Eξω από τα γήπεδα τα φούτερ με κουκούλα!

Διάβασα στο χθεσινό του άρθρο την πρόταση του Αντώνη Πανούτσου για την αποφυγή των επεισοδίων στα γήπεδα: «Να υπάρξει απαγόρευση στο ντύσιμο που επιτρέπει την ανωνυμία στα επεισόδια, όπως τις κουκούλες των φούτερ και τις μάλλινες μάσκες για το κρύο».

Ολοι όσοι επιθυμούν οι απόψεις και οι θέσεις τους να αποκτήσουν κύρος και βαρύτητα τρέχουν να συμφωνήσουν με τον Πανούτσο. Το ίδιο θα κάνω κι εγώ σήμερα, γιατί η αλήθεια είναι ότι έχω μείνει λίγο πίσω όσον αφορά την καριέρα μου. Ευτυχώς που ο Αντώνης έχει χιούμορ. Λοιπόν: έξω από τα γήπεδα τα φούτερ με κουκούλα. Και να μην περιοριστούμε μόνο σε αυτά, αλλά και στα μπουφάν με κουκούλα. Οσοι υποστηρίζουν μάλιστα την εφαρμογή αυτού του μέτρου, καλό είναι για να οργανωνόμαστε και να μη μένουμε στα λόγια να εμφανιστούν στο επόμενο ματς της ομάδας τους με φανελάκι και τιράντα α λα Πανούτσος. Το κίνημα της τιράντας είναι η τελευταία μας ελπίδα. Εξαρθρώνοντας τα φούτερ με κουκούλα, κάνουμε το πρώτο μεγάλο βήμα. Γκρεμίζουμε από τη βία των γηπέδων το «β». Μας μένουν άλλα δύο γράμματα. Θα τα γκρεμίσουμε και αυτά. Ηταν να μην ξεκινήσουμε. Ας προχωρήσουμε και στην απαγόρευση των μπουφάν με κουκούλα. Με προσοχή, όμως, γιατί μιλάμε για άτιμη φάρα. Εναλλακτική πρόταση: να επιτρέπεται η είσοδος στα μπουφάν με σκρατς. Σε αυτά δηλαδή που η κουκούλα αφαιρείται. Αστυνομικά όργανα θα εποπτεύουν στην είσοδο την προσέλευση των οπαδών, οι οποίοι, σύμφωνα με το μέτρο, θα υποχρεούνται να αφαιρούν τις κουκούλες και να τις τοποθετούν σε ειδικούς κάδους. Κατά την έξοδό τους από το γήπεδο θα τους επιστρέφονται ακέραιες, αρκεί να μην ξεχάσουν να τις ζητήσουν. Ο,τι δηλαδή γινόταν παλιότερα με τα κέρματα. Βέβαια, όσοι μετά το ματς πήγαιναν να ζητήσουν τα λεφτά τους πίσω άρπαζαν κάτι κλοτσιές, που ακόμα και τώρα δυσκολεύονται να καθίσουν σε στάση σταυροπόδι σε καρέκλα, αλλά τα χρόνια περνούν και καλό είναι να δοκιμάζουμε πού και πού τις αντοχές μας. Οσο για τα ξυράφια, τα πιστόλια και τις φωτοβολίδες, και γι' αυτά υπάρχει πρόταση. Να απαγορευτεί η είσοδος σε όσους φορούν παντελόνια με τσέπες. Στο μέτρο συμπεριλαμβάνονται και οι κωλότσεπες. Ο φίλος μου ο Ζήσης, που έκατσε έξι μηνάκια στην ψειρού για σεμινάρια επιμόρφωσης, υποστήριζε: «Γυναίκα χωρίς βυζιά είναι παντελόνι χωρίς τσέπες. Πού θα βάζω, ρε μάγκα, τα χέρια μου;». Δίκιο είχε, αλλά για το καλό του ποδοσφαίρου καλό είναι τα χέρια, όταν δεν προβαίνουν σε χειρονομίες ή όταν δεν χειροκροτούν, να φαίνονται.

Τρία απλά μέτρα που βοηθούν όσο τίποτα την καταπολέμηση της βίας στα γήπεδα. Συμπληρωματικά και ένα τέταρτο που αφορά τη μετακίνηση των οπαδών. Ναι στη μετακίνηση, όχι στην πρόσβαση. Οι οπαδοί να μετακινούνται ελεύθερα με αεροπλάνα, με βαπόρια, με πούλμαν, αλλά να μην τους επιτρέπεται η είσοδος στο γήπεδο. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού να βρίσκονται σε διαρκή κίνηση με το μέσον που επέλεξαν να ταξιδέψουν, ώστε να μην παρουσιάζονται σημάδια στέρησης. Ενα αέναο ταξίδι με τα χρώματα της αγαπημένη σου ομάδας. Το όνειρο κάθε οπαδού.