Ενας Παναθηναϊκός political correct

Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που είδα τον Παναθηναϊκό να παίζει με ένα αμυντικό χαφ. Τον είδα χθες και διαπίστωσα τα εξής:

α) Ο Παναθηναϊκός μπορεί να παίξει με έναν ανασταλτικό χαφ και να χωρέσει παίκτες με ποιότητα στα χαφ. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Εκτός του αμυντικού μέσου (Ζιλμπέρτο Ζίλβα) να παίζουν χαφ που μαρκάρουν (Χριστοδόπουλος, Καραγκούνης). Δεν βάζω τον Γκάμπριελ, αλλά βοήθησε και αυτός στο πρέσινγκ του Παναθηναϊκού στο δεύτερο.

β) Οι «πράσινοι» έφτιαξαν αρκετές φάσεις. Γιατί συνέβη αυτό; Επειδή ο Παναθηναϊκός έπαιζε με τρία χαφ που κάνουν φάσεις και είναι μπουκαδόροι και ουσιαστικά δύο σέντερ φορ, μια και ο Ρουκάβινα έπαιζε ουσιαστικά κοντά στον Σαλπιγγίδη.

γ) Ο Παναθηναϊκός πέτυχε τρία γκολ και θα μπορούσε να πετύχει και άλλα.

δ) Κόμπλαρε τη Λάρισα με το καλό του πρέσινγκ, παρά το γεγονός -θυμίζω- ότι έπαιζε ουσιαστικά με ένα αμυντικό χαφ, τον Σίλβα. Η ΑΕΛ δεν είχε σωστές πάσες και αυτό οφειλόταν στο πρέσινγκ του ΠΑΟ.

Εκτός από τα παραπάνω, είδα και έναν Τεν Κάτε που έκανε σωστές κινήσεις από τον πάγκο. Βλέποντας τη Λάρισα να μειώνει και τον Παναθηναϊκό να μένει από δυνάμεις, έβαλε τον Μάτος μέσα (αλήθεια, διαπίστωσε χθες πόσο χρήσιμος είναι ο Βραζιλιάνος;) και τον Νίνη. Ο Παναθηναϊκός ξαναπήρε τα πάνω του και τελείωσε το παιχνίδι. Το ποδόσφαιρο είναι τελικά πολύ απλό και δεν χρειάζεται να παίζουν οπωσδήποτε δύο αμυντικά χαφ μέσα και οπωσδήποτε οι Ζίλβα και Σιμάο. Ο Παναθηναϊκός έχει τις περισσότερες, τις ποιοτικότερες και τις καλύτερες λύσεις στον χώρο του κέντρου, αλλά ο Τεν Κάτε δεν τις εκμεταλλεύτηκε. Χθες που το έπραξε, ο Παναθηναϊκός έπαιξε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του.