«Σίγουροι» και «αντάρτες»

Σήμερα το ματς στο ΟΑΚΑ, τελευταίο της σειράς των πλέι οφ, βγάζει πρωταθλητή. Δεν θέλω να ντυθώ επίσημα και να αναλωθώ σε ευχές του τύπου: να διεξαχθεί ένα ματς σε πολιτισμένη ατμόσφαιρα, ανάλογο της ιστορίας των δύο συλλόγων, να ευχηθούμε να μη γίνουν έκτροπα ανάλογα ή και μεγαλύτερα από αυτά που αντικρίσαμε στο ΣΕΦ και, τέλος, μακάρι να πρυτανεύσουν η λογική και η ψυχραιμία και το παιχνίδι να εξελιχθεί σε μπασκετική γιορτή. Μπούρδες! Βαρέθηκα να τα ακούω, βαρέθηκα να το γράφω και μαζί μου ένα κάρο κόσμος βαρέθηκε ειλικρινά να περιμένει τον εξευρωπαϊσμό των ελληνικών γηπέδων. Βαρέθηκε να περιμένει την απελευθέρωση από την ομηρία των απανταχού κάφρων. Κόλαση (σε light έκδοση) θα είναι το ΟΑΚΑ, όπως κόλαση ήταν την Κυριακή το ΣΕΦ (σε hardcore έκδοση). Από την αρχή της σειράς των παιχνιδιών η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι. Κανείς, όμως, δεν έδειξε να ανησυχεί ιδιαίτερα. Από τη στιγμή που αποδεχθήκαμε το γεγονός ότι όλες αυτές οι καφρίλες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της γραφικής μπασκετικής καθημερινότητάς μας, από τη στιγμή που την όποια σοβαρή επιχειρηματολογία αντικατέστησε η φρασεολογία τύπου «τι να κάνουμε, έτσι είναι τα παιδιά, στο γήπεδο πηγαίνουν, θα εκτονωθούν, θα βρίσουν, θα πουν και μια κουβέντα παραπάνω, δεν είναι εκκλησία», το παιχνίδι έχει χαθεί και πολύ φοβάμαι ότι κατρακυλά στον απόλυτο χαμό.

Κανέναν δεν ανησυχεί, κυρίως από αυτούς που έχουν ρίξει τα εκατομμύριά τους, το γεγονός ότι οι φυσικοί πρωταγωνιστές, που δεν είναι άλλοι από τους ίδιους τους αθλητές των δύο ομάδων, αδυνατούν να αποδώσουν σύμφωνα με τα αναμενόμενα. Σύμφωνα με την αξία τους, την οποία δύσκολα κάποιος μπορεί να αμφισβητήσει. Κουρασμένοι από το βάρος των αγωνιστικών υποχρεώσεων, εξαντλημένοι από την προσπάθεια να πρωταγωνιστήσουν συγχρόνως σε πολλά μέτωπα (πρωτάθλημα, Ευρώπη, υποχρεώσεις Εθνικής ομάδας), αναγκάζονται τώρα στο τέλος να δέχονται υπερβολική πίεση απ' όλους αυτούς που κανονικά θα έπρεπε ψύχραιμα να τους συμπαραστέκονται και να τους ηρεμούν.

Δύσκολα θα αλλάξει η κατάσταση προς το καλύτερο βέβαια, εντός και κυρίως εκτός αγωνιστικών χώρων. Την εντός αγωνιστικού χώρου κατάσταση τη βιώσαμε στη σειρά των παιχνιδιών. Από τα 4 ματς, μόνο σ' ένα, το πρώτο, και σε αυτό για μικρά διαστήματα, απολαύσαμε μπάσκετ επιπέδου, αντάξιο των εκατομμυρίων που ίδρωναν στο παρκέ. Τώρα που φτάσαμε στο τέλος είναι συνεπώς τουλάχιστον παράλογο να αξιώνεις ποιότητα και θέαμα.

Εκτός των αγωνιστικών χώρων, στις κερκίδες, εκεί που η Ελλάδα χρόνια τώρα αναστενάζει, τα πράγματα θα εξελίσσονται χρόνο με τον χρόνο από το κακό στο χειρότερο.

Κι αυτό επειδή οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού θεωρούν κτήμα τους την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Τη δε ενδεχόμενη απώλειά του καίριο πλήγμα κύρους και αγωνιστικής αξιοπιστίας. Αυτή τη θεωρία έχουν εμφυσήσει στους οργανωμένους οπαδούς, οι οποίοι με τη σειρά τους παίρνουν θέση μάχης στις κερκίδες για να υπερασπιστούν τα κεκτημένα. Δεν είναι πρωτοδοκιμαζόμενη μέθοδος. Στο παρελθόν την έχουν επιβάλει κι άλλοι με απόλυτη επιτυχία. Απλώς τώρα γύρισε ο τροχός.

