Η χορωδία της βαρβαρότητας

Ο Μάριο Μπαλοτέλι ήταν ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές του ντέρμπι ανάμεσα στη Γιουβέντους και την Ιντερ το Μ. Σάββατο. Το πλήρες όνομα του παίκτη είναι Μάριο Μπαλοτέλι Μπαρουά (Barwuah), γεννήθηκε στο Παλέρμο της Σικελίας στις 12 Αυγούστου του 1990 από Γκανέζους μετανάστες γονείς. Πέρυσι τον Αύγουστο τον Συκολόγο, όπως τον αποκαλούν στην Κρήτη, ενηλικιώθηκε και απέκτησε την ιταλική ιθαγένεια. Αμέσως κλήθηκε στην εθνική Ιταλίας, την επονομαζόμενη Under 21, Νέων δηλαδή.

Ο ομοσπονδιακός προπονητής της «σκουάντρα ατζούρα», Μαρσέλο Λίπι, που δύσκολα πλέκει το εγκώμιο κάποιου ποδοσφαιριστή -και αν δεν το πιστεύετε, ρωτήστε σχετικά τον Ρομπέρτο Μπάτζιο-, δήλωσε πρόσφατα ότι ο Μπαλοτέλι με τα προσόντα και τις ποδοσφαιρικές αρετές που τον διακρίνουν αλλά και την απόδοση που επιδεικνύει στους αγωνιστικούς χώρους θα είναι ο επόμενος σέντερ φορ της εθνικής Ιταλίας. Για την αξία του -μπλέκοντας πορτογαλικά με ιταλικά μαζί- μιλάει με ενθουσιασμό και ο προπονητής του, ο Ζοσέ Μουρίνιο.

Το Σάββατο που μας πέρασε, το Αναστάσιμο, ο Μάριο έκανε το λάθος να σκοράρει εναντίον της Γιουβέντους. Αντί για χειροκρότημα και επευφημίες εισέπραξε εν χορώ ρατσιστικά συνθήματα. Η «χορωδία της βαρβαρότητας», όπως την αποκάλεσαν την επομένη στη μεγαλύτερη σε τηλεθέαση αθλητική εκπομπή της Ιταλίας, τη γνωστή σε όλους μας «Ντομένικα Σπορτίβα». Ο Μάριο δεν αρνήθηκε να μιλήσει. Χωρίς να σκύψει το κεφάλι μετά τη λήξη του ντέρμπι, εμφανώς ταραγμένος, στάθηκε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες περιμένοντας τις ερωτήσεις του δημοσιογράφου σχετικές με το περιστατικό.

Με φωνή σπασμένη από το παράπονο δήλωσε: «Το μόνο που έχω να πω σε όσους με αποδοκίμασαν είναι ότι αισθάνομαι πιο Ιταλός απ' όσο αισθάνονται αυτοί όλοι μαζί. Θα ήθελα όμως να ξέρω τι θα κάνουν αυτοί οι ίδιοι όταν αύριο-μεθαύριο με δουν να σκοράρω με τη φανέλα της εθνικής Ιταλίας;». Λογικό το ερώτημα, απέναντι όμως σε «ανθρώπους» χωρίς λογική. Γιατί λογική και ρατσισμός δεν συμβαδίζουν. Ο Μάσιμο ντε Λούκα, παρουσιαστής της «Ντομένικα Σπορτίβα», ζήτησε σε έντονο ύφος να σταματήσει επιτέλους αυτή η βαρβαρότητα που τα τελευταία χρόνια έχει εξαπλωθεί σαν επιδημία στα γήπεδα της Ιταλίας.

Δεν παρέλειψε να συγχαρεί την επίσημη στάση της Γιουβέντους, η οποία με ανακοίνωσή της αμέσως μετά το ντέρμπι καταδίκασε τα συνθήματα ως απαράδεκτα και ξένα με τη φιλοσοφία και τη νοοτροπία της «Γηραιάς Κυρίας», ζητώντας συγχρόνως δημόσια συγγνώμη από τον ποδοσφαιριστή. «Δεν είμαστε ρατσιστές ως λαός», πρόλαβαν να ψελλίσουν κάποιοι στην εκπομπή. «Τα περισσότερα από τα παιδιά στην κερκίδα που ξεστομίζουν αυτά τα συνθήματα το κάνουν για πλάκα», συμπλήρωσαν κάποιοι άλλοι.

Είναι, φαίνεται, η ίδια πλάκα ή, αν θέλετε, η ίδια αίσθηση χιούμορ που διακρίνει και τον καβαλιέρε Σίλβιο Μπερλουσκόνι, όταν δήλωνε χαμογελαστός μετά την εκλογή Ομπάμα στις κάμερες ότι ο πρόεδρος του φάνηκε λίγο… μαυρισμένος ή όταν επισκεπτόταν τους καταυλισμούς των σεισμοπλήκτων και ζητούσε από τις τραγικές αυτές φιγούρες να αντιμετωπίσουν το δράμα τους σαν ένα σαββατιάτικο πικνίκ! Οταν σε μια χώρα χαθούν η παιδεία και η αισθητική, που με τόσο κόπο και αγώνες για χρόνια χτίστηκαν, λογικό είναι να παραχωρήσουν τη θέση τους σε πλακίτσες και καλαμπουράκια αισθητικώς ανάλογα με το κακό γούστο αυτών που το επέβαλαν. Και αυτό δυστυχώς επεκτείνεται σε όλους τους τομείς!