Για γήπεδο καλά πάω; (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Αυτή η κωμωδία με τα γήπεδα στην Ελλάδα δεν θέλω να τελειώσει ποτέ. Είναι ό,τι πιο διασκεδαστικό έχουν εφεύρει από κοινού παράγοντες, κράτος, πολιτεία, πείτε το όπως σας αρέσει, για να γελάμε με την καρδιά μας. Προσωπικά τους ευγνωμονώ, αφού κορυφαίοι επιστήμονες, κυρίως ψυχολόγοι, αναφέρουν πως το γέλιο λειτουργεί σαν ασπίδα προστασίας και απομακρύνει τον κίνδυνο της κατάθλιψης! Το γέλιο δίνει ζωή, λένε οι καρδιολόγοι και υποστηρίζουν πως όποιος γελάει με την καρδιά του κινδυνεύει να πάθει έμφραγμα 10 φορές λιγότερο από έναν κατσούφη. Τώρα γιατί σε αυτήν τη χώρα, στην οποία το γελοίο περισσεύει, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που παθαίνουν καρδιακή προσβολή, αυτό είναι κάτι στο οποίο η σύγχρονη Ιατρική αδυνατεί να απαντήσει. Ισως από το πολύ γέλιο, γιατί και σε αυτό χρειάζεται μέτρο.

Στην ΑΕΚ π.χ. μαλώνουν για ένα γήπεδο που πρόκειται να γίνει. Αλλος το θέλει για συναισθηματικούς λόγους στη Νέα Φιλαδέλφεια, άλλος στη Φυλή και άλλος για Χίο τράβηξε, άλλος για Μυτιλήνη. Και μόνο το ότι 2, 3 κορυφαίοι παράγοντες, που θέλουν όσο κανένας άλλος η ΑΕΚ να αποκτήσει δικό της γήπεδο, δεν ενώνουν τις δυνάμεις τους για την επίτευξη του κοινού στόχου έμενα μου λέει πολλά . Ο κ. Μελισσανίδης σκοπεύει να βάλει 25 από τα 75 εκατομμύρια ευρώ. Τα υπόλοιπα θα βρεθούν από δάνειο, στο όνομα όμως του κ. Μελισσανίδη ή της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ; Αυτό δεν έχει διευκρινιστεί ακόμα.
Οπως δεν έχει διευκρινιστεί ότι ούτε ο Ολυμπιακός ούτε ο Παναθηναϊκός έχουν γήπεδο. Αυτό το καθεστώς παραχώρησης των 49 χρόνων, που έχουν ήδη αρχίσει να τρέχουν, δεν ενδιαφέρει κανέναν οπαδό των «ερυθρολεύκων» και μου κάνει μεγάλη εντύπωση το σκεπτικό τους. «Υστερα από 50 χρόνια ποιος ζει, ποιος πεθαίνει». Πάντως όχι ο Ολυμπιακός, ο οποίος είναι διόλου απίθανο να βρεθεί αντιμέτωπος με το ίδιο πρόβλημα.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον ΠΑΟ. Παραχώρηση του κάνει η κυρία δήμαρχος (σκέφτεται και αυτή πολύ σοβαρά το πλαφόν των 49 χρόνων), εξυπηρέτηση στην οποία σκοπεύει να μπει συνέταιρος ο Δήμος Αθηναίων.
Αρα και οι δύο μεγάλοι, ένδοξοι και ιστορικοί, τεράστιοι και λαοφιλείς, χιλιοτραγουδισμένοι σύλλογοι στην Ελλάδα, γήπεδο δεν έχουν αποκτήσει ακόμα δικό τους. Χώρο εκμετάλλευσης έχουν, όχι γήπεδο δικό τους, καταδικό τους.

Στην Αγγλία η Κόβεντρι –για να μην αναφέρω κάποιους από τους κορυφαίους συλλόγους στο νησί– μπορεί έπειτα από ένα πάρτι με μπίρες να βάλει κοτσαδόρο στο γήπεδο, να το ενώσει με ένα ρυμουλκό και να το πάει όπου γουστάρει. Δικό τους είναι, αυτοί οι ίδιοι το έφτιαξαν και δεν πρόκειται κανείς να τους πει κουβέντα. Στην Ελλάδα ο Θρύλος και το «τριφύλλι» μπορούν να κάνουν το ίδιο; Οχι μόνο δεν μπορούν, αλλά με τα ψέματα και τους δήθεν ευεργετικούς χειρισμούς των παραγόντων τους δεν θα μπορούν να το κάνουν ούτε ύστερα από 50 χρονάκια. Για να καταλάβετε πόσο πίσω είμαστε και πόσο σκοπεύουμε να παραμείνουμε…