My name is Shire. Derbyshire!

Στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός μπήκε δυνατά, είχε ρυθμό, αλλά δεν είχε αποτελεσματικότητα. Η ουσία έλειπε γιατί ο Ολυμπιακός αναπτυσσόταν... μονόπαντα. Ο Ντιόγο ήταν μόνος κι έρημος στην αντίπαλη περιοχή. Από την άλλη, αυτή η ιστορία με τον Μπελούτσι ως δεύτερο σέντερ φορ έπαψε να περπατά επειδή όλες οι αντίπαλες άμυνες έχουν προσαρμόσει την τακτική τους στο να τον εξουδετερώνουν.

Μια καλή στιγμή είχε ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο κι αυτή δημιουργήθηκε από τη στραβοκλοτσιά του Αραμπατζή, ο οποίος παραλίγο να βάλει γκολ στην ομάδα του. Στο ίδιο διάστημα ο ΠΑΟΚ έδειξε μια ομάδα κοντρολαρισμένη, με τον Σορλέν, ο οποίος ήταν ο καλύτερος παίκτης των φιλοξενούμενων, να ελέγχει τον ρυθμό και να κρατάει την μπάλα, αλλά συγχρόνως τους παίκτες του Ολυμπιακού μακριά από τα καρέ του. Ο Σάντος ήξερε ότι ο χρόνος δούλευε για την ομάδα του.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός έπαιξε με τον τρόπο που θα έπρεπε να ξεκινήσει το παιχνίδι. Με δεύτερο επιθετικό δίπλα στον Ντιόγο και τον Μπελούτσι σε ρόλο επιτελικό. Η αλλαγή επέφερε γρήγορα αποτελέσματα. Ο Ολυμπιακός προηγήθηκε νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο με ένα εκπληκτικό γκολ του Ντιόγο. Ο ΠΑΟΚ από το σημείο αυτό και μετά έχασε την αυτοσυγκέντρωση, το καθαρό μυαλό, τη συνοχή και την αυτοπεποίθησή του. Ο Κοντρέρας αποβλήθηκε σε μια φάση που οι εμπειρίες του και οι παραστάσεις του θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν σε άλλη επιλογή από αυτή που τον καταδίκασε, με αποτέλεσμα ο ΠΑΟΚ να δείχνει ότι χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του.

Ο εκνευρισμός μεταδόθηκε σε όλους τους παίκτες του «Δικεφάλου». Την αδικαιολόγητη αποβολή του Χιλιανού ακολούθησε η εξίσου αδικαιολόγητη του Ιβιτς, η οποία καταδίκασε την ομάδα να συνεχίσει το παιχνίδι με εννέα παίκτες. Σε όλο αυτό το διάστημα, όμως, ο Ολυμπιακός είχε αποκτήσει εκτός από ρυθμό και αγωνιστική ταυτότητα. Οι παίκτες του έφταναν πιο εύκολα στα αντίπαλα καρέ και είχαν πολλές ευκαιρίες να διπλασιάσουν τα τέρματά τους, αλλά τις ακύρωσαν αφενός η πολύ καλή παρουσία του Χαλκιά και αφετέρου η ατυχία.

Το παιχνίδι οδηγήθηκε στην παράταση κι αυτό θα πρέπει να προβληματίζει τους ανθρώπους του Ολυμπιακού, επειδή η ομάδα που είχε την αριθμητική υπεροπλία και έχοντας δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, δεν κατάφερε να τελειώσει το παιχνίδι στα ενενήντα λεπτά. Στην παράταση έφτανε μια φάση για να χαρίσει την πρόκριση στον Ολυμπιακό με τον Νταρμπισάιρ, ο οποίος δικαιούνταν το γκολ, μια και ήταν παρών σε ό,τι καλό δημιούργησε η ομάδα του. Την ίδια ώρα, κάτι μου λέει ότι ο Κοντρέρας και ο Ιβιτς στον πάγκο ή όπου κι αν βρίσκονταν θα σκέφτονταν μετανιωμένοι ότι αδίκησαν τον εαυτό τους και την ομάδα τους, ενεργώντας χωρίς ψυχραιμία στις καθοριστικές φάσεις που οδήγησαν στην αποβολή τους.