«Οι Σουλτάνοι του Σουίνγκ»!

Tο πολυτελές διαμέρισμα ήταν πνιγμένο στον καπνό. Από τα ηχεία του στερεοφωνικού η φωνή του Mark Knopfler ακουγόταν καθαρά. «The Sultans of Swing» ή «Οι Σουλτάνοι του Σουίνγκ», στα ελληνικά. Η μεγαλύτερη επιτυχία όλων των εποχών για τους Dire Straits. Ο παίκτης είχε κολλήσει το πρόσωπό του στο τζάμι και αγνάντευε τον Βόσπορο. Πίσω του, ο μάνατζέρ του, Φίχερ, καπνίζοντας τον ναργιλέ του, έριξε δυο κουβέντες τυλιγμένες στον καπνό:

«Μην το πολυσκέφτεσαι, Μπομπό. Καλύτερα να μείνεις εδώ. Οι Τουρκαλάδες θα σ’ έχουν πάντα σαν πασά. Είναι μπεσαλήδες. Αν πας στους γκιαούρηδες, κινδυνεύεις να σε κάνουν ραγιά. Μέχρι και το όνομά σου κινδυνεύεις να αλλάξεις. Θα σε περιλάβει εκείνος ο παράξενος, ο Αλέξης Σπυρόπουλος, στις μεταδώσεις και από Μπομπό θα σε κάνει Μπόμπο και μαζί σου θα γελάει όλος ο ντουνιάς».

«Είναι όμως μεγάλη ευκαιρία να παίξω Τσάμπιονς Λίγκ, αδελφέ», απάντησε ο παίκτης με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό. «Να αγωνιστώ δίπλα στον Ντούντου, στον Ντιόγο, που τους ξέρω και με ξέρουν. Να με δει όλη η Ευρώπη. Μαζί μπορούμε να κάνουμε πολλά», συμπλήρωσε. «"But not too many horns can make that sound", μόλις το είπαν οι Dire Straits, δεν τ’ άκουσες; Γι’ αυτό μη βιάζεσαι», τον διέκοψε ο μάνατζερ. «Αν σε θέλουν πραγματικά, θα ρίξουν τα φράγκα και έτσι θα μείνουμε ευχαριστημένοι κι εμείς κι οι Τουρκαλάδες», συμπλήρωσε.

«Φοβάμαι, Φίχερ, μην απογοητευτούν από τη στάση μας και στραφούν στον Ντραγκουτίνοβιτς. Αν ρίξουν εκεί τα λεφτά, τότε τη χάσαμε τη μάχη», είπε ο παίκτης. «Είσαι με τα καλά σου, ρε;», απάντησε ο μάνατζερ, συνεχίζοντας: «Σιγά μην αποφασίσουν να πληρώσουν ένα σκασμό λεφτά για έναν παίκτη που πήγε πενταήμερη με τη Γωγώ Σαπουντζάκη και πρόλαβε ζωντανή τη Νεκρά Θάλασα. Ξέρεις τι ηλικία έχει αυτός;»…

Κάπου στις Κυκλάδες αραχτός στο πολυτελέστατο σκάφος του ο πρόεδρος διαβάζει εφημερίδες και απολαμβάνει την θαλασσινή αύρα. Χαμογελώντας, σιγοψιθυρίζει: «Θα σου φτιάξω εγώ ένα κοστούμι που θα το ’χεις να το χαίρεσαι μπαρμπα-Φίχερ. Πας να μου βάλεις στο κόλπο και τον Παναθηναϊκό. Εχεις να τραβήξεις τέτοιο ζόρι, που από Φίχερ θα γίνεις Σφίχτερ.

Δεν τον ξέρεις καλά τον Σωκράτη. Ρώτα τον Σέλουκ να σου πει. Αν ψήσεις εσύ τους Τούρκους να ανεβάσουν την τιμή, θα ψήσω κι εγώ όλες τις αεροπορικές εταιρείες με κάθε εισιτήριο για την Τουρκία να δίνουν στους τουρίστες δώρο σε dvd την ταινία "Το Εξπρές του Μεσονυκτίου". Σε μια εβδομάδα όλοι οι ξένοι ποδοσφαιριστές θα βουτάνε από τα παράλια να έρθουν στην Ελλάδα κολυμπώντας. Με τα δίχτυα θα τους φέρνω. Το δώρο των πολυμετοχικών στον Ολυμπιακό θα είναι ο Μπομπό, μπάρμπα Φίχερ, είτε σου αρέσει είτε όχι».

Στο Μιλάνο ένα κινητό χτυπάει. Απαντά ο Χόρχε Σιτερσπίλερ, μάνατζερ του Χούλιο Κρουζ. Στην άλλη μεριά της τηλεφωνικής γραμμής, ο Χόρχε Λόπες για λογαριασμό της «SportDay»: «Υπάρχει ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού για τον παίκτη;». «Ναι, μιλήσαμε με ανθρώπους της ομάδας και τους εκθέσαμε τις απαιτήσεις μας. Τριετές συμβόλαιο και τριαμισι μύρια ακατέβατα», απάντησε ο μάνατζερ.

Ο δημοσιογράφος ευχαριστεί και η συνομιλία ολοκληρώνεται. «Μήπως τους ζήτησες πολλά;», ρωτάει ο Κρουζ, που έτυχε να ακούσει τη συνομιλία. «Τι λες, ρε Χούλιο;», του λέει ο μάνατζερ. «Αυτοί πριν από ένα χρόνο έδωσαν κοντά στα δύο μύρια για τον παγκοσμίου φήμης άγνωστο Χριστοδουλόπουλο και 1,8 εκατ. για έναν Κλέιτον, που τώρα δεν ξέρουν τι να τον κάνουν. Ακόμη ένα μύριο για κάποιον Μελίση, που αμφιβάλλω αν θυμούνται ότι τον αγόρασαν. Δεν θα δώσουν για σένα; Υστερα, πώς το λένε οι Dire Straits στο τραγούδι τους, "The Sultans of Swing"; "Too much competition too many other places", έτσι δεν λένε; Η Παλέρμο και η Λάτσιο περιμένουν, τι σε νοιάζει;».