Η βλακεία ανίκητη, η υποκρισία Αθάνατη!

Ολοι αυτοί οι μεταλλιολάγνοι με το ένα αργυρό και τα δύο χάλκινα που έχουμε κατακτήσει μέχρι αυτή τη στιγμή στους Ολυμπιακούς Αγώνες, νιώθουν λιγότερο εθνικά υπερήφανοι από άλλες διοργανώσεις που η συγκομιδή μεταλλίων ήταν πλουσιότερη… από πάσης απόψεως;

Kαι ρωτάω αυτούς γιατί εγώ προσωπικά στη ζωή μου δεν αισθάνθηκα ποτέ μου εθνικά υπερήφανος εξαιτίας μιας μεγάλης νίκης ή μιας μεγάλης στιγμής στον αθλητισμό. Κανένα μετάλλιο, χρυσό, αργυρό ή τενεκεδένιο, καμία νίκη στο ποδόσφαιρο ή σε άλλο ομαδικό άθλημα δεν αφύπνισε την κουρασμένη μου εθνική συνείδηση. Χάρηκα, συγκινήθηκα, πανηγύρισα –έξαλλα θυμάμαι το 1987 στην κατάκτηση της πρώτης θέσης στο Γιουρομπάσκετ της Αθήνας, αλλά μέχρις εκεί. Ούτε και ένιωσα ποτέ μου εθνικά ταπεινωμένος έπειτα από μια βαριά ήττα σε αθλητικό επίπεδο. Με ευχαριστεί, όμως, που σε δύσκολους και πονηρούς καιρούς αυτά τα παιδιά κατάφεραν να ανέβουν στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, ύστερα από θυσίες, από ατελείωτες ώρες μοναξιάς, ακολουθώντας τον παραδοσιακό τρόπο εκγύμνασης και προετοιμασίας, χωρίς καμία διάθεση να ξεγελάσουν κανέναν και περισσότερο τον ίδιο τους τον εαυτό.

Ολα αυτά ακούγονται λίγο μπανάλ και ξεπερασμένα. Και όχι άδικα. Είναι το ίδιο ξεπερασμένα, όσο ξεπερασμένο είναι στις μέρες μας το αρχαίο πνεύμα αθάνατο και τα αθλητικά ιδεώδη, που συνήθως ύστερα από μια «στραβή» επικαλούνται οι σοφοί Αθάνατοι της ΔΟΕ. Οι ίδιοι δηλαδή που 4 χρόνια πριν, στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, διά στόματος Ρογκ προσπαθούσαν να πείσουν τη Σιδηρά Κυρία των αγώνων ότι πετυχημένοι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μόνο αυτοί που συνοδεύονται από μετάλλια των αθλητών της χώρας που τους διοργανώνει. Και να τους σιχτιρίσεις, θα βρεις τον μπελά σου. Μιλάμε για Αθάνατους. Το συμπέρασμα λοιπόν προκύπτει αβίαστα: αν η βλακεία είναι ανίκητη, η υποκρισία είναι… Αθάνατη!

Αλλά αυτή τη βρόμικη… πολιτική τού στυλ «άσε τι λέμε παραέξω, από την άλλη να κάνουμε και τη δουλειά μας» φαίνεται ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες την πληρώνουν και μάλιστα πολύ ακριβά. Ο ευρωπαϊκός Τύπος και όχι μόνο ο αθλητικός πριν από τους Αγώνες δημοσίευε έρευνες που έδειχναν ότι το ενδιαφέρον των φιλάθλων για τους Ολυμπιακούς βρίσκεται σε σταθερή και αμείωτη πτώση. Ιδιαίτερα των παραδοσιακών φίλων του στίβου, αυτών που προέρχονται γεωγραφικά από τις Βόρειες Χώρες (κυρίως οι Σκανδιναβοί) και με τα αγωνίσματα αυτά έχουν να επιδείξουν δεσμούς αίματος.

