Ξύπνησε ο Ρεχάγκελ!

Aπόλυτα δίκαιη ήταν η νίκη της Εθνικής και το ακόμα πιο ενθαρρυντικό ότι συνοδεύτηκε από μια πολύ καλή εμφάνιση. Μία από τις καλύτερες των τελευταίων χρόνων. Το ευτυχές από πάσης απόψεως γεγονός επιτεύχθηκε διότι επιτέλους η Εθνική αποφάσισε να αναλάβει η ίδια την τύχη του παιχνιδιού, και μάλιστα από το πρώτο λεπτό της αναμέτρησης. Ο Οτο χθες είχε κέφια κι έμπνευση. Ο Γερμανός δεν φοβήθηκε το ματς, δεν το φιλοσόφησε υπερβολικά, δεν σπατάλησε πολύτιμο χρόνο να περιμένει τις αντιδράσεις των αντιπάλων. Αντίθετα, παρέταξε την ομάδα έτοιμη να βγει μπροστά για δράση.

Τρεις κεντρικοί αμυντικοί στα μετόπισθεν, Σεϊταρίδης και Τοροσίδης σε ρόλο εξτρέμ μπλόκαραν τις επελάσεις των Λετονών από τα άκρα, βοηθώντας συγχρόνως την ομάδα να αποκτήσει ρυθμό και σωστή ανάπτυξη. Στα χαφ το ιστορικό «Κ.Κ.», δηλαδή Κατσουράνης και Καραγκούνης, στον πάγκο ο Μπασινάς που δεν διανύει την καλύτερη αγωνιστική του περίοδο, μπροστά οι Χαριστέας και Σαμαράς να αλλάζουν μεταξύ τους πλευρές, πρεσάροντας συγχρόνως ψηλά και απαγορεύοντας έτσι στους Λετονούς να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για δημιουργία φάσεων. Τέλος, στην κορυφή ο Γκέκας που με τα μπασκετικά του ποσοστά, –2 στα 2– απέδειξε για μία ακόμη φορά ότι ξέρει να κάνει πολύ καλά τη δουλειά του.

Δεν ήταν όμως μόνο ο Ρεχάγκελ που είχε έμπνευση χθες. Οι εμπνεύσεις του Σεϊταρίδη, αλλά και του Κατσουράνη ήταν αυτές που βοήθησαν γρήγορα γρήγορα το παιχνίδι να βαφτεί... γαλανόλευκο. Ο Γιούρκας ιδιαιτέρα στο πρώτο μέρος ήταν ο αυτοκράτορας της δεξιάς… όχθης. Αψογος στο να βγαίνει πρώτος πάνω στην μπάλα, αλάνθαστος στις επελάσεις του, εκμεταλλεύτηκε όσο κανένας άλλος παίκτης μας την αγωνιστική του υπεροχή στο ένας εναντίον ενός. Από αυτόν ξεκινούσαν όλα. Με την ακρίβεια στον υπολογισμό που διακρίνει ένα γεωμέτρη έφυγε η μπάλα από το πόδι του για να συναντήσει στην πορεία της τον Γκέκα, εκεί ακριβώς που την περίμενε για να χριστεί σκόρερ.

Ο Σεϊταρίδης απέδειξε ότι τη βραδιά που οι ποδοσφαιρικές του αρετές θα ανταμώσουν τη διάθεσή του για μπάλα, δύσκολα να βρεις πιο ολοκληρωμένο ακραίο στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Οσο για τον Κατσουράνη, ήταν επιτέλους χθες ο Κατσουράνης που γνωρίσαμε κι αγαπήσαμε. Αλάνθαστος στον ανασταλτικό τομέα, πολύ καλός στο να πάει η μπάλα μπροστά στον σωστό παίκτη, τον σωστό χρόνο, χωρίς πολλά πολλά και «γαρνιτούρες» που επιβαρύνουν χωρίς λόγο το «μενού».

Η Εθνική απέδειξε ότι παίζοντας έτσι ανοιχτά και απλωμένη σε όλο το μήκος και πλάτος του γηπέδου έχει τους παίκτες που απέναντι σε ομάδες όπως η Λετονία μπορούν να επιβάλουν στο ένας εναντίον ενός την αγωνιστική τους ανωτερότητα. Αντίθετα, ταμπουρωμένη στον χώρο του κέντρου περιμένοντας πότε θα της δοθεί η ευκαιρία να βγει στην κόντρα, η Εθνική μας χάνει πολύ από την ποιότητά της. Το μόνο ανησυχητικό στο χθεσινό ματς οι αρρυθμίες που αρχίσαμε να παρουσιάζουμε μετά το 70ό λεπτό σε όλες σχεδόν τις γραμμές.

Υπάρχει όμως δικαιολογία. Η έλλειψη παιχνιδιών –μην ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε στην αρχή της αγωνιστικής περιόδου δεν μας επιτρέπει ακόμα να διατηρούμε για ολόκληρο το 90λεπτο την αγωνιστική μας συνοχή. Σε ένα μήνα, που είναι το επόμενο ματς, ελπίζω να είμαστε πιο έτοιμοι. Ολα καλά λοιπόν. Βασικό ότι ξύπνησε ο Ρεχάγκελ και άρχισε τα «μαγικά» του. Οχι μόνο στα γήπεδα που αγωνίζεται η Εθνική μας. Δείτε τι έπαθε η Ελβετία από το Λουξεμβούργο και μη μου πείτε ότι το αποτέλεσμα δεν είναι δάκτυλος Ρεχάγκελ;