγχρόνως να τα βάζει με την τύχη του που η μπάλα ύστερα από «βολίδα» του Μπάλαμπαν σταμάτησε στο οριζόντιο δοκάρι της εστίας του Τζόρβα.

Προβληματισμός επίσης για το γεγονός ότι στην ανάπαυλα του ημιχρόνου η ομάδα δεν ηρέμησε, δεν ανασυγκροτήθηκε, με αποτέλεσμα να δεχθεί ένα εύκολο γκολ και να κινδυνέψει σοβαρά σε άλλες δύο περιπτώσεις. Προβληματισμός που ο Παναθηναϊκός, παρά την αριθμητική υπεροχή του, δεν κατάφερε να δημιουργήσει ευκαιρίες ώστε να διευρύνει το σκορ και να τελειώσει οριστικά το παιχνίδι. Και τέλος ότι οι παίκτες των «πρασίνων» χρεώθηκαν πέντε κίτρινες κάρτες σε ένα ματς που δεν κυνηγούσαν αυτοί την ανατροπή του αποτελέσματος.

Στον Πανιώνιο τώρα με τι να είναι ευχαριστημένοι; Με το αποτέλεσμα; Αποκλείεται! Με το γεγονός ότι η ομάδα στο ένα από τα δύο πιο σημαντικά εκτός έδρας παιχνίδια (Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό) παρουσιάστηκε στα πρώτα κρίσιμα και καθοριστικά λεπτά εντελώς ανώριμη και σχεδόν αποδιοργανωμένη; Για το ότι μέσα σε μόλις 11 λεπτά από το σφύριγμα της έναρξης έχει δεχθεί δύο γκολ από τον παίκτη που όφειλε να περιφρουρήσει τη δράση του περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον;

Γιατί και το πρώτο γκολ, ανεξάρτητα από την τελική του έκβαση, πιστώνεται στη σωστή κίνηση του Σισέ στον κενό χώρο. Για το ότι η ομάδα βρέθηκε με παίκτη λιγότερο με δύο γκολ στην πλάτη και έναν ολόκληρο Γολγοθά μπροστά της; Για το μόνο που μπορούν στον Πανιώνιο να νιώθουν ικανοποίηση είναι ότι παρ' όλα αυτά η ομάδα συνήλθε, δημιούργησε ευκαιρίες, κέρδισε εντυπώσεις και εκμηδένισε εν πολλοίς το αριθμητικό πλεονέκτημα του αντιπάλου. Πόση, όμως, ικανοποίηση μπορείς να νιώθεις όταν έπειτα από μια τέτοια εμφάνιση δεν παίρνεις ούτε ένα βαθμό;

Το να γυρίσεις ένα ματς, κυρίως από δικά σου λάθη, με έναν αντίπαλο σαν τον Παναθηναϊκό, ακόμα κι αν αυτός με την απόδοσή του σου δίνει το δικαίωμα να ελπίζεις, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Ο Πανιώνιος πλήρωσε ακριβά και κυρίως αδίκησε τον εαυτό του.

Κλείνοντας θέλω να σταθώ στις δηλώσεις του Σισέ μετά τη λήξη του παιχνιδιού στη συνδρομητική τηλεόραση. «Αν θέλουμε να πάρουμε το πρωτάθλημα, δεν επιτρέπονται τέτοιες εμφανίσεις». Ο Γάλλος δεν μασάει τα λόγια του. Δεν του το επιτρέπει η κλάση του. Κι αν θέλουμε να μη χανόμαστε στη μετάφραση, αυτό που θέλει να πει είναι ότι με τέτοιες εμφανίσεις το στραβοπάτημα, που διόλου απίθανο να κοστίσει έναν ολόκληρο τίτλο, είναι πολύ εύκολο να συμβεί.