Ο Νταρμπισάιρ μου θύμισε τον Ιαν Ρας

Ο Νταρμπισάιρ πήρε τη μεγάλη απόφαση να συνεχίσει την καριέρα του στην Ελλάδα. Ιστορικά αν το δεις, όλοι οι μεγάλοι Βρετανοί φιλέλληνες είχαν την ίδια ηλικία πάνω κάτω με τον Αγγλο ποδοσφαιριστή, όταν εμπνεύστηκαν από τον δίκαιο αγώνα των εξεγερμένων Ελλήνων ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Δεν ξέρω γιατί κάθε φορά που βλέπω Αγγλο ποδοσφαιριστή και γενικότερα Βρετανό να κατηφορίζει προς τον νότο, μου έρχεται στο μυαλό η ιστορία του «κανονιέρη» της Λίβερπουλ Ιαν Ρας.

Η μεταγραφή του ξερακιανού σκόρερ των «κόκκινων» στη «Μεγάλη Κυρία» του ιταλικού ποδοσφαίρου δημιούργησε την εποχή εκείνη μεγάλη αίσθηση. Η «Gazzeta dello Sport» για εβδομάδες εκθείαζε τα κατορθώματά του. Μιλούσε για τον σέντερ φορ που θα αφήσει εποχή στο Καμπιονάτο, για τον παίκτη που θα μεταμορφώσει τη Γιουβέντους. Αυτό θα γινόταν, όμως, αν μεταμορφωνόταν πρώτα ο ίδιος ο Ιαν Ρας, πράγμα που όπως έδειξαν το γεγονότα δεν έλαβε σοβαρά υπ' όψιν η έγκριτη εφημερίδα ή μάλλον το θεώρησε δεδομένο.

Η ιστορία αναφέρει ότι ο Ρας έφθασε την εποχή εκείνη χαμογελαστός και αποχώρησε έπειτα από ένα χρόνο –ίσως και λιγότερο– το ίδιο χαμογελαστός και πρόσχαρος. Κατά την άφιξή του χαμογελούσε ευχαριστημένος για τη νέα πρόκληση στην καριέρα του. Κατά την αποχώρησή του χαμογελούσε και πάλι γιατί έδινε επιτέλους ένα αίσιο τέλος στο μαρτύριό του. Ο Ρας πήγε στην Ιταλία με περγαμηνές. Το «κανόνι» της Λίβερπουλ (μιας Λίβερπουλ που μικρή σχέση έχει με τη σημερινή, διότι τότε φρόντιζε να σκορπά τον τρόμο στο πέρασμά της στην Αγγλία και στην Ευρώπη), αλλά και της εθνικής Ουαλίας. Η καριέρα του στη Γιουβέντους, όμως, ολοκληρώθηκε με μονοψήφιο αριθμό τερμάτων σε όλες τις διοργανώσεις!

«Παλτό» ο Ουαλός; Μόνο «παλτό» δεν ήταν. Η δήλωσή του εξάλλου λίγο πριν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο που θα τον μετέφερε πίσω στα πάτρια εδάφη παραμένει ακόμα και σήμερα ιστορική και άκρως διδακτική για όποιον σκόπευε ή σκοπεύει να επαναλάβει στο μέλλον το εγχείρημά του. Μπροστά στις κάμερες με την ειλικρίνεια να φωτίζει το πρόσωπό του ο Ρας δήλωσε: «Στο Καμπιονάτο σε κάθε στημένη φάση, αλλά και σε κάθε επίθεση που εκδηλώνεται, έχεις τουλάχιστον δύο αμυντικούς να σου τραβάνε τη φανέλα, άλλους δύο που σε σπρώχνουν και έναν μονίμως κρεμασμένο πάνω σου. Δεν λέω ότι είναι σωστό, ούτε και λάθος. Απλώς δεν έχω μάθει να παίζω έτσι και μάλιστα σε κάθε παιχνίδι. Προέρχομαι από ένα πρωτάθλημα που όποιος πηδήξει πιο ψηλά σκοράρει, όποιος τρέξει πιο γρήγορα αυτός φτάνει στην μπάλα. Εδώ συμβαίνει το αντίθετο, γι' αυτό καλό είναι να φύγω». Αυτές ήταν οι τελευταίες κουβέντες του. Αυτή και η πικρή αλήθεια.

Δεν ξέρω αν ο πιτσιρικάς Νταρμπισάιρ έχει πληροφορηθεί πόσες κλοτσιές πέφτουν σε κάθε ελληνικό ντέρμπι και πόσες φανέλες ξεχειλώνουν. Δεν ξέρω επίσης αν τον έχουν πληροφορήσει σε πόσα γήπεδα η μπάλα μπορεί να κυλήσει περισσότερο από 10 μέτρα χωρίς να αλλάξει πορεία ή να αναπηδήσει στις λακκούβες-κρατήρες που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στο δάσος. Το θέμα δεν είναι αν ο ποδοσφαιριστής είναι ταλέντο, γεγονός που δύσκολα κάποιος μπορεί να αμφισβητήσει, αλλά τι δίνουμε, τι προσφέρουμε εμείς σε αυτόν, ώστε το ταλέντο του να λάμψει.

