Δύσκολα, αλλά δίκαια

Δεν υπάρχει πιο δίκαιο άθλημα από το μπάσκετ. Οσο και αν πικραίνει κάποιους η απόδοση δικαίου, δεν μπορείς να την αμφισβητήσεις. Αυτός ο οποίος είναι πολύ καλύτερος θα κερδίσει. Αυτός που είναι λίγο καλύτερος πάλι θα κερδίσει. Αυτός που είναι καλύτερος στις λεπτομέρειες πάλι θα κερδίσει.

Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κερδίσει αυτός που θα κάνει πολλά λάθη, αυτός που δεν θα αντιδράσει στις κρίσιμες στιγμές του αγώνα και αυτός που δεν θα έχει τύχη. Αυτό είναι το δόγμα. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε δύσκολα ένα παιχνίδι στο οποίο σε όλες τις περιόδους ήταν μπροστά στο σκορ. Στα μεγαλύτερα σημεία του αγώνα είχε το προβάδισμα και τον έλεγχο του ματς. Ο Ολυμπιακός θα μπορέσει να νικήσει τον Παναθηναϊκό μόνο αν αποκτήσει παίκτες που όχι απλώς θα μπορούν να κοιτούν τους αντιπάλους τους στα μάτια, αλλά να κάνουν τους αντίπαλους να χαμηλώνουν το βλέμμα.

Το είχα γράψει και σε προηγούμενη αναμέτρηση, ότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο τα παιχνίδια Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός θα θυμίζουν εκείνα της αξέχαστης δεκαετίας του '80 ανάμεσα σε Αρη και ΠΑΟΚ. Και εκεί τις περισσότερες φορές νικητής ήταν ο Αρης. Το φάιναλ φορ, οι μεγάλες διοργανώσεις, τα μεγάλα παιχνίδια έχουν σταθερούς πρωταγωνιστές.

Μεγάλους παίκτες με προσωπικότητα που θα κάνουν τη διαφορά, παίκτες που την κατάλληλη στιγμή δεν θα νιώσουν βαριά την μπάλα, παίκτες που θα αναλάβουν πρωτοβουλίες και θα τις τελειώσουν με τον καλύτερο τρόπο. Σε αυτόν τον τομέα υπερτερεί ο Παναθηναϊκός. Κάτι επίσης σημαντικό: σε αυτή την ιστορία από πλευράς Ολυμπιακού φάνηκε ότι μόνο ένας παίκτης κατάλαβε την κρισιμότητα του αγώνα και αυτός ήταν ο Θοδωρής Παπαλουκάς. Δεν είναι τυχαίο ότι ήταν το 7ο συνεχές φάιναλ φορ της καριέρας του. Αν ο Ολυμπιακός στα ματς με τον Παναθηναϊκό «κυνηγάει» από την πρώτη περίοδο και από τα πρώτα λεπτά, πολύ δύσκολα θα καταφέρει να πάρει το ροζ φύλλο αγώνα. Θα πρέπει να επιδιώξει το αντίστροφο.