Ο Ολυμπιακός είχε… Αστέρα

Μια φάση στην περιοχή ήθελε ο Ντιόγο. Να εκμεταλλευτεί τις τεχνικές του αρετές στο λασπωμένο γήπεδο, να ελευθερωθεί και να κάνει τη ζημιά. Του δόθηκε η ευκαιρία στο 26'. Είδε τον Λαζαρίδη να έρχεται με ταχύτητα κατά πάνω του και έσπασε την μπάλα με τη μία στον κενό χώρο για να του ξεφύγει. Σε ένα τερέν-βούρκο, που δύσκολα φρενάρει μέχρι και τζιπ 4Χ4, ο συμπαθής κάπτεν Νικόλας του Αστέρα εκτίμησε λάθος, με αποτέλεσμα να μην αποφύγει τη μετωπική με τον Βραζιλιάνο. Η μετωπική χρεώθηκε πέναλτι.

Το εκτέλεσε ο Γκαλέτι και κάπου εκεί θα έπρεπε να είχαν τελειώσει όλα για τον Ολυμπιακό. Μόνο έτσι δεν έγινε. Μετά το γκολ οι «ερυθρόλευκοι» υποχώρησαν και ταλαιπωρήθηκαν μέχρι ο Παμπορίδης να δείξει την είσοδο των αποδυτηρίων. Ούτε, όμως, και μέχρι τη στιγμή που σκόραρε μπορείς να ισχυριστείς ότι ο Ολυμπιακός ήταν ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Οι δύο αμυντικοί χαφ Πατσατζόγλου και Ντουντού έδειξαν να ταλαιπωρούνται αφάνταστα στα πρώτα λεπτά μέχρι να βρουν τα πατήματά τους στον βαρύ αγωνιστικό χώρο.

Οι αργές επιστροφές και τα κενά ανάγκαζαν Αβραάμ και Αντζα να ανεβαίνουν ακόμη πιο ψηλά ή να σπάνε στα αδύναμα άκρα για να καλύψουν τις ελλείψεις από τις πτέρυγες. Το τίμημα ήταν ο Αβραάμ να δεχτεί νωρίς νωρίς την κίτρινη κάρτα. Η ομάδα έδειχνε να μην έχει συνοχή και ρυθμό. Διότι για να μιλήσεις για καλή κυκλοφορία της μπάλας μέσα σε ένα τέτοιο γήπεδο, θα ακουγόταν το λιγότερο παράλογο. Η εξυπνάδα του Ντιόγο, ο οποίος έφερε το πέναλτι, η μαχητικότητα και οι επινοήσεις του Λέτο, η δύναμη του Αντζα και το πείσμα και η διεισδυτικότητα του Μπελούτσι ήταν τα στοιχεία που στο πρώτο ημίχρονο χάρισαν στον Ολυμπιακό το πολλαπλάσιο από όσα δικαιούνταν, να πάει δηλαδή στα αποδυτήρια με προβάδισμα στο σκορ.

Στο δεύτερο ημίχρονο οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν φορτσάτοι. Τρεις φάσεις μέσα σε δέκα περίπου λεπτά στην περιοχή του Αστέρα δημιούργησαν αρχικά την εντύπωση ότι ο Ολυμπιακός είχε μπει αποφασισμένος να τελειώσει το παιχνίδι. Η παράσταση κράτησε μέχρι το 56ο λεπτό, διότι μετά το γήπεδο «φωτίστηκε» μόνο από την παρουσία του Αστέρα. Κωστένογλου και παίκτες εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο τρόπο το μπλακ άουτ των ποδοσφαιριστών των «ερυθρολεύκων», αλλά και του προπονητή τους.

Ο Ζαϊρί πέρασε στα δεξιά της επίθεσης, βρήκε τον αδύναμο κρίκο της άμυνας του Ολυμπιακού, τον Ντομί, και έστησε πάρτι. Ο μέχρι εκείνη τη στιγμή «ατσαλάκωτος» και έτοιμος για... αρραβώνα αμυντικός του Ολυμπιακού κυλίστηκε ουκ ολίγες φορές στη λάσπη. Δεν κατάφερε όμως να αποσοβήσει τον κίνδυνο που λεγόταν «Ζαϊρί» ούτε όταν επιτέλους ο Βαλβέρδε αποφάσισε να αντιδράσει ρίχνοντάς του για βοήθεια τον έμπειρο Τζόρτζεβιτς. Ολες οι φάσεις κίνδυνος-θάνατος πήγαζαν από το αριστερό άκρο της άμυνας.

Τρεις σπουδαίες ευκαιρίες για τον Αστέρα στο β' ημίχρονο που δεν κεφαλαιοποιήθηκαν, με αποτέλεσμα οι γηπεδούχοι να μείνουν στο «μηδέν» και ο Ολυμπιακός να σωθεί από τύχη. Ο Βαλβέρδε άργησε απελπιστικά να αντιδράσει. Η ομάδα είχε κοπεί στα δύο, ο Ντιόγο βουτηγμένος στη λάσπη περπατούσε με το ζόρι και αδυνατούσε να κρατήσει την μπάλα, αλλά δεν αντικαταστάθηκε, ούτε βοηθήθηκε. Ο Μπελούτσι σε ολόκληρο το δεύτερο μέρος αναζητείται, σαν τον τυχερό του πρωτοχρονιάτικου λαχείου. Ο Πάντος άργησε να μπει και η ζημιά θα μπορούσε να είχε γίνει. Το κέντρο δεν πήρε καμία βοήθεια από ένα φρέσκο παίκτη με δυνάμεις, με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να παίζει με τη φωτιά. Το ρίσκο τελικά έπιασε. Το αποτέλεσμα δικαιώνει τον κόουτς. Δεν ξέρω πόσο τον δικαιώνουν οι επιλογές και αν θα τολμούσε να τις επαναλάβει.