Τη μέρα που ο Τεν Κάτε τραγούδησε Μενιδιάτη

Στον Παναθηναϊκό δεν συμβαίνουν απίθανα πράγματα μόνο στον αγωνιστικό χώρο, με αποτέλεσμα η ομάδα σε ένα ημίχρονο να δέχεται τρία γκολ, αλλά και στα αποδυτήρια. Μετά τη λήξη του παιχνιδιού στα ενδότερα οι παίκτες κλοτσούσαν ό,τι έβρισκαν, έβριζαν την τύχη τους και τον εαυτό τους και ο Ολλανδός τεχνικός θεώρησε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για να τους αποκαλύψει τις πλέον μύχιες σκέψεις του: «Βλέπω ότι ίσως να μην είμαι ο κατάλληλος για να σας βοηθήσω. Σκέφτομαι πολλά, σκέφτομαι να παραιτηθώ. Δεν μπορώ να βλέπω παίκτες που, αντί να παίζουν ο ένας για τον άλλον, είναι σαν να παίζει ο ένας εναντίον του άλλου. Ετσι όπως παίζετε, αποφασίστε αν με θέλετε». «Βλέπω φτωχούς ανθρώπους με πληγωμένο εγωισμό, όμως είμαι ο τελευταίος γιατί δεν έχω ούτε κι αυτό», που τραγουδούσε χρόνια ο Μιχάλης Μενιδιάτης. Καλό είναι στην προκειμένη περίπτωση να θυμόμαστε ότι η φτώχεια δεν σχετίζεται μόνο με το χρήμα. Η σουρεάλα στα αποδυτήρια συμπληρώθηκε όταν μετά την αποχώρηση του Τεν Κάτε ο συνεργάτης του, ο Γιάννης Αναστασίου, απευθυνόμενος σε όλους τους ποδοσφαιριστές έθεσε την εξής ερώτηση: «Κύριοι, εσείς τι πιστεύετε; Θα ήταν έντιμο να παραιτηθεί ο προπονητής;».

Αν το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, ένας πρώην ποδοσφαιριστής, όπως ο Αναστασίου με την πείρα που έχει σε τέτοια παιχνίδια, το μόνο που περιμένει να ακούσει εκείνη τη στιγμή από ποδοσφαιριστές που βράζουν στο ζουμί τους είναι: «Τι "Κύριοι", ρε Γιάννη; Κερί και λιβάνι! Δεν μας χέζεις τέτοια ώρα;».

Αλήθεια, τι να απαντήσουν οι παίκτες; Στην ανάπαυλα του αγώνα, βέβαια, σύμφωνα με την προσφιλή συνήθεια του Ολλανδού, πρόλαβε να μπινελικώσει (αυτό που στο ρεπορτάζ αναφέρεται σαν δριμύτατη παρατήρηση) τον Μάντζιο επειδή σε μια φάση δεν πάσαρε στον Σαλπιγγίδη. Γι' αυτό το λάθος τού ανακοίνωσε ότι θα αντικατασταθεί. Μικρή, μεγάλη λεπτομέρεια; Την ώρα εκείνη το σκορ ήταν 1-0 και συνεπώς οι εντάσεις περίσσευαν.

Μετά το τέλος του παιχνιδιού ο προπονητής στα αποδυτήρια καταλήγει ότι έτσι όπως παίζουν οι ποδοσφαιριστές, είναι σαν να έχουν αποφασίσει ότι δεν τον θέλουν. Στη συνέντευξη Τύπου δηλώνει ότι ντρέπεται γι’ αυτό που έγινε σήμερα και αναλαμβάνει ο ίδιος αποκλειστικά την ευθύνη! Για κάποιον που βιάζεται να κλείσει το ρεπορτάζ ή να βγάλει συμπεράσματα, η φράση ότι ο Τεν Κάτε αναλαμβάνει την ευθύνη είναι η επικεφαλίδα των γεγονότων. Η ουσία, όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη βρίσκεται στη φράση του Ολλανδού με την οποία κλείνει τη συνέντευξη: «Ισως ένα σημαντικό κριτήριο είναι να έχουν οι παίκτες την ίδια νοοτροπία με εμένα. Θέλω πάντα να κερδίζω». Και οι παίκτες θέλουν πάντα να κερδίζουν. Αλλού είναι το θέμα. Το είχα γράψει πριν από καιρό ότι με την υπέρμετρα αυστηρή συμπεριφορά του και υιοθετώντας τη μέθοδο της στοχοποίησης ευθυνών, ο Τεν Κάτε πολύ γρήγορα θα βρεθεί αποξενωμένος. Η περιβόητη, λοιπόν, νοοτροπία του, την οποία επικαλείται, δεν πέρασε στους παίκτες γιατί δεν λειτούργησε η μεταξύ τους χημεία. Τομέας στον οποίο την αποκλειστική ευθύνη φέρει ο προπονητής. Ετσι όπως έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες στον Παναθηναϊκό, θεωρώ επίσης πολύ τυχερό τον Αναστασίου που οι ποδοσφαιριστές αντιλήφθηκαν ότι το ερώτημα που τους απηύθυνε ήταν ρητορικό και δεν μπήκαν στον κόπο να απαντήσουν.

