Μας έλειψαν Κατσουράνης και ευστοχία

Μέσα σε τρεις εργάσιμες μέρες το βλέπω κομματάκι απίθανο να διορθώσουμε το κουσούρι μας να μην τελειώνουμε με επιτυχία τις ευκαιρίες που φτιάχνουμε. Στο ματς με το Ισραήλ το Σάββατο η Εθνική έφτασε τέσσερις φορές σε θέση βολής και μόνο τη μία, αυτή με τον Γκέκα, έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Η λογική των αριθμών λέει ότι δύσκολα θα μας δοθούν περισσότερες ευκαιρίες για να σκοράρουμε σ' εκτός έδρας ματς με αντίπαλο ομάδα που διεκδικεί κι αυτή την πρωτιά στον όμιλο. Αυτό που μας απομένει στα προσεχή παιχνίδια είναι να κεφαλαιοποιούμε τα δώρα που μας προσφέρονται.

Με λιγότερο κόπο να εξασφαλίζουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Χρειαζόμαστε όμως πολλή δουλειά στον συγκεκριμένο τομέα -ιδιαίτερα από τους επιθετικούς μας- την οποία, όπως όλα δείχνουν, δεν προλαβαίνουμε να ολοκληρώσουμε μέχρι τον επόμενο αγώνα. Η δυστοκία των επιθετικών μας πάντως έχει εξήγηση. Οι περισσότεροι δεν μετράνε παιχνίδια στα πόδια τους, δεν έχουν με τις ομάδες τους τις απαραίτητες για την αυτοπεποίθησή τους συμμετοχές, με συνέπεια να έχουν χάσει τον δρόμο που οδηγεί στα δίχτυα.

Δύσκολα από έλλειψη και μόνο ρυθμού σε κρίσιμα ματς, όπως αυτό του Σαββάτου με το Ισραήλ, βρίσκεις τον δρόμο για τα δίχτυα ακόμα κι αν οι δυνατότητες σου παρουσιαστούν. Το μόνο που μας μένει στα επόμενα παιχνίδια, αρχής γενομένης από το ματς της Τετάρτης, είναι να παρουσιαστούμε πιο συγκεντρωμένοι στην τελική προσπάθεια. Να κάνουμε τη μισή ευκαιρία γκολ. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος μας. Η άλλη πληγή είναι τα νεκρά διαστήματα που παρουσιάζουμε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, τα οποία έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά.

Νεκρά διαστήματα που ξεκινάνε από τη χαλαρότητα των μαρκαρισμάτων στον χώρο της μεσαίας γραμμής. Σε αυτές τις περιπτώσεις μοιραία επιβαρύνεται η αμυντική λειτουργία της ομάδας, με αποτέλεσμα να γίνεται το λάθος ευκολότερα. Για μια ακόμα φορά, σε ένα παιχνίδι που η πίεση του αντιπάλου ξεκινούσε από τις χαμένες μάχες στο κέντρο του γηπέδου, φάνηκε η απουσία του Κατσουράνη και πόσο καλά ξέρει να κάνει τη δουλειά του αυτός ο ποδοσφαιριστής. Δεν είναι μόνο οι επιδόσεις του συγκεκριμένου παίκτη στον ανασταλτικό τομέα, ούτε η ικανότητά του να βγάζει μπροστά την ομάδα όταν οι περιστάσεις το απαιτούν.

Ο Κατσουράνης είναι ο μόνος ίσως παίκτης στην Εθνική που έχει το «κληρονομικό χάρισμα» να διαβάζει τις φάσεις ακόμα και σε ρόλο Κασσάνδρας. Να αντιλαμβάνεται από μακριά το κακό που έρχεται να μας απειλήσει, πού θα γίνει η στραβή, ποιος θα κάνει το λάθος που θα στοιχίσει και να τρέχει να το διορθώσει ή να το καλύψει. Δεν είναι τυχαίο ότι αν δείτε σε ριπλέι τα γκολ που έχουμε δεχθεί, στα περισσότερα θα διακρίνετε στο τηλεοπτικό πλάνο τον Κατσουράνη να προσπαθεί να αποτρέψει το μοιραίο. Πρώτα δουλεύει το μυαλό του και χωρίς χρονοτριβή το κορμί του ακολουθεί. Σπάνιο χάρισμα που καθιστά τον παίκτη απαραίτητο για μεγάλης κρισιμότητας ματς.