Η απόλυτη δικαίωση του Βαλβέρδε

Ο Ολυμπιακός ξεκινάει το παιχνίδι έχοντας στην αρχική σύνθεσή του τον Λέτο. Σιγά που δεν τον περιμέναμε. Η επιλογή του Βαλβέρδε να βρίσκεται ο Αργεντινός στη βασική ενδεκάδα… δικαιώθηκε. Οπως δικαιώθηκε και η επιμονή του να κάνει αυτός κουμάντο στην ομάδα χωρίς να δέχεται παρεμβάσεις. Ο Λέτο, που βρισκόταν αυτό το διάστημα σε καραντίνα και προπονείτο μόνος του, επί μία ώρα βολόδερνε προσπαθώντας να δικαιολογήσει την παρουσία του. Κάποτε, λίγο πριν από το 60', αντικαταστάθηκε.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Ολυμπιακός δυσκολευόταν να αναπτυχθεί, να ανεβάσει στροφές στη μηχανή του, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για γκολ. Αλλά θα ήμασταν άδικοι αν υποστηρίζαμε ότι για την αρνητική εικόνα του Ολυμπιακού έφταιγε μόνο η κακή εμφάνιση του Λέτο αλλά και των συμπαικτών του. Οταν απέναντι σε μία ομάδα από την οποία σε χωρίζουν πριν από τη σέντρα 30 ολόκληροι βαθμοί αγωνίζεσαι στην έδρα σου με έναν επιθετικό, ή μαζοχιστής είσαι ή έχεις εμμονές.

Για μια ακόμα φορά ο Ολυμπιακός, πιστός στο δόγμα του προπονητή του, που εξήντα λεπτά γνώριζε τη δικαίωση, προσπαθούσε να κάνει τα εύκολα δύσκολα. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση με τον Ντιόγο μόνο στην κορυφή της επίθεσης και τον Μπελούτσι με καπαρντίνα σε ρόλο κρυφού επιθετικού για να μην τον πάρουν χαμπάρι οι αντίπαλοι και μάλιστα σε παιχνίδια με υποδεέστερες ποιοτικά ομάδες, το μόνο σίγουρο είναι ότι στη λήξη του πρωταθλήματος ο Βραζιλιάνος θα ζητήσει τρεις μήνες άδεια για να συνέλθει από τα χιλιόμετρα που έχει διανύσει για να ανταποκριθεί στον ρόλο του. Τα περισσότερα απ' αυτά άσκοπα.

Η βοήθεια που χρειαζόταν η ομάδα από τον πάγκο κάποτε έφτασε. Εξω ο Λέτο, μέσα ο Τζόρτζεβιτς, έξω ο Παπαδόπουλος ο Γιαννάκης, μέσα ο Οσκαρ. Γιατί ο Οσκαρ και όχι ο Νταρμπισάιρ σε ρόλο δεύτερου επιθετικού; Γιατί ο Οσκαρ έχει δείξει -με αποκορύφωμα το ματς Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ στο οποίο με δικό του γκολ χάρισε την πρόκριση στην ομάδα του- ότι έχει μια ιδιαίτερη έφεση στο σκοράρισμα και γνωρίζει λόγω παιδείας πολύ καλά τη θέση του στον αγωνιστικό χώρο. Μα, θα μας τρελάνεις, ρε Λεάνη; Αυτός ήταν ο Νταρμπισάιρ! Εγώ θα σας τρελάνω; Κι εγώ τον Νταρμπισάιρ θα έβαζα, αλλά ο Βαλβέρδε έβαλε τον Οσκαρ και δικαιώθηκε.

Στην πρώτη φάση που συμμετέχει ο Ισπανός, στο φάουλ που εκτελεί ο Μπελούτσι, βρίσκεται σε θέση οφσάιντ και ευτυχώς που η μπάλα καταλήγει στον Τοροσίδη και σκοράρει αυτός. Μετά ο Ηρακλής αποσυντίθεται. Ο Μπελούτσι κάνει ένα από τα ωραιότερα παιχνίδια του στην Ελλάδα σε ρόλο δημιουργικό, βγάζει δύο φορές τον Οσκαρ σε θέση «βάλ' το, αγόρι μου, να τελειώνουμε», ο τελευταίος υπακούει και ο Βαλβέρδε δικαιώνεται και πάλι. Μέσα σε 22 λεπτά ο Ολυμπιακός σημειώνει τέσσερα τέρματα και τότε το οργανωμένο σχέδιο -γιατί περί οργανωμένου σχεδίου πρόκειται- ολοκληρώνεται. Στο παιχνίδι μπαίνει ο Νταρμπισάιρ, ο οποίος μέσα σε επτά λεπτά προλαβαίνει να πετύχει δύο δικά του -ολόδικά του- γκολ. Και ο Βαλβέρδε για μία ακόμα φορά δικαιώνεται.