Την τύχη την κυνήγησαν για να βρίσκεται στο πλάι τους

Η τύχη δεν έρχεται ποτέ μαζί σου, αν δεν την κυνηγήσεις. Σαν κάτι τύπους που αναρωτιούνται γιατί δεν τους πέφτει το λαχείο να κονομήσουν, αλλά δεν αγοράζουν ποτέ! Περιμένουν να πέσει από κανέναν άλλον και να το βρουν στον δρόμο! Η Τουρκία σε αυτό το τουρνουά έχει τύχη, σύμφωνοι. Της έκλεισε το μάτι όμως η ίδια. Εξάντλησε κάθε πιθανότητα που της αντιστοιχούσε για να την έχει στο πλευρό της. Εκανε ο (καταπληκτικός αυτός προπονητής) Φατίχ Τερίμ ό,τι πέρναγε από το χέρι του για να βοηθήσει. Εφτασε σε κάποιο σημείο του ματς με τους Ελβετούς να παίζει με 3-2-2-3, έχοντας επιλέξει να αλλάξει τον Καραντενίζ με τον Σεμίχ ως φορ κρούσης, που τελικά σκοράρει και βγάζει και την ασίστ στον Τουράν Αρντά για το νικητήριο γκολ στις καθυστερήσεις. Με τους Τσέχους στο ημίχρονο και ενώ χάνει 1-0 βάζει τον Σαμπρί, που αναστατώνει από τα άκρα την ομάδα του Μπρούκνερ, αλλά το 0-2 έρχεται κόντρα στη ροή του ματς. Τι κάνει ο Τερίμ; Αντί να πετάξει λευκή πετσέτα, μετατρέπει την ομάδα του σε ένα άναρχο στο μάτι αλλά φανερά δουλεμένο στην προπόνηση 4-2-4, που κάποιες στιγμές έγινε και 3-2-5 με τον Χαμίτ Αλτιντόπ μόνο τύποις να λέγεται μπακ, αλλά αντίθετα να έχει συμμετοχή και στα τρία γκολ. Σύμφωνοι, ο Τσεχ έχασε την μπάλα μέσα από τα χέρια στην ισοφάριση του Αρντά. Ομως τα 5 σουτ στην εστία στα τελευταία 15 λεπτά από πλευράς Τούρκων συν την τεράστια κατοχή μπάλας υποδηλώνουν πως δεν ήρθε τυχαία η ανατροπή. Ο μεγάλος Σλοβάκος προπονητής Γιόζεφ Βένγκλος, μέλος της τεχνικής επιτροπής της ΟΥΕΦΑ, μιλώντας για το ματς αυτό είπε πως του θύμισε εποχές της δεκαετίας του '60, που οι ομάδες έπαιζαν μόνο με στόχο τη νίκη, έχοντας πέντε και έξι κυνηγούς πολλές φορές!

Και την Παρασκευή το βράδυ, με την Κροατία να προηγείται στο 119' 1-0, πόσες ομάδες θα είχαν την αντοχή να κάνουν έστω και μία τελευταία ευκαιρία; Ο Σεμίχ, πρώτος σκόρερ στην τουρκική λίγκα για το 2008, ήταν ξανά ο λυτρωτής. Και ενώ είναι πολύ εύκολο να ξαναμιλήσουμε μόνο για τύχη, μια και οι Κροάτες είχαν 15 σουτ προς την εστία έναντι μόλις δύο των Τούρκων, αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι η κίνηση του Τερίμ να ανεβάσει τον Χαμίτ Αλτιντόπ στα χαφ από δεξί μπακ, όταν είδε την ομάδα του να χάνει τον χώρο της μεσαίας γραμμής. Αυτό έκανε και τη διαφορά, μια και οι κατά πολύ καλύτεροι Κροάτες στην κανονική διάρκεια «έσβησαν» στην παράταση και μόνο το λάθος του Ρουστού στο 119' έδειχνε να τους ξελασπώνει. Μόλις όμως ισοφάρισαν οι Τούρκοι, ήξερες πως δεν χρειαζόταν να εκτελεστούν καν τα πέναλτι!

Η τύχη λοιπόν παίζει ρόλο, ναι. Ομως πρέπει και οφείλεις να την κυνηγάς. Και δεν είναι μόνο από τύχη αυτό που κατάφεραν οι Τούρκοι εδώ. Μην ξεχνά κανείς πως άρχισαν με ήττα από τους Πορτογάλους με 2-0, που εύκολα μπορούσε να ήταν και 5-0. Είχαν κριτική από τον Τύπο, γκρίνια από τον κόσμο. Σε τι διέφεραν αυτοί, που τους βάλαμε από κάτω στα προκριματικά, από εμάς, που επίσης χάσαμε στην πρεμιέρα; Στον τρόπο που προσπάθησαν τουλάχιστον να παίξουν και όχι να «κλέψουν» κάτι. Εκαναν λάθος στο να αγωνιστούν με τεχνικό οφσάιντ και ο Τερίμ το παραδέχτηκε λέγοντας πως πλήρωσαν και έμαθαν. Ο Ρεχάγκελ πήγαινε να μας βγάλει τρελούς, ότι δεν έγινε κάτι λάθος! Ο Τερίμ ακόμη εκείνο το βράδυ της 7ης Ιουνίου είχε πει πως οι παίκτες του έχουν πια κάτι να αποδείξουν στη συνέχεια. Πώς σας ακούγεται αυτό σε αντίθεση με τους διεθνείς μας, που επέμεναν μετά την κακοποίηση του αθλήματος στο ματς με τους Σουηδούς ότι δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν; Γι' αυτό και οι Τούρκοι είναι ακόμη εδώ και θα παίξουν και ημιτελικό, ενώ οι δικοί μας (και οι Πορτογάλοι, που είχαν νικήσει εμφατικά στην πρεμιέρα) κάνουν ήδη διακοπές! Τύχη είναι και αυτό, άραγε;

ΥΓ.: Με αυτό το ματς στη Βιέννη επιβεβαιώθηκε ξανά πόσο άστοχη ήταν η καθιέρωση του χρυσού, του ασημένιου, του… εμπριμέ γκολ, που κατά καιρούς εμπνεύστηκαν κάποιοι στη ΦΙΦΑ. Δίπλα στις παρατάσεις που έμειναν στην ιστορία (Ιταλία - Δυτική Γερμανία 4-3, Γαλλία – Δυτική Γερμανία 3-3) μπαίνει πια κι αυτό το ματς της Βιέννης.