Σαν την ισοπαλία δεν έχει!

Το παιχνίδι στο Αλκαζάρ θα μπορούσε να κριθεί στο πρώτο ημίχρονο. Λάρισα και Ολυμπιακός έπαιξαν ανοιχτά, κυνήγησαν το γκολ, προσέφεραν θέαμα. Οι «βυσσινί» σπατάλησαν περισσότερες ευκαιρίες, με αποκορύφωμα αυτή του Ζουράφσκι, από όσες τους επιτρέπονται να χάνουν με έναν αντίπαλο σαν τον Ολυμπιακό. Ο Ουζουνίδης διαισθανόταν ότι δεν θα του βγει σε καλό η δυστοκία των παικτών του. Γι' αυτό χτυπιόταν στον πάγκο κάθε φορά που η ομάδα του πετούσε μια κλασική ευκαιρία στον κάδο των αχρήστων. Ο Ολυμπιακός στο πρώτο μέρος είχε κίνηση, εκμεταλλεύτηκε τους κενούς χώρους, κυκλοφόρησε στο μεγαλύτερο μέρος σωστά την μπάλα, αλλά στον τομέα αποτελεσματικότητα βαθμολογήθηκε με μηδέν.

Οι σωστές επιλογές στην τελική πάσα ήταν αυτές που για μια ακόμη φορά σε ένα εκτός έδρας ημίχρονο στέρησαν την ουσία από τον Ολυμπιακό.

Στο δεύτερο μέρος οι «ερυθρόλευκοι» ευτύχησαν να προηγηθούν νωρίς. Σε ένα ακόμα ματς ο Μπελούτσι αποδείχθηκε άριστος ερμηνευτής στον διπλό ρόλο κρυφός σέντερ φορ και σκόρερ. Από εκεί και πέρα, εμπειρία, δύναμη και πάθος θα είχαν τον πρώτο λόγο στο παιχνίδι. Οι παίκτες του Βαλβέρδε, όμως, επέδειξαν μόνο κάποια στοιχεία της εμπειρίας τους και τίποτα περισσότερο. Ανευροι και άτολμοι περίμεναν να κυλίσουν τα λεπτά μέχρι το τελευταίο σφύριγμα.

Στη λάθος απόκρουση του Πάντου, ο Σολάνο με εκπληκτικό γκολ έφερε το ματς στα ίσα. Ανόητη η αποβολή του παίκτη της Λάρισας, όπως ανόητη είναι και η ποινή που τιμωρεί τον ποδοσφαιριστή όταν σηκώνει τη φανέλα του για να πανηγυρίσει. Αλλά, δυστυχώς, αυτός είναι και ο κανόνας.

Ακόμα και με παίκτη λιγότερο, η Λάρισα έδειξε να θέλει το παιχνίδι περισσότερο από τον Ολυμπιακό, που η αποστολή του φαίνεται να ολοκληρώθηκε μετά το γκολ του Μπελούτσι. Συμπερασματικά, το αποτέλεσμα κρίνεται δίκαιο, ανάμεσα σε μια ομάδα, τη Λάρισα, που ήθελε το κάτι παραπάνω αλλά αδυνατούσε να το πετύχει, και στον Ολυμπιακό, που με τον λιγότερο κόπο αναζητούσε τρόπους να κατακτήσει το περισσότερο. Κι αυτό ήταν η ισοπαλία!