Τριήμερα (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Οσες πιθανότητες έχει ένα Yugo Zastava να περάσει στην ευθεία μια Ferrari, άλλες τόσες πιθανότητες είχαμε κι εμείς χθες να κερδίσουμε τους Βραζιλιάνους. Τι αποκομίσαμε; Φωτογραφίες μαζί τους! Και πολλές εμπειρίες. Η διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν τεράστια.

Θέλω να ευχαριστήσω, εκτός από τον προσωπικό μου ατζέντη που με έφερε στη «SportDay», και τους Βραζιλιάνους παίκτες και το προπονητικό τιμ που μας σεβάστηκαν και μας αντιμετώπισαν ως πρωταθλητές Ευρώπης, με αποτέλεσμα να τραβήξουν το χειρόφρενο και να σταματήσει η νταλίκα λίγο πριν από τον γκρεμό.

Δεν θεωρώ με τίποτα τη χθεσινή εμφάνιση της Εθνικής μας αξιοπρεπή. Εξάλλου, συνηγορεί και η φάση που μόλις είδα: ότι ούτε από οφσάιντ μπορούσαμε να βάλουμε γκολ. Κάναμε μία ευκαιρία, ο φίλος μου ο Χρυσάνθης επέμενε ότι ήταν ευκαιριάρα «επειδή η μπάλα έφυγε ξυστά άουτ» και εγώ που δεν χαλάω χατίρι σε κανέναν, του χαρίζω άλλη μία και λέω: κάναμε δύο ευκαιρίες! Ποια είναι η δεύτερη;

Το σουτ του Κατσουράνη στο δεύτερο ημίχρονο, τότε που καταλάβαμε ότι, εκτός από τους Βραζιλιάνους, οι άλλοι με τα άσπρα ήταν η Εθνική μας ομάδα.

Δεν χρειάζεται να ξέρεις και πολύ ποδόσφαιρο για να καταλάβεις ότι οι ποδοσφαιριστές από τη χώρα της σάμπας, όποτε ήθελαν, έμπαιναν στην περιοχή μας, έφτιαχναν φάσεις, συνδυασμούς και σφράγιζαν την υπεροχή τους με κάθε τρόπο. Δεν πείσαμε ούτε για δέκα λεπτά ότι μπορούμε να κοντράρουμε αυτή την ομάδα στα ίσα και νομίζω ότι αυτή είναι η ήττα μας.
Οποιοδήποτε κι αν ήταν το σκορ, αυτό που μετράει περισσότερο από το αποτέλεσμα είναι η εμφάνιση. Μια Εθνική ανερμάτιστη, βαριά, χωρίς κανέναν προσανατολισμό, χωρίς διάθεση, φρεσκάδα, αλλά και λύσεις. Μια Εθνική από τα παλιά, την οποία αυτά τα παιδιά μάς είχαν επιτρέψει να πιστέψουμε πως δεν θα την ξαναβρούμε μπροστά μας.

Να μην ακούω επιχειρήματα ότι το σκορ ήταν πλασματικό, ότι ήταν άσχημη βραδιά, ότι νύχτωσε νωρίς, ότι μας έπεσαν βαριά τα γεμιστά, γιατί στην παραγωγή και την εξαγωγή δικαιολογιών είμαστε μανίτσες.

Οτι κάτι δεν πάει καλά στην Εθνική είναι κοινό μυστικό. Το θέμα είναι πως εμφανίσεις όπως η χθεσινή και μάλιστα σε επίσημη διοργάνωση, όπου υπερασπιζόμαστε έναν τίτλο βαρύ, δεν πρέπει να υπάρχουν. Από εδώ και πέρα, περισυλλογή, προβληματισμός και προσπάθεια εξεύρεσης λύσεων, γιατί κάτι μου λέει ότι τέτοιες νύχτες βαριές μπορεί να επαναληφθούν. Καλύτερα κακός μάντης, παρά μάντης κακών. Αλλά κάτι μου λέει ότι πολλά από τα παιδιά μας έχουν χάσει την αυτοσυγκέντρωσή τους και περισσότερο την αυτοπεποίθησή τους. Ελπίζω να συνέλθουμε τώρα που είναι ακόμα νωρίς, για να μπορούμε να μιλάμε αύριο για μια κακή βραδιά. Πρώτα απ' όλα, όμως, θα πρέπει να διαχειριστούμε την κρίση μας. Και γι' αυτό χρειάζεται υποδομή. Την έχουμε;