Στον Ολυμπιακό πιστεύουν ότι αδικούνται. Οτι οι «πράσινοι» έπιασαν τα πόστα στα μέσα και στα έξω κι αυτούς τους έχουν εξορίσει, με αποτέλεσμα να τους κλέβουν τους τίτλους. Με την ιδιότητα του αδικημένου επέλεξαν το αντάρτικο των κερκίδων για να διαμαρτυρηθούν.

Και ως γνωστόν, στο αντάρτικο επιτρέπονται όλα. Από σκληρό μπινελίκι, ρίψη φωτοβολίδων –γιατί, έτσι κι αλλιώς, όλα είναι μπουρδέλο. Θα χάσουμε που θα χάσουμε τον τίτλο γιατί μας έχουν στημένους, οπότε πάρε να 'χεις κι αν το κέφι είναι στα χάι του, μέχρι και κανένα μπουκαλάκι ούζο, γιατί παρέα χωρίς ούζο δεν λέει. Υιοθετώντας αυτή τη μέθοδο, θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει να τερματίζει δεύτερος και αδικημένος. Το ότι αδικεί την ίδια την ομάδα του μάλλον θα αργήσει να το καταλάβει.

Αυτό το άθλημα κουράστηκε να φτάσει στην κορυφή. Η ειρωνεία είναι –πολλές φορές και το άλλοθι– ότι αυτές οι δύο ομάδες που τώρα πρωταγωνιστούν συνέβαλαν σημαντικά στην καταξίωσή του. Κι όχι μόνο έφτασε ψηλά, αλλά διατηρείται εκεί παρ' όλες τις εντός συνόρων αντιξοότητες. Ας σεβαστούν τουλάχιστον την ιστορία του αθλήματος οι υγιείς από τους φιλάθλους που θα παραβρεθούν σήμερα στο ΟΑΚΑ. Δεν είναι λίγοι, όπως δεν είναι λίγοι κι από τις δύο πλευρές αυτοί που το σέβονται και το αγαπούν. Μόνο σε αυτούς μπορείς πλέον να απευθυνθείς. Είναι η τελευταία ελπίδα πριν από την κατάρρευση της Πομπηίας.

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

Ο πολιτισμός... βασιλεύει

Διαβάστε το e-mail που μου έστειλε ο φίλος και σύντροφος Μάρκος Χατζησάββας από τα Χανιά:

«Είχα την κακή τύχη να είμαι αυτόπτης μάρτυρας, ενώ καθόμουν αμέριμνος το Σάββατο το μεσημέρι σε πολυσύχναστο καφέ στην παραλία του Κουμ Καπί, όταν άρχισε να εκτυλίσσεται μπροστά μου, με τρομακτική βαρβαρότητα, η επιχείρηση σύλληψης έγχρωμου αλλοδαπού μετανάστη που πουλούσε CD στους πελάτες του μαγαζιού.

Ολα ξεκίνησαν όταν 3-4 αστυνομικοί της Ασφάλειας με πολιτικά επιτέθηκαν απροειδοποίητα στον μετανάστη, που μπροστά στα έκπληκτα μάτια τόσων ανθρώπων φώναζε διαρκώς WHY? WHY? (γιατί;). Αυτό πιθανότατα θεωρήθηκε από τους φρουρούς του νόμου και πολέμιους του εγκλήματος ως αντίσταση κατά της αρχής κι έτσι άρχισαν ομαδικά να τον χτυπούν βάναυσα, παλεύοντας μέσα στον κόσμο, αναποδογυρίζοντας τραπέζια και καρέκλες, φωνάζοντας και βρίζοντας, δημιουργώντας ένα απίστευτο σκηνικό ωμής βίας, ωμής τρομοκρατίας τελικά.

Οταν έπειτα από μερικά λεπτά συμπλοκής, κι ενώ τα "όργανα της τάξης" προσπαθούσαν ακόμα να του περάσουν χειροπέδες, κι ο άτυχος μετανάστης συνέχιζε να φωνάζει από πόνο και να αντιστέκεται, κι αφού ο αιφνιδιασμός στα πρόσωπα του κόσμου έφυγε, άρχισαν οι πρώτες έντονες διαμαρτυρίες και αντιδράσεις του "υποκειμένου της συνεργασίας με την Αστυνομία", δηλαδή των πολιτών.

