We are never being bor(r)ing*

Η επιτυχία είναι ότι ακόμη και σ' αυτά τα φιλικά παιχνίδια ρουτίνας καταφέρνουμε τελικά να μη βαριόμαστε. Λίγο η παρουσία του Μόρα, λίγο του Τζόρβα, λίγο η απόδοση του Σεϊταρίδη που χθες ήταν ο κορυφαίος, λίγο η εφεύρεση με τοn Σαμαρά να παίζει... λίγο εξτρέμ, λίγο το γκολ του Borring στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου, κύλησε το ματς. Ενας αγώνας στον οποίο η Εθνική είχε καλά διαστήματα. Δεν ξέρω όμως πόσο θα πρέπει να μας ικανοποιούν εν όψει των δύο σημαντικών παιχνιδιών με το Ισραήλ τα εικοσάλεπτα ή τα τέταρτα ποδοσφαιρικής διαύγειας όσο θα πρέπει να μας προβληματίζουν οι αδυναμίες μας, οι οποίες σε ένα επίσημο παιχνίδι ίσως να είχαν σοβαρές συνέπειες.

Επίσης, ίσως έπρεπε να μας προβληματίζει το ότι για ακόμη μία φορά δεν καταφέραμε να νικήσουμε. Στο πρώτο ημίχρονο είχαμε ένα ζωηρό πρώτο εικοσάλεπτο, δημιουργήσαμε φάσεις με τον Γκέκα, τις οποίες όμως δεν αξιοποιήσαμε. Στα επίσημα ματς το γεγονός αυτό θα πιστωθεί ως αδυναμία. Οι ευκαιρίες για γκολ δεν είναι τόσες όσες στα φιλικά. Ακόμα όμως και σ' αυτό το διάστημα, κατά το οποίο οι διεθνείς μας έδειχναν όρεξη και διάθεση για μπάλα, δεν είχαμε σωστή ανάπτυξη.

Αυτή η εφεύρεση των μακρινών μεταβιβάσεων από τη μία και, από την άλλη, της άσκοπης συχνά καθυστέρησης στο παιχνίδι όταν η μπάλα περνά από τα πόδια του Καραγκούνη, επιφορτισμένου με την ευθύνη του επιτελικού –που δεν το έχει–, προδίδει μια ομάδα που στον τομέα της ανάπτυξης ακόμη ψάχνεται. Αχίλλειος πτέρνα μας, επίσης, οι στημένες φάσεις.

Στις περισσότερες δείξαμε έλλειψη συνοχής και αδυναμία αυτοσυγκέντρωσης, κινδυνεύοντας έτσι πολλές φορές αδικαιολόγητα. Η Εθνική έχει ανάγκη από νέο αίμα, όσο αυτό υπάρχει και διατίθεται. Από την άλλη, όμως, δεν ξέρω πώς μπορεί αυτό το νέο αίμα να «δέσει» ή αν απλώς αυτή την κρίσιμη στιγμή θα πρέπει να περιοριστούμε απλώς σε κάποιες προσθήκες, χρήσιμες ανάλογα με τις περιστάσεις.

Αν μου άρεσε κάτι, ήταν ότι οι παίκτες που μπήκαν στο παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο αντέδρασαν στο γκολ το οποίο δεχτήκαμε από αδικαιολόγητη αδράνεια και έλλειψη συνοχής. Λειτούργησαν μεταξύ τους, προχώρησαν σε μια πιο ορθολογική από αυτή του πρώτου ημιχρόνου ανάπτυξη παιχνιδιού κι έτσι έφτασαν σε ένα γκολ το οποίο, σύμφωνα με την απόδοσή τους, δικαιούνταν απόλυτα. Μετά επήλθε η γνωστή χαλαρότητα, προσαρμοσμένη απόλυτα στο δόγμα «δεν βαριέσαι, φιλικό ματς είναι, τουλάχιστον δεν χάσαμε».

Στα θετικά πιστώνεται και η καλή συνεργασία του Μόρα με τον Αβράαμ στο κέντρο της άμυνας, για πρώτη φορά έπαιζαν μαζί, όπως και η θετική παρουσία του Κατσουράνη, ο οποίος συμμάζεψε στο δεύτερο μέρος τη μεσαία γραμμή. Αρκετά, λοιπόν, τα θετικά στοιχεία που αποκομίσαμε από το χθεσινό φιλικό, αλλά όχι τόσα ώστε να επιτρέπουν εφησυχασμό εν όψει των δύο κρίσιμων αναμετρήσεων που μας περιμένουν.

* Μεγάλη επιτυχία των Pet Shop Boys