Ηταν αετοί χωρίς φτερά

Ηταν ένας Ολυμπιακός όπως τον θέλουν οι οπαδοί του. Πληθωρικός και χουβαρντάς. Πληθωρικός στο παιχνίδι του και χουβαρντάς με τον αντίπαλο. Ηρθε στο σπίτι του και τον... κέρασε πέντε γκολ. Δεν είναι και λίγο να νικάς με τέτοια άνεση μία ομάδα σαν την Μπενφίκα, που έχει σταθερά καλή παρουσία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Να ξεκινάς τον αγώνα με γκολ και να πηγαίνεις στο ημίχρονο στα αποδυτήρια έχοντας σκοράρει ήδη τέσσερις φορές. Και όλα αυτά μετρώντας και απουσίες. Χωρίς τον Λεονάρντο, χωρίς τον Στολτίδη, με απόντα τον Τοροσίδη και τον Κοβάσεβιτς εφεδρεία στον πάγκο.

Περίμενα και το είχα γράψει, άλλωστε, ότι πολλά θα άλλαζαν στον Ολυμπιακό με την επιστροφή του «Τζόλε». Η θεαματική μεταβολή των «ερυθρολεύκων», όμως, δεν οφείλεται μόνο στο come back του αρχηγού, αλλά κυρίως στο ότι η «ερυθρόλευκη» μηχανή άρχισε επιτέλους να λειτουργεί όπως ονειρευόταν ο Βαλβέρδε, παίρνοντας κίνηση από όλα τα γρανάζια. Ο Ολυμπιακός αποδίδει στα τελευταία παιχνίδια ως σύνολο και αυτός είναι ο βασικός λόγος που οι απουσίες δεν φαίνονται. Το γρήγορο γκολ του Γκαλέτι σίγουρα γέμισε την ομάδα με αυτοπεποίθηση.

Το σημαντικότερο: έδειξε να ξέρει πώς να χτυπήσει τις αδυναμίες του αντιπάλου πριν ακόμα αυτός συνέλθει. Οι επιθετικοί παίκτες του Ολυμπιακού, με την ποιότητα και την αντίληψη που τους διακρίνει, ήταν αδύνατον να μη διαβάσουν χθες τις αδυναμίες του κεντρικού αμυντικού διδύμου των Πορτογάλων, των Νταβίντ Λουίς και Σίντνεϊ. Διάβασαν τις φάσεις, πίεσαν στον χώρο του κέντρου κι έτσι στο 24ο λεπτό ο Θρύλος βρέθηκε να έχει τελειώσει το παιχνίδι με συνοπτικές διαδικασίες. Επειτα όλα ήταν θέμα διαχείρισης.

Η διαφορά του σκορ μοιραία επέφερε μια χαλαρότητα, η Μπενφίκα το εκμεταλλεύτηκε και μείωσε τη διαφορά, ο Βαλβέρδε αγανάκτησε, έβαλε τις φωνές, οι παίκτες γρήγορα συνήλθαν και το ματς ουσιαστικά τελείωσε στο 44', με το τέταρτο γκολ από τον Μπελούτσι. Τα αξιοσημείωτα του δεύτερου μέρους ήταν η σοβαρότητα που συνέχισε να επιδεικνύει ο Ολυμπιακός στο παιχνίδι του, η διάθεση για θέαμα και για δημιουργία φάσεων, η ωριμότητα και η σιγουριά στις επιλογές.

Δεν υπάρχει άλλο παιχνίδι φέτος στο οποίο ο Ολυμπιακός ξεκίνησε και τερμάτισε στο ίδιο τέμπο. Αδύνατον να αντιδράσει η Μπενφίκα, η οποία θα πρέπει να είναι και πολύ ευχαριστημένη που τελικά αναγκάστηκε να στήσει την μπάλα στη σέντρα μόνο πέντε φορές. Θέλω να σταθώ σε δύο παίκτες: στον Πατσατζόγλου και τον Ντιόγο. Ο «Πάτσα» προσθέτει ακόμα ένα εξαιρετικό παιχνίδι στην αλυσίδα των τελευταίων εμφανίσεών του, δείχνοντας ότι με τον Ντουντού φτιάχνουν ένα αξιόπιστο δίδυμο. Είναι πολύ σημαντικό να έχουν χημεία οι δύο αυτοί ποδοσφαιριστές στον χώρο του κέντρου.

Το γκολ που σημείωσε απέδειξε ότι δεν είναι μόνο ένας παίκτης για τη «βρόμικη» δουλειά, αλλά οι πολύπλευρες ικανότητές του μπορούν να τον χρίσουν και εκτελεστή. Οσο για τον Ντιόγο, αδύνατον να μη σταθείς, ίσως και με το στόμα ανοιχτό, με την ευκολία που σκοράρει σε φάσεις που για άλλους επιθετικούς φαντάζουν μαρτύριο. Τη διπλή προσποίηση στον αντίπαλο τερματοφύλακα στο πρώτο γκολ, το μέτρημα του χρόνου και των βημάτων μέχρι αυτός να πέσει και να του ελευθερώσει το οπτικό πεδίο τα συναντάς μόνο σε επιθετικούς μεγάλης κλάσης.

Στο δεύτερο τέρμα τον τρόπο που βάζει το κορμί του για να βρει την μπάλα, έτσι όπως αυτός θέλει, γυρνώντας την κατάλληλη στιγμή προς το τέρμα και σκάβοντάς την ελαφρά ώστε να περάσει πάνω από το σώμα του τερματοφύλακα και να καταλήξει στα δίχτυα, τον απολαμβάνεις μόνο σε παίκτες που έχουν συμμετοχή σε τελικούς μεγάλων διοργανώσεων.