Ζήτω ο ΠΑΟ του δεύτερου ημιχρόνου!

Το έχω πει και το έχω γράψει. Η εικόνα των παιχνιδιών με δικαιώνει απόλυτα. Ποιος ο λόγος να παρακολουθήσεις το ματς του Παναθηναϊκού από την αρχή; Τσάμπα θα τρέχεις να προλάβεις, τσάμπα θα χάσεις τον χρόνο σου και τσάμπα θα αγχωθείς. Πηγαίνεις στο δεύτερο ημίχρονο με την άνεσή σου, άνετος και φρέσκος, και ούτε που ρωτάς πόσο είναι το σκορ -χωρίς σκορ θα είναι το παιχνίδι. Γιατί να ρωτήσεις και να καρφωθείς;

Παίρνεις το καφεδάκι σου, το ουισκάκι σου, ό,τι τραβάει η όρεξή σου, ανάβεις το τσιγαράκι σου και κάθεσαι να απολαύσεις ποδόσφαιρο. Σε λιγότερο χρόνο απ' όσο χρειάζεται ένας κλειδαράς για να σου ανοίξει μια πόρτα ασφαλείας και ένας «γάτος» υδραυλικός για να σου ξεβουλώσει τον νεροχύτη, ο Παναθηναϊκός θα έχει πετύχει στη χειρότερη τρία γκολ και θα έχει «καθαρίσει» το ματς. Τότε κι εσύ, ωραίος και χαλαρός, θα μπορείς να αναφωνήσεις με καμάρι: «Τι ομαδάρα έχουμε...», και άσε τους άλλους που μπαστακώθηκαν από την έναρξη του παιχνιδιού να βράζουν στο ζουμί τους.

Τι διαφορετικό έγινε χθες στο ΟΑΚΑ απ' ό,τι στα ματς με τον Αρη και τον ΠΑΟΚ; Τίποτε απολύτως. Αν τα βάλεις το ένα δίπλα στο άλλο άνετα σχηματίζεις την εντύπωση ότι είναι... τρίδυμα! Δεν μπορεί όμως, όλα έχουν μια εξήγηση. Κάτι θα συμβαίνει και ο Παναθηναϊκός πάντα στο δεύτερο μέρος καταφέρνει να κόβει τον γόρδιο δεσμό. Απλώς μπαίνει στο γήπεδο ως Παναθηναϊκός, συγκεντρωμένος και αποφασιστικός.

Εκμεταλλεύεται απόλυτα ως Παναθηναϊκός τις ευκαιρίες που δημιουργεί, πιέζει ως Παναθηναϊκός σε όλο το γήπεδο και εκτελεί τα στημένα, πάλι ως Παναθηναϊκός! Η αντίπαλη ομάδα τότε και μόνο τότε αντιλαμβάνεται ότι απέναντί της έχει τον Παναθηναϊκό, με αποτέλεσμα να πολλαπλασιάζει τα λάθη της υπό το βάρος της πίεσης και του άγχους να ανταποκριθεί. Από εκεί και πέρα όλα τα άλλα είναι προς λαϊκή κατανάλωση.

Αν δηλαδή ταιριάζει στους «πράσινους» να αγωνίζονται στην έδρα τους με τρία καθαρόαιμα αμυντικά χαφ, αν ο Ιβανσιτς αποδίδει καλύτερα αριστερά ή στον άξονα, αν ο Χριστοδουλόπουλος, ο νέος έρωτας του Τεν Κάτε, έπρεπε να αξιοποιηθεί από τον πρώτο γύρο, αν ο Σαλπιγγίδης θα πρέπει να αγωνίζεται στην κορυφή ή σε θέση κρυφού κυνηγού ή μήπως στη δεξιά πλευρά και αν ο Ολλανδός έχει σκοπό τις σαράντα, με τη χθεσινή, διαφορετικές ενδεκάδες να τις κάνει εκατό, έτσι για να μας σπάσει τα νεύρα.

Αυτό όμως που είναι βέβαιο και δεν χωράει συζήτηση με την εικόνα που παρουσίασαν οι δύο ομάδες που διεκδικούν την 5η προνομιούχο θέση που οδηγεί στην Ευρώπη («τεσσάρα» ο Αρης στην Τρίπολη, «τριάρα» η Λάρισα στο ΟΑΚΑ) είναι ότι η διαφορά δυναμικότητας με τις ομάδες που προηγούνται στη βαθμολογία του πρωταθλήματος είναι σημαντική και, δυστυχώς, διακριτή διά γυμνού οφθαλμού.