Οχι έτσι, ρε παιδιά (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Ντροπή για τον Αρη που πέφτει στην Β’ Εθνική, αλλά ακόμη μεγαλύτερη ντροπή που εγκαταλείπει μ' αυτόν τον τρόπο την κατηγορία των μεγάλων. Μου είναι πολύ δύσκολο να γράψω οτιδήποτε αυτή τη στιγμή, όπως με δυσκολία προσπαθούσα να καταλάβω πριν λίγη ώρα τι γινόταν στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Ολοι αυτοί ήταν οπαδοί του Αρη που τον αγαπάνε, όπως ισχυρίζονται, και είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για αυτόν.

Ο Μπριάκος χαρίστηκε στον Αρη μια φορά, όταν ο Ηρακλής σημείωνε το δεύτερό του γκολ. Τότε που μπήκαν οι πρώτοι λεβέντες στον αγωνιστικό χώρο και ο αγώνας διεκόπη για ένα τέταρτο περίπου. Την απόφαση του ρέφερι να αρχίσει και πάλι το παιχνίδι κάποιοι έξυπνοι την εξέλαβαν ως αδυναμία και το κακό δεν άργησε να γίνει. Οταν ο Αρης μείωσε τη διαφορά, του περίσσευαν 55 ολόκληρα λεπτά για να γυρίσει το παιχνίδι. Και κάποιοι είχαν τη φαεινή ιδέα να το διακόψουν και πάλι. Αυτό αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ότι στην ομάδα αυτή επικρατεί αναρχία και παντελής έλλειψη λογικής. Και δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, αφού η λογική απουσιάζει από την ίδια τη διοίκηση.

Από τους συγκεκριμένους παράγοντες που εύκολα κάνουν κριτική, αλλά ποτέ τους αυτοκριτική. Και να φανταστείτε ότι αυτοί οι κύριοι ξεκίνησαν φέτος με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Το δώρο για την υπαγωγή στο άρθρο 44 και όλο τον κόσμο του Αρη συσπειρωμένο δίπλα τους. Κατάφεραν όμως να τσακωθούν με όλους, να συγκρουστούν με όλους, να ανοίξουν παντού μέτωπα και εστίες και στο τέλος να χτυπήσουν το κεφάλι τους στον τοίχο.

Η διοίκηση αυτή εξέθρεψε τη βία για να μπορεί να εκτελεί ανεμπόδιστα το θεάρεστό της έργο. Η λογική όμως, που αυτή η διοίκηση αγνοεί, λέει πως ό,τι σπείρεις, θα θερίσεις. Ποιος, αλήθεια, αφελής πίστευε ότι αυτή η διοίκηση θα μπορούσε να αποτρέψει τραμπουκισμούς, όταν ήταν η ίδια που έδινε λόγο στους τραμπούκους και τους αντιμετώπιζε ως συνιδιοκτήτες της ΠΑΕ; Τα κρίσιμα παιχνίδια δεν κερδίζονται ούτε με τραμπουκισμούς ούτε με το νόμο της ζούγκλας. Αυτά, ευτυχώς, είναι ξεπερασμένες πρακτικές περασμένων ετών. Κερδίζονται με δημόσιες σχέσεις, με εξυπνάδα, με διπλωματία, μα πάνω απ' όλα με την ομάδα που τόσο καιρό έφτιαχνες.

Τώρα δεν ξέρω ποιος άλλος μπορεί να φταίει. Η πολιτεία, ο Ορφανός, ο Κοντομηνάς, ο Γκαγκάτσης ή η γ... Αθήνα; Μέχρι να αποφασίσουν, ας σκεφτούν τα λόγια που έλεγαν κάποτε: «Πρόεδρος που έριξε τον Αρη κατηγορία, δεν δικαιούται να περνάει ούτε έξω από το Χαριλάου».