Ουδέν μονιμότερον του «πρασίνου»

Είμαστε ευχαριστημένοι που ο τελευταίος τελικός δεν έσπασε το ρεκόρ διάρκειας του προηγούμενου παιχνιδιού. Είμαστε επίσης ευχαριστημένοι που ξέρουμε το τελικό σκορ. Μέσα στην αναμπουμπούλα ρωτήσαμε και το μάθαμε. Στα χάλια που φτάσαμε, θα πανηγυρίζουμε ακόμα και για τέτοιες γελοιότητες. Δυστυχώς στο σημείο που έχει φτάσει η κατάσταση ούτε χαρές δεν μπορούν οι παίκτες να απολαύσουν. Δεν ξέρω ποιος ανεγκέφαλος έχει το δικαίωμα να στερεί από παίκτες όπως ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης, ο Αλβέρτης τη χαρά ενός τίτλου και ποιος νομιμοποιεί αυτούς ώστε να αμαυρώνουν την υπερπροσπάθεια παικτών αξίας. Το δέκατο μέσα σε έντεκα χρόνια.

Το έγραφα και προχθές. Οσο τα απωθημένα από άλλα αθλήματα, μέσα από τις κερκίδες, θα μεταφέρονται στο μπάσκετ, το άθλημα θα πληρώνει τη νύφη πολύ ακριβά. Θα πρέπει τώρα να βρούμε μυαλό και έμπνευση ώστε να ασχοληθούμε και με το αγωνιστικό κομμάτι. Το παιχνίδι είχε ποιότητα εν συγκρίσει με τα άλλα παιχνίδια της σειράς και κρίθηκε σε δέκα λεπτά. Στην τρίτη περίοδο. Την παραδοσιακά κακή του Ολυμπιακού και αυτήν που αναδεικνύει πάντα τον ψυχραιμότερο και τον ουσιαστικότερο. Δηλαδή αυτόν που έχει λύσεις. Μέχρις εκείνη τη στιγμή όλα έδειχναν ισορροπημένα. Ο Ολυμπιακός μπήκε στο δεύτερο μέρος επιμένοντας στη ζώνη 2-1-2 με μία μικρή αλλαγή.

Οι δύο ψηλοί να προσπαθούν να παίξουν man to man. Το πείραμα δεν έπιασε, με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να αποσυντονιστεί αμυντικά. Η έλλειψη καθαρού μυαλού από την άμυνα πέρασε στην επίθεση κι έτσι η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη δεν κατάφερε να βρει τρόπους να σκοράρει. Σε αυτό το κρίσιμο σημείο ο Ολυμπιακός δεν είχε το ελεύθερο σουτ που θα τον έκανε να ξαναμπεί στο παιχνίδι και δεν το εκμεταλλεύθηκε με τον σωστό τρόπο, περνώντας την μπάλα στη ρακέτα ή προσαρμόζοντας το σύστημα πάνω στον Σχορτσιανίτη.

Σιγά μη δεν το εκμεταλλευόταν ο Παναθηναϊκός. Μια ομάδα με την ποιότητα των παικτών του «τριφυλλιού» περίμενε πώς και πώς την αγωνιστική αδράνεια των «κόκκινων» για να τους πετάξει οριστικά εκτός παιχνιδιού. Σε αυτό το δεκάλεπτο μέτρησε και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό. Ο Παναθηναϊκός πήγε πολύ γρήγορα στις βολές, με αποτέλεσμα να σημειώσει μόνο σε αυτό το δεκάλεπτο δεκαεπτά έναντι μηδέν του Ολυμπιακού. Οταν μία ομάδα με την εμπειρία και την ποικιλία παικτών όπως ο Παναθηναϊκός φύγει 15 πόντους μπροστά, έχει διαλύσει την άμυνα ζώνης του αντιπάλου και η ψυχολογία των παικτών στην περιφέρεια τους κάνει να βλέπουν το αντίπαλο καλάθι σαν στεφάνι βαρελιού, σιγά μην τους επιτρέψει να βρεθούν με την πλάτη στον τοίχο.

Αν θέλει να νικήσει ο Ολυμπιακός και μάλιστα εκτός έδρας τον Παναθηναϊκό, όσο κι αν αυτός δεν παρουσιάζει διάρκεια στην καλή πλευρά του παιχνιδιού του και συνεχίζει να υπηρετεί εμμονές του προπονητή, που μέχρι στιγμής του βγαίνουν σε καλό, θα πρέπει εκτός από τη συμμετοχή σε χρόνο των περισσότερων παικτών του, να υπάρχει και αγωνιστική συμμετοχή στο παιχνίδι, γεγονός που θα βοηθήσει ώστε να αλλάξουν οι ισορροπίες. Αν δεν γίνει αυτό, η υπεροπλία του Παναθηναϊκού θα τον αναγκάζει να κοιτάει την πλάτη των «πρασίνων».