Θαμώνες και περαστικοί, περίπου 30-40 άτομα, άρχισαν να ρωτούν έντονα αυτούς που χτύπαγαν "ποιοι είστε;", "τι είστε;", "τι έκανε;". Κι εκείνοι, απτόητοι και συνεχίζοντας το "καθήκον" τους και με περισσή αφασία και θράσος, απαντούσαν: "Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να σας εξηγήσουμε". Οσο για το "ποιοι είναι", δεν χρειάζεται να πω ότι θεώρησαν περιττό να δείξουν μια ταυτότητα στους διαμαρτυρόμενους πολίτες και εν δυνάμει "συνεργάτες", κατά τα επίσημα χείλη της Αστυνομίας.

Οταν άρχισαν να ακούγονται κραυγές "αφήστε τον άνθρωπο, ρε αλήτες", "πάτε να πιάσετε κανέναν εγκληματία", "πάρετε εμένα αντί γι' αυτόν" (ναι, ακούστηκε κι αυτό), όταν ο κλοιός των "συνεργαζόμενων" πολιτών άρχισε να κλείνει επικίνδυνα και απειλητικά γύρω από τα "συνεργαζόμενα" όργανα, τότε εκείνα με μια γρήγορη κίνηση έσυραν κυριολεκτικά τον Αφρικανό μικροπωλητή σ' ένα συμβατικό αυτοκίνητο κι εξαφανίστηκαν.

Θα μπορούσα εύκολα να επικαλεστώ την αντίληψη και κοσμοθεωρία μου, τις διάφορες ιδιότητές μου κι αντί για όλα αυτά να μίλαγα απλά και σύντομα για "κατάφωρη παραβίαση στοιχειωδών ατομικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων", για "επιλεκτική αγριότητα και βία λόγω φυλετικών διακρίσεων και χρώματος του συλληφθέντα", για "ωμή αστυνομική βία που στόχο έχει να δώσει μήνυμα τρομοκράτησης στην κοινωνία" κ.λπ. Δεν θα σας κάνω όμως αυτή τη χάρη, γιατί και χιλιοειπωμένα είναι όλα αυτά και δύσκολα γίνονται κατανοητά από τον πολύ κόσμο αν δεν τα ζήσει ο ίδιος.

Θα επικαλεστώ μόνο την ιδιότητά μου ως "αμέριμνου και ανυποψίαστου πολίτη" και με τη βεβαιότητα ότι εκφράζω απόλυτα όλους (τουλάχιστον) τους παρευρισκόμενους του επεισοδίου κι απευθυνόμενος πλέον στην ηγεσία της Αστυνομίας στα Χανιά θα τους ρωτήσω:

- Θεωρείτε ότι πρέπει να νιώθουμε ανακουφισμένοι και πιο ασφαλείς μετά την επιτυχή έκβαση της επιχείρησης;

- Θεωρείτε ότι όσοι βρεθήκαμε εκεί, από τώρα και στο εξής θα φοβόμαστε περισσότερο τους μαύρους από τους ασφαλίτες;

- Νομίζετε ότι μας νοιάζει πλέον να μάθουμε από τα "υπεύθυνα χείλη" σας τι έκανε αυτός ο άνθρωπος και γιατί τον κυνηγήσατε και τον συλλάβατε;

- Θέλετε να πιστέψουμε ότι θα κάνατε το ίδιο ακριβώς και σ' εμάς τους "άσπρους" αν πουλάγαμε CD στο Κουμ Καπί;

- Μπορείτε να φανταστείτε τι θα συνέβαινε στους υφισταμένους υπαλλήλους σας αν το επεισόδιο φρικτής και προκλητικής βίας συνεχιζόταν για λίγο ακόμα το Σάββατο, εν τω μέσω 30-40 εξαγριωμένων και "συνεργαζόμενων" πολιτών;

- Θέλετε να πιστέψουμε ότι συλλαμβάνετε με την ίδια "ευγένεια ψυχής" εκείνους τους συναδέλφους σας που παράνομα δουλεύουν στα ρεπό τους 2η δουλειά ως security στις τράπεζες που μας ληστεύουν; (Κι εσάς μαζί, να σας θυμίσω.)

- Εχετε μήπως ακόμα εκείνη τη φαεινή ιδέα να ξαναζητήσετε συνεργασία από την τοπική κοινωνία και τους Χανιώτες πολίτες για την επίτευξη των "ευαγών σκοπών" του Σώματος, έπειτα από τέτοιες επιδείξεις αρετής;

ΚΑΙ τέλος,

- Πιστεύετε ότι πραγματικά περιμένουμε τις απαντήσεις σας σε όλα αυτά για να διαμορφώσουμε γνώμη;

Χανιά 31-5-2008

Μάρκος Χατζησάββας-Χανιώτης»

- Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να προβώ σε κάποιο σχόλιο. Ο τίτλος που έβαλα τα λέει όλα!