Αλλο Αρης κι άλλο ρισκάρεις!

Ο Αρης επί 70 λεπτά ρίσκαρε. Επαιζε με τη φωτιά αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Τιμωρήθηκε τη στιγμή ακριβώς που ο προπονητής του, Κίκε Ερνάντεθ, πήρε τη μεγάλη απόφαση να δώσει τέλος στις ριψοκίνδυνες επιλογές περνώντας σε πιο ορθολογιστικές. Οπως αυτή να αγωνιστεί επιτέλους με δύο καθαρόαιμα αμυντικά χαφ. Ηταν τότε, όμως, που ο Εντίνιο με εκπληκτική κεφαλιά έφερνε το ματς στα ίσα και ως εκ τούτου η κίνηση από τον πάγκο κρίνεται εκπρόθεσμη.

Ο Αρης του πρώτου μέρους πατούσε καλύτερα στο γήπεδο και δίκαια πέρασε μπροστά στο σκορ. Την υπεροχή του, όμως, στα πρώτα 45 λεπτά την οφείλει αποκλειστικά στην ποιότητα των αυτοσχεδιασμών που οι υψηλής τεχνικής ποδοσφαιριστές του –ιδιαίτερα από τη μεσαία γραμμή και μπροστά– μπορούν να προσφέρουν. Απόρροια αυτών των μαγικών αυτοσχεδιασμών ήταν η φάση του εκπληκτικού συνδυασμού του Κόκε με τον Κάλβο, χρίζοντας σκόρερ τον τελευταίο.

Η ίδια φάση αποτελεί καθρέφτη της κρίσης που βιώνει η ΑΕΚ στην αμυντική της -και όχι μόνο- λειτουργία. Λάθος από τον Χουανφράν, κακή εκτίμηση από τον Μαϊστόροβιτς, εκτός θέσεως ο Πλιάτσικας. Τόσα λάθη σε μια φάση δύσκολα να μην τα εκμεταλλευτεί μετουσιώνοντάς τα σε γκολ μια ομάδα με την ποιότητα επιθετικών όπως ο Αρης.

Οι «κίτρινοι» γηπεδούχοι στάθηκαν, όμως, και τυχεροί. Επειδή δεν βρέθηκαν νωρίς, μόλις στο 7ο λεπτό, πίσω στο σκορ, όταν η βολίδα του Σκόκο τράνταξε το οριζόντιο δοκάρι της εστίας του Σηφάκη. Στάθηκαν τυχεροί επίσης γιατί παίζοντας με ένα καθαρό αμυντικό χαφ, τον Βιτόλο, απέναντί τους η μεσαία γραμμή της «Ενωσης» βρισκόταν διαρκώς σε πλήρη αποσύνθεση. Γενικότερα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» στα πρώτα 45 λεπτά γίναμε μάρτυρες της χειρότερης φετινής ΑΕΚ σε όλες τις γραμμές και ίσως της «απεχθέστερης» των τελευταίων χρόνων.

Περισσότερο υπόλογος από τον Μπάγεβιτς, που καθόταν στον πάγκο και εξ ορισμού έφερε την ευθύνη για την εικόνα που παρουσίαζε η ομάδα του, θα πρέπει να αισθανόταν ο Ντέμης Νικολαΐδης, που παρακολουθούσε την αναμέτρηση από τα θεωρεία του γηπέδου. Γιατί ήταν αυτός που προσπαθούσε πεισματικά να πείσει τους πάντες ότι το υλικό της «Ενωσης» είναι το καλύτερο που έχει να επιδείξει η ομάδα τα τελευταία χρόνια. Λογικά κάτι μου λέει ότι έχει ήδη αναθεωρήσει…

Στο δεύτερο μέρος ο Αρης όφειλε να διαβάσει το παιχνίδι με πιο ορθολογιστικό τρόπο. Να συντονίσει τη μεσαία γραμμή, να πυκνώσει το κέντρο με δύο αμυντικά χαφ και να χτυπήσει την ΑΕΚ στην κόντρα. Αργησε να το πράξει και το πλήρωσε ακριβά, χάνοντας μέσα από τα χέρια του μια σπουδαία νίκη.

Αυτή είναι όμως η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα σε έναν προπονητή σαν τον Μπάγεβιτς, που ξέρει πώς με τις ενδεδειγμένες κινήσεις να βοηθήσει μια ομάδα που παραπαίει, μεταμορφώνοντάς την σε αξιοπρεπή, και σε έναν άλλον, τον Κίκε Ερνάντεθ, που πιστεύει ότι το ρίσκο και οι ριψοκίνδυνοι σχηματισμοί θα τον επιβραβεύουν σε κάθε παιχνίδι.