Αλί για τον Σισόκο και όλε για τον Μπάμπη!

Αυτό που παρακολουθώ κάθε χρόνο τέτοια εποχή είναι το πρωτάθλημα των εισιτηρίων διαρκείας. Δεν υπάρχει τίποτα πιο συναρπαστικό στο μικρό αθλητικό σύμπαν μας. Αρκεί μια μεταγραφή για να εκτιναχθούν οι πωλήσεις. Εχεις την αίσθηση ότι οι συγκεκριμένοι οπαδοί ζούσαν όλο αυτό το διάστημα με υποκατάστατα, μήπως και καταφέρουν να καταπνίξουν την ποδοσφαιρική στέρηση που τους έχει δημιουργήσει η διακοπή του πρωταθλήματος.

Το βράδυ τύλιγαν τις εφημερίδες με το ρεπορτάζ της αγαπημένης τους ομάδας, τις κάπνιζαν και στο μυαλό τους έφτιαχναν εικόνες με πρωταγωνιστές τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα. Το πρωί στους δρόμους ή στη δουλειά τους με σκυμμένο το κεφάλι ακούν σε mp3 τα γκολ της περασμένης αγωνιστικής περιόδου. Εχουν μετατρέψει τα γυαλιά ηλίου σε viewmaster, για να απολαμβάνουν τα γκολ της ομάδας τους. Με το που υπέγραψε ο Κουτσιανικούλης, 4.732 εισιτήρια διαρκείας έκαναν φτερά. ΠΑΟΚια από παντού άρχισαν να πολιορκούν τα γραφεία. Αλλα έφτασαν από αέρος με αυτοσχέδια φτερά, άλλα δεμένα με γάντζους γλίστρησαν από τα ηλεκτροφόρα καλώδια με προορισμό την ΠΑΕ, άλλα πετάχθηκαν μέσα από υπονόμους και υπόγειες στοές.

Κάρφωσαν τα διαρκείας της νέας περιόδου ανάμεσα στα δόντια, προσανατολίστηκαν να δουν προς τα πού πέφτει το «Κλεάνθης Βικελίδης» και με συντονισμό που θα ζήλευαν χορευτές στο «Μπροντγουέι», έδειξαν τα γεννητικά τους όργανα στα «σκουλήκια» που τους παρακολουθούσαν νοερά. Μόλις έκλεισαν ο Γκρασιάν και ο Αμπράου το λατινόφωνο κομμάτι των Ελλήνων που κατοικοεδρεύει στην Παπαναστασίου όρμησε πρώτα στην μπουτίκ αγοράζοντας όποια φανέλα ξεκινούσε με τα αρχικά «Γκ» ή «Αμ» και μετά στα γραφεία, τσακίζοντας 5.341 εισιτήρια διαρκείας σε χρόνο dt. Τώρα ήταν η σειρά τους να στρέψουν το βλέμμα προς την Κλεάνθους, έδρα της «Δικέφαλης Κότας» και να κατεβάσουν τα τεντωμένα χέρια τους από το ύψος των ώμων προς τον καβάλο του παντελονιού.

Είναι η ωραιότερη περίοδος του ποδοσφαίρου. Στο εργοστάσιο του μυαλού του κάθε οπαδός παράγει τόσα όνειρα όσα δεν παράγει όλο τον χρόνο. Με τη φαντασία του κατακτά το πρωτάθλημα, σηκώνει το Κύπελλο, ξεκω... στα ντέρμπι τον «αιώνιο». Κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει. Ολα θεωρούνται πιθανά και συνεπώς φυσιολογικά. Αντίθετα, αυτό που προξενεί απορία είναι ο τρόπος με τον οποίο χάλασε η μεταγραφή του Αλί Σισόκο στη Μίλαν. Τρεις μέρες νωρίτερα για τον παίκτη ο σύλλογος προσέφερε στην Πόρτο 15 μύρια ευρώ! Στις ιατρικές εξετάσεις, όμως, διαπιστώθηκε δυσπλασία στην άνω γνάθο, η οποία, σύμφωνα με τη γνωμάτευση του Φόντες ντε Καρβάλιο, επικεφαλής του τμήματος της Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Οπόρτο, είναι ικανή να προκαλέσει δυσαναλογία στους μυς και να αποδιοργανώσει το οργανικό σύστημα. Ολα αυτά εξαιτίας μια μικρής δυσπλασίας στην άνω γνάθο.

Σκέφτηκα τότε τι θα γινόταν αν στη θέση του Αλί Σισόκο βρισκόταν ο Μπάμπης ο Μουστακίδης, ο παικταράς και επί χρόνια πουλέν μου. Που έπαιξε τόσα χρόνια με προγναθισμό και έκλεισε ουκ ολίγα σπίτια. Που ζητούσαν οι αντίπαλοι σε κάθε ματς να παρέμβει η πολεοδομία, επειδή το πηγούνι του Μπάμπη ήταν εκτός σχεδίου πόλεως. «Πού πας, ρε Μπάμπη, με το αυθαίρετο στη μάπα», του φώναζαν και οι πιο φιλεύσπλαχνοι όταν έβρεχε ζητούσαν από τον διαιτητή να μην αφήσει τον Μπάμπη να παίξει μην τυχόν γεμίσει το σαγόνι του νερά και κινδυνέψει να πνιγεί. Αλλά αυτός δεν καταλάβαινε τον Χριστό του. Πάντα υγιής και μάχιμος. Τι δυσπλασίες και μπούρδες; Απλώς τα Ιταλάκια έψαχναν τρόπο να χαλάσουν τη μεταγραφή.