Σε μια θέση όπως αυτή του επιθετικού, που κρίνεται από την παραγωγικότητα και μόνο του ποδοσφαιριστή που την αναλαμβάνει, πόσο έτοιμος είναι ο Νταρμπισάιρ και ο κάθε ντελικάτος Βρετανός επιθετικός να ανταποκριθεί αγωνιζόμενος σε χαμηλότερα γηπεδικά ποιοτικά στάνταρ (και όχι μόνο) από αυτά που του προσφέρει η χώρα του; Στο ερώτημα μόνο ο ίδιος ο Νταρμπισάιρ και η... ψυχή του μπορούν να απαντήσουν!

Πρόχειρο ΤΕΤΡΑΔΙΟ

«Υποβρύχιο» στην Ουαλία!

Ο ήρωας του βιβλίου μάς συστήνεται. Ας του δώσουμε λιγάκι προσοχή:

«Γεια σας. Είμαι ο Ολιβερ Τέιτ, πρωταγωνιστής του βιβλίου. Είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιήσω μια λέξη, όπως πρωταγωνιστής, και λίγες στιγμές αργότερα μια λέξη, όπως παπάρας. Οι φιλοδοξίες μου είναι οι παρακάτω:

1) Να ανακαλύψω για ποιο λόγο μερικές φορές ο πατέρας μου κάνει μέρες να σηκωθεί από το κρεβάτι. 2) Να ανακαλύψω γιατί η μητέρα μου κάνει μαθήματα σερφ –και ίσως και κάτι παραπάνω– με έναν παπάρα που μοιάζει με χιπιό. 3) Να χάσω την παρθενιά μου πριν γίνει νόμιμο –δηλαδή σε ένα χρόνο.

Παρακολουθώ τις σεξουαλικές επαφές των γονιών μου. Οι γονείς μου έχουν δύο μήνες να κάνουν σεξ, γεγονός που, σύμφωνα με τις έρευνές μου, προοιωνίζεται χωρισμό». Ενα μικρό εισαγωγικό απόσπασμα από το βιβλίο «Υποβρύχιο» του Τζο Ντάνθρον. Ο νεαρός που μας συστήθηκε είναι δεκαπέντε ετών και ζει στην Αγγλία εν έτει 1996. Στη Βρετανία μιλάνε για τον διάδοχο του Σάλιντζερ για τον «Φύλακα της Σίκαλης» του 21ου αιώνα.

Ο Ουαλός Ντάνθορν, μόλις 26 ετών, απολαμβάνει την επιτυχία με την πρώτη κιόλας μυθιστορηματική απόπειρά του. Το «TLS», το βιβλιοφιλικό ένθετο των «Τάιμς», τον ανακήρυξε ένα από τους δέκα μεγαλύτερους λογοτεχνικούς αστέρες για τη χρονιά που μας πέρασε. Στην Ελλάδα το «Υποβρύχιο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ινδικτος, μετάφραση Α. Καλοφωλιάς.

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

Ο Τσε σε κόμικς!

Ο πρώτος που επιχείρησε να μεταφέρει σε κόμικ τη βιογραφία του Τσε ήταν ο Αργεντινοουρουγουανός δημιουργός Αλμπέρτο Μπρέσια, ένα χρόνο μάλιστα μετά τον θάνατο του μεγάλου επαναστάτη. Μαζί με τον γιο του, Ενρίκε, και σεναριογράφο τον Εκτορ Εστερχελντ έστησαν μια σπάνιας ομορφιάς εικονογραφημένη ιστορία, της οποίας η κυκλοφορία στην Αργεντινή τα δύσκολα εκείνα χρόνια απαγορεύτηκε. Ο Εστερχελντ μπήκε στη μαύρη λίστα της στρατιωτικής δικτατορίας το 1976, έπεσε θύμα απαγωγής μαζί με πολλά μέλη της οικογένειάς του και μέχρι σήμερα θεωρείται επισήμως αγνοούμενος!

Τη δεύτερη απόπειρα, η οποία συμπίπτει με τα 80 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου επαναστάτη, υπογράφει η τεράστια μορφή του λαϊκού κινήματος των αμερικανικών αντεργκράουντ κόμικς, ο Σπέιν Ροντρίγκεζ. Η ιστορία ξεκινά το 1928 από τη γενέτειρα του Ερνέστο Γκεβάρα, το Ροζάριο της Αργεντινής, και ακολουθεί τη ζωή του βήμα βήμα μέχρι τη δολοφονία του στη Βολιβία το 1967.

Τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή του Τσε εικονογραφημένα, αλλά και οι τοποθεσίες, οι άνθρωποι, οι ενδυμασίες, όλα αποδίδονται με απόλυτη ακρίβεια. Οδηγός του Ροντρίγκεζ η πληρέστατη, 1.094 σελίδων, βιογραφία του Τσε από τον Πάκο Ιγνάσιο Τάμπο ΙΙ (μεταφρασμένη στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κέδρος), αλλά και τα «Ημερολόγια Μοτοσικλέτας» του ίδιου του Τσε. Το άλμπουμ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ, σε μετάφραση Μπέλλας Σπυροπούλου, κι έχει τον τίτλο «Τσε».