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

Μία υπουργός Παιδείας... μετεξεταστέα!

Διαβάζω στην εφημερίδα «Εποχή», τη μόνη εφημερίδα που ανέδειξε το γεγονός:

Ο μεγαλύτερος νεολαιίστικος ξεσηκωμός των τελευταίων 30 χρόνων, καθημερινές μαζικές διαδηλώσεις και χιονοστιβάδα καταλήψεων σχολών και σχολείων παντού σε όλη την Ιταλία. Εδώ και δύο εβδομάδες σε όλους τους χώρους της εκπαίδευσης -και κυρίως στα ιταλικά πανεπιστήμια- επικρατεί αναβρασμός. Μαζικές συνελεύσεις που δεν χωρούν στα μεγάλα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων πραγματοποιούνται σε όλες τις πόλεις. Στόχος των φοιτητών η υπουργός Παιδείας Μαρία Στέλλα Τζελμίνι και η περίφημη μεταρρύθμισή της που ψηφίστηκε κατακαλόκαιρο και προβλέπει: Περικοπές στη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων από τον κρατικό προϋπολογισμό, τη μείωση των προσλήψεων προσωπικού στα πανεπιστήμια και στα ερευνητικά κέντρα και τη μετατροπή των δημόσιων πανεπιστημίων σε ιδρύματα που θα αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Δείτε (φωτό) το χθεσινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Il Manifesto» που κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Bocciatela» και αναφέρεται στην υπουργό Παιδείας. Ελληνιστί: Απορρίψτε την! Το επίθετο «bocciato» είναι αυτό που συνοδεύει στους καταλόγους των αποτελεσμάτων όσους έχουν κοπεί στις εξετάσεις και συνεπώς δεν το διάλεξαν τυχαία.

Αλλά, εκτός από τους φοιτητές, είχαμε και την απεργιακή κινητοποίηση στις 17 του Οκτώβρη των συνδικάτων βάσης Cobas, Rdb-Cub και Sdl, που έγινε παρά την αντίθεση των τριών παραδοσιακών συνδικαλιστικών συνομοσπονδιών (CGIL, Cisl, Uil), χωρίς τη στήριξη της ρεφορμιστικής αριστεράς και με μόνη ουσιαστική πολιτική στήριξη και συμμετοχή από τη Sinistra Critica (Κριτική Αριστερά) και την εφημερίδα «Il Manifesto». Η κινητοποίηση γνώρισε τόση επιτυχία, που δεν την είχαν προβλέψει ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι οργανωτές της. Πάνω από δύο εκατομμύρια απεργοί και τεράστια συμμετοχή στην κεντρική διαδήλωση στη Ρώμη, που ήταν τουλάχιστον υπερδιπλάσια εκείνης που είχαν οργανώσει μια εβδομάδα πριν χωρίς κανένα στόχο και για εσωτερική τους κατανάλωση τα κόμματα της πρώην Αριστεράς του Ουράνιου Τόξου.

Το δίδαγμα της 17ης Οκτωβρίου έβγαζε ήδη μάτια: ένα μεγάλο κομμάτι της ιταλικής κοινωνίας, με επικεφαλής την εργατική και σπουδάζουσα νεολαία, είναι διαθέσιμο και διψάει να αναλάβει δράση ενάντια στην κυβέρνηση Μπερλουσκόνι. Υπό έναν όμως όρο: να του προτείνονται ξεκάθαροι ριζοσπαστικοί στόχοι και να μη χειραγωγείται από τις γνωστές κεντροαριστερές γραφειοκρατίες.