Αιτία φυσικά το ντόπινγκ και η προσπάθεια προβολής υπεραθλητών με επιδόσεις και ρεκόρ που θα ζήλευαν πρωταγωνιστές, αλλά και σεναριογράφοι σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Η γηραιά ήπειρος, αδυνατώντας να φτιάξει τέτοιους αθλητές ή καλύτερα αδυνατώντας η κάθε χώρα από μόνη της να μπει στη βαριά βιομηχανία παραγωγής υπεραθλητών, χρόνο με τον χρόνο απομονώνεται. Και έτσι χάνει το ενδιαφέρον της. Ενα ενδιαφέρον που σε τηλεοπτικό χρόνο μεταφράζεται σε πολλά εκατομμύρια ευρώ. Από την άλλη, η εποχή διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων συμπίπτει με αυτή που ένα μεγάλο μέρος Ευρωπαίων πολιτών επιλέγει για ξεκούραση και διακοπές. Η έρευνα αναφέρει ότι παλιότερα κοίταζαν πώς θα τα συνδυάσουν, τώρα όμως που το ενδιαφέρον για τη συμμετοχή των αθλητών τους αλλά και οι επιδόσεις τους κινούνται σε ρηχά νερά, αυτοί δείχνουν να προτιμούν τα βαθύτερα μιας καταγάλανης θάλασσας. Λογικό. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες των εξωπραγματικών ρεκόρ και των υπεραθλητών έχουν πλέον κουράσει και διοργάνωση με διοργάνωση ενδιαφέρουν όλο και πιο λίγους. Αρκεί να το αντιληφθούν οι Αθάνατοι και οι παρέες τους. Γιατί αλλιώς θα μείνουν αυτοί Αθάνατοι και θα πεθάνουν οι Αγώνες.

Αλλος για το Αρχείο μαααςςς!

Οπως μας πληροφορεί η «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», η υπόθεση Παυλίδη με πρωταγωνιστή τον υπουργό Αιγαίου είχε πάει στο Κοινοβούλιο και περιέργως βρέθηκε στο Αρχείο. Μα είναι δυνατόν με τέτοιο καύσωνα να κυκλοφορεί έξω! Στο Αρχείο φαντάζομαι θα έχει κλιματισμό. Μετά την υπόθεση των ομολόγων, της Siemens, των υποκλοπών, άλλη μία που βρίσκει το φως της αλήθειας… στο Αρχείο. Αν έχετε, λοιπόν, κάποια υπόθεση που εκκρεμεί δικαστικά ή τίποτα μπλεξίματα που δεν θέλετε να βγουν στη φόρα, χωρίς δισταγμό απευθυνθείτε στην κυβέρνηση να σας την κρατήσει στο Αρχείο. Θα χαρεί πολύ να σας εξυπηρετήσει.

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

Μου αρέσει πολύ

H διαφημιστική καμπάνια της FIAT. Εχει την αισθητική αλλά και τα χρώματα της χώρας που παράγει το προϊόν χωρίς να γίνεται φολκλόρ.

Την τηλεοπτική παρουσίαση και προβολή του τελευταίου PUNTO συνόδευσε στην αρχή η φωνή του μεγάλου άγριου ρόκερ Vasco Rossi που η δημοτικότητά του στην Ιταλία εκτοξεύτηκε τη δεκαετία του '80.

To τραγούδι του που ακούγεται στη διαφήμιση είναι το θρυλικό Rewind σε ζωντανή εκτέλεση και θα το βρείτε στο διπλό CD με τίτλο «Vasco Rossi - On Stage».

Μετά ακολούθησε ο Lucio Dalla, αλλά η πραγματική έκπληξη ήταν η φωνή της μούσας Gianna Nannini που έδεσε εκπληκτικά με την εικόνα, φτιάχνοντας μια μαγευτική ατμόσφαιρα.

Στην πρώτη έκδοση ακούγεται η ερμηνεία του κομματιού «Meravigliosa creatura» (Υπέροχο Δημιούργημα) που δένει απόλυτα με το αντικείμενο της διαφήμισης.

Στη δεύτερη το συγκλονιστικό σε ερμηνεία και εκτέλεση Aria που αγαπήθηκε τόσο στην Ιταλία.

Ολες οι επιτυχίες της μικρόσωμης αυτής νεράιδας, χωρίς ηλεκτρονικά κόλπα και εφέ, με τη συνοδεία μόνο ακουστικών οργάνων κυκλοφόρησαν πρόσφατα στην Ιταλία σε ένα CD με τίτλο Perle.

Οσοι από εσάς δεν τη γνωρίζετε, είναι μια καλή ευκαιρία για να συστηθείτε μαζί της.