Ευτυχώς που το παραμύθι είχε «λύκο»

H προσωπικότητα και μόνο ενός ποδοσφαιριστή μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του παιχνιδιού. Αυτό συνέβη χθες στο Καραϊσκάκη. Εκεί όπου ο Ολυμπιακός θα ήταν ευχαριστημένος με την ισοπαλία με βάση την εικόνα του δεύτερου μέρους, έφτανε μία σοβαρή επίθεση για να χρίσει σκόρερ τον Ντουντού. Ο Ολυμπιακός στηρίζεται φέτος πολύ στη μεσαία του γραμμή. Εκεί που υπάρχουν ποδοσφαιριστές ικανοί να αντεπεξέλθουν σε παραπάνω ρόλους απ' ό,τι η θέση τους επιβάλλει.

Οι περισσότεροι ειναι επιθετικογενείς, ξέρουν να φτιάχνουν φάσεις, ξέρουν να βγάζουν την ομάδα μπροστά, να πατούν αντίπαλη περιοχή και -όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν- να χρίζονται και σκόρερ. Τέτοιοι είναι οι Στολτίδης, Ντουντού, Μαρέσκα, Γκαλέτι. Τέτοιος προσπαθεί να γίνει και ο Οσκαρ, δίχως επιτυχία. Οταν όμως το κέντρο παρουσιάζεται κουρασμένο, τότε είναι λογικό η ομάδα να κόβεται στα δύο.

Οταν μάλιστα δεν έχει βοήθειες από τον πάγκο, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο άσχημα. Ο Ολυμπιακός είχε να αντιμετωπίσει χθες μια ομάδα που δεν ήταν τυχαία για έξι αγωνιστικές αήττητη. Ο Εργοτέλης τρέχει και πιέζει ψηλά, με παίκτες σαν τον Ρομάνο και τον Ζούνιορ οι οποίοι καταπίνουν τα χιλιόμετρα σαν 4Χ4. Είναι ομάδα με επιθετικούς προσανατολισμούς που θέλει να κερδίζει μέσα-έξω.

Ο Ολυμπιακός βρέθηκε πίσω στο σκορ. Και αυτό βάρυνε μια ήδη κουρασμένη από το παιχνίδι της Τρίτης ομάδα. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να γυρίσει ακόμα ένα ματς για να μη χάσει πολύτιμο έδαφος. Ο Τοροσίδης έδειχνε ανέτοιμος και επηρεασμένος από τον τραυματισμό του. Ο Μαρέσκα δραστήριος αλλά κουρασμένος. Ο Γκαλέτι το ίδιο. Ο Ντουντού επίσης. Αντε να γυρίσεις κάτω από αυτές τις συνθήκες το παιχνίδι.

Εφταναν δύο πετυχημένοι συνδυασμοί και ο σκοπός επετεύχθη. Στον πρώτο ο Ντουντού βρίσκει τον Μήτρογλου και στον δεύτερο ο Γκαλίτσιος τον Ντουντού, αλλά το 50% χρεώνεται στον Αβραάμ. Αυτός είναι που έχει καθαρό μυαλό, που διαβάζει τη φάση, που ζητάει από τον Γκαλίτσιο να κάνει κίνηση για να του βγάλει την κάθετη, ώστε μετά ό,τι ακολουθήσει να είναι τυπική διαδικασία.

Ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να είναι ευχαριστημένος αλλά ενθουσιασμένος. Γιατί αν οι παίκτες του Εργοτέλη είχαν καθαρότερο μυαλό στο δεύτερο ημίχρονο και επιδείκνυαν μεγαλύτερη ωριμότητα σε κρίσιμες φάσεις, τότε σίγουρα οι «ερυθρόλευκοι» θα βρίσκονταν τουλάχιστον με ένα γκολ πίσω. Βρήκαν μπόσικο και τον Ραούλ Μπράβο από εκείνη τη μεριά, ο οποίος δεν είχε και βοήθειες, και έβγαζαν συνέχεια φάσεις.

Αλλα έδειξαν ότι τελικά ακόμα δεν είναι έτοιμοι για μια τόσο μεγάλη νίκη. Αυτό κατάλαβαν οι παίκτες του Ολυμπιακού και αναζήτησαν το γκολ μέχρι τα τελευταία λεπτά. Αλλαγή-κλειδί η συμμετοχή του Λεντέσμα που, συγγνώμη, κύριε Ζίκο, άργησες να την πραγματοποιήσεις, επιμένοντας σε έναν καθ' όλα αρνητικό Οσκαρ, ο οποίος όχι μόνο δεν μπορούσε να βοηθήσει στην τελική προσπάθεια αλλά επιβράδυνε και την όποια εξέλιξη του παιχνιδιού.

Η είσοδος του «λύκου» έδωσε λύσεις και βοήθησε τον Ολυμπιακό να πατήσει πιο εύκολα αντίπαλη περιοχή. Και όταν πατήσει αντίπαλη περιοχή είναι πολύ δύσκολο με τους παίκτες που έχει να μη σκοράρει.