Τι να τα κάνω τα λεφτά

Η πρόσφατη διοικητική κρίση στην ΑΕΚ αλλά και αυτή που προηγήθηκε πριν από λίγο καιρό στον Παναθηναϊκό -βεβαίως με άλλα χαρακτηριστικά- επαναφέρουν στο προσκήνιο τη συζήτηση για το ποιο μοντέλο διοίκησης είναι αυτό που ταιριάζει περισσότερο στις ομάδες. Αυτό της προεδρικής ποδοσφαιρικής δημοκρατίας με τον ισχυρό και μόνο αυτόν επιχειρηματία στην κορυφή της πυραμίδας, ο οποίος αποφασίζει και διατάζει για όλα μόνος του, ή αυτό της προεδρευομένης, με τους μετόχους επικεφαλής και την ενεργή συμμετοχή των οπαδών να ορίζουν τις τύχες μιας ποδοσφαιρικής ΠΑΕ.
Ο Ολυμπιακός και όχι μόνο, αλλά κυρίως αυτός, αντιπροσωπεύει απόλυτα το πρώτο μοντέλο διοίκησης. Οι επιτυχίες της ομάδας δε, τα 11 πρωταθλήματα τα τελευταία 12 χρόνια, συνοδευόμενα από 4 νταμπλ, θα μπορούσαν να πείσουν ότι η υιοθέτηση αυτού του τύπου διοίκησης μοιάζει ιδανική. Με την προϋπόθεση, βέβαια, να βρεθεί ο ισχυρός και πάντα διατεθειμένος να σκορπά το χρήμα αιμοδότης. Ολοι γνωρίζουμε ότι η σύνθετη περίπτωση των «ερυθρολεύκων» (κοινωνικοπολιτική-ποδοσφαιρική), αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα, αφού καμία άλλη ομάδα δεν είναι σε θέση να υλοποιήσει αυτό το μοντέλο.

Οπως επίσης δεν είναι λίγοι αυτοί που στο πρώτο στραβοπάτημα του Ολυμπιακού που θα σημάνει και το τέλος της κυριαρχίας του, είναι έτοιμοι να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους, αλλά και την ψήφο εμπιστοσύνης τους. Το σωστότερο λοιπόν για τις ομάδες μας θα ήταν η καθιέρωση της προεδρευομένης ποδοσφαιρικής δημοκρατίας που με όρους αγοράς σημαίνει ότι θα λειτουργούν ως πραγματικές ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες. Με μια διοίκηση πολυμετοχική που θα γνωρίζει το αντικείμενο, που θα επενδύει χωρίς να δημιουργεί μαύρες τρύπες σε ό,τι θα της αποφέρει πραγματικά έσοδα. Δηλαδή στις υποδομές παικτών και εγκαταστάσεων σε συνδυασμό με την κερδοφόρα εμπορική εκμετάλλευση των προϊόντων της ομάδας.

Σε αυτή την προσπάθεια κρίνεται απαραίτητη και η συμμετοχή των οπαδών που εκφράζεται με την αγορά των διαρκείας, γεγονός που συναντάται σε όλη την Ευρώπη. Η συστηματική και ενσυνείδητη συμμετοχή-στήριξη των οπαδών σε αυτό τον τύπο διοίκησης θα ισχυροποιήσει σε τέτοιο βαθμό την ομάδα ώστε να μην έχει ανάγκη κανέναν, εκτός από τον φυσικό της υποστηρικτή, τον κόσμο της.

Για να περάσουμε σε αυτό το μοντέλο, θα πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία, κυρίως των οπαδών. Να αντιληφθούν τις προοπτικές, να συνειδητοποιήσουν τις αλλαγές που φέρνουν οι νέοι καιροί. Οι παράδες ενός επιχειρηματία, όταν τελειώσουν, ή όταν κλείσει ο κύκλος παρουσίας του ενός ισχυρού άνδρα χωρίς τη συμμετοχή μετόχων, θα οδηγήσουν την ομάδα σε τέτοια αδιέξοδα που θα αποδειχθούν αντιστρόφως ανάλογα με την υπερηφάνεια αλλά και τις χαρές που τόσον καιρό εισέπραττε ο οπαδός.