Σισέ και Μέλμπεργκ στη «χώρα των θαυμάτων»!

Δύο μήνες πριν από τη λήξη των μεταγραφών και εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης έχουν δαπανηθεί ήδη 24 εκατομμύρια ευρώ από όλες τις ομάδες. Ποσό διόλου αξιοκαταφρόνητο για την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Δεν είναι, όμως, μόνο ο όγκος των χρημάτων. Ετσι κι αλλιώς οι παράγοντές μας έχουν μάθει (και πάθει) να τα σκορπούν. Αυτή τη φορά, όμως, γεγονός που δεν είχαμε συνηθίσει, ο όγκος των χρημάτων συνοδεύεται και από ποιότητα. Ποιότητα όχι μόνο για τα δικά μας δεδομένα, αλλά γενικότερα για τα ευρωπαϊκά.

Παίκτες όπως ο Σισέ, ο Μέλμπεργκ, ο Λέτο και ο Νταρμπισάιρ που τώρα έγιναν δικά μας παιδιά, αλλά και οι άλλοι που συζητάνε να συνεχίσουν την καριέρα τους στην Ελλάδα, όπως ο Μαρκ Γκονζάλες, ο Κάλστρομ της Λιόν, ο Λούκας Μπάριος, ο Μπιέρσμιρ, ακόμα και οι ξένοι του Αρη, ο Αμπρέου από τη Σοσιεδάδ, ο Γκρασιάν από την Μπόκα και ο Νασούτι από τη Ρίβερ Πλέιτ ανεβάζουν ψηλά τον πήχη του ανταγωνισμού και των προσδοκιών μας. Ξέχωρα από τα γλέντια στα αεροδρόμια και τις υποδοχές, που έτσι κι αλλιώς μας χαρακτηρίζουν ως λαό φιλέορτο που είμαστε, καλό είναι όλοι μαζί να καθίσουμε να σκεφτούμε πού το πάμε και κυρίως αν είμαστε πια σε θέση να ανταποκριθούμε.

Ολοι μας! Φίλαθλοι, δημοσιογράφοι –για να μη βγάζω το σινάφι μας απέξω–, αλλά κυρίως οπαδοί άσχημα διαπαιδαγωγημένοι και παράγοντες με κακή οπαδική νοοτροπία και αντανακλαστικά... Ολοι εμείς είμαστε πραγματικά σε θέση να τους δώσουμε αυτά που και οι ίδιοι προσδοκούν ώστε να ανταποκριθούν στις τεράστιες δυνατότητες που τους χαρακτηρίζουν; Αν όχι, τότε τσάμπα οι μεταγραφές, πατριώτη.

Το επίπεδο ποδοσφαίρου μιας χώρας σαν τη δική μας που το έχει απόλυτη ανάγκη δεν ανεβαίνει με την παροδική συμμετοχή παικτών κλάσης –αυτοί έρχονται και παρέρχονται–, αλλά με την κατ' εξακολούθηση συμμετοχή τους. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει να διορθωθούν ουκ ολίγα. Οι γηπεδικές εγκαταστάσεις. Γιατί ο Σισέ δεν θα παίξει μόνο στο ΟΑΚΑ ή στο Καραϊσκάκη, αλλά και στην περιφέρεια και αλίμονο αν του κάτσει και κανένας αγώνας Κυπέλλου κάπου μακριά. Η διαιτησία, επειδή δεν είναι να μας παίρνουν χαμπάρι σε αυτόν τον τομέα.

Η συμπεριφορά των δημοσιογράφων στο πρόσωπό τους και ο σεβασμός στις όποιες ιδιαιτερότητές τους. Τέλος, η υποδοχή των οπαδών. Δεν είναι αυτοί οι ποδοσφαιριστές να μην μπορούν να εκτελέσουν κόρνερ από τις πέτρες και τα μπουκάλια, ούτε να χαζεύουν τους πάγκους να μπουκάρουν, με το ματς κάθε λίγο και λιγάκι να διακόπτεται. Αν είναι να έχουν τέτοιες παραστάσεις ή, για να το γράψω πιο καθαρά, αν επιτρέψουν οι παράγοντές μας να «ανθίσουν» σε τέτοιο περιβάλλον με τόσα μπουμπούκια γύρω τους, τότε κακώς πανηγυρίζουμε την έλευσή τους. Εμείς τους φέραμε, εμείς θα τους διώξουμε!