Τρέξε, ΠΑΟ, τρέξε

Το ρεπορτάζ από το «πράσινο στρατόπεδο» μας πληροφορεί ότι η σύσκεψη κορυφής με παρόντες τους Πατέρα, Αντωνίου, Τζίγκερ, Βέλιτς και Βουτσαρά κράτησε συνολικά επτά ώρες! Χρειάζεται να διαθέσεις πολύ χρόνο, αν θέλεις να διαθέσεις το χρήμα σωστά. Κοινή διαπίστωση όλων ότι τις τελευταίες μέρες είναι ότι πολλά αλλάζουν στην «πράσινη» ΠΑΕ, ώστε να την καταστήσουν ανταγωνιστικότερη σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ακόμα περισσότερα οφείλουν να συγκροτηθούν με ορθολογικότερο και αποτελεσματικότερο τρόπο από τους μέχρι πρότινος δοκιμασμένους. Τώρα μπαίνουν τα θεμέλια για το νέο ξεκίνημα και καλό είναι στην κατασκευή να μη σημειωθούν τίποτα κακοτεχνίες και το οικοδόμημα αρχίσει να παρουσιάζει ρωγμές. Συγχρόνως, όμως, αυτό που θα πρέπει να λάβουν πολύ σοβαρά υπ' όψιν όλοι οι συμμετέχοντες στη μεγάλη αυτή προσπάθεια ανασυγκρότησης του Παναθηναϊκού είναι ότι με όλους ίσως να καταφέρουν να συμμαχήσουν, εκτός από τον χρόνο. Ο χρόνος καλπάζει και κάθε μέρα που περνάει αποδεικνύεται υπερπολύτιμη για την ομάδα. Σε δύο μήνες από τώρα ο Παναθηναϊκός, δηλαδή τέλη Ιουλίου, θα ξεκινά τον ευρωπαϊκό του μαραθώνιο. Σε ένα μήνα θα έχουμε αγιαστούρες και έναρξη της προετοιμασίας. Αυτά αναφέρονται στο πρόγραμμα και δεν αλλάζει κάτι. Καλός, λοιπόν, ο διοικητικός προγραμματισμός, καλή η ιεράρχηση αρμοδιοτήτων, αλλά αν δεν συντομευτούν όλες αυτές οι διαδικασίες είναι διόλου απίθανο οι άνθρωποι του ΠΑΟ να βρεθούν υπόλογοι στο αγωνιστικό κομμάτι. Αυτό που, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε διοικητική μεταρρύθμιση, θα σηκώσει το μεγάλο βάρος της εκπροσώπησης του συλλόγου. Τα αποτελέσματα στους αγωνιστικούς χώρους είναι το βασικό κριτήριο για το αν μια ομάδα λειτουργεί σωστά σε όλους τους τομείς. Μπορεί να ακούγεται άδικο, αλλά έτσι είναι.

Το αγωνιστικό κομμάτι, ένα μήνα πριν από την πρώτη συνάντηση, βρίσκεται ακόμα στον αέρα. Προπονητής δεν έχει ακόμα βρεθεί, παρ' όλο που οι υποψήφιοι είναι αρκετοί. Από τότε που ο Μπάγεβιτς είπε το μεγάλο «όχι» στους πράσινους έχει μεσολαβήσει σχεδόν μία εβδομάδα. Αρκετός χρόνος για μια ομάδα που καίγεται να βρει λύση σε αυτόν τον τομέα. Οπως όλα δείχνουν, ο νέος κόουτς θα είναι από το εξωτερικό. Θα θέλει, λοιπόν, χρόνο για να προσαρμοστεί, να γνωρίσει πρόσωπα και καταστάσεις, να καταστρώσει πλάνα και σχέδια, κυρίως μεταγραφικά, για τη νέα σεζόν. Ολα αυτά σε χρόνο ρεκόρ. Ακολουθούν οι μεταγραφικοί στόχοι. Τα λεφτά φέτος υπάρχουν. Οι «πράσινοι» παράγοντες φιλοδοξούν να ανεβάσουν το μπάτζετ πολύ ψηλά σε σύγκριση με άλλες χρονιές. Δεν έχουν όμως ακόμη προσδιοριστεί οι μεταγραφικοί στόχοι. Κι όσο δεν εμφανίζεται στον «πράσινο» ορίζοντα ο καθ' ύλην αρμόδιος, που δεν είναι άλλος από τον προπονητή, που θα ακτινογραφήσει την ομάδα, που θα διαγνώσει κενά και αδυναμίες, που θα εγκρίνει προτάσεις και θα προτείνει τις ενδεδειγμένες λύσεις, τόσο το τοπίο θα παραμένει θολό και αόριστο. Μέσα σε όλα μεσολαβεί και το Euro. Τα συμβόλαια προς ανανέωση θα καθυστερήσουν, οι προς μεταγραφή ποδοσφαιριστές θα περιμένουν να τελειώσει πρώτα το κομμάτι της ποδοσφαιρικής πασαρέλας που τους αφορά και μετά θα αποφασίσουν πού θα κατευθυνθούν, ανάλογα με τις διαθέσιμες προσφορές.

Γι' αυτό στον Παναθηναϊκό καλό είναι να αυτονομηθεί το αγωνιστικό κομμάτι. Να εγκρίνουν τις όποιες αλλαγές σε πόστα και αρμοδιότητες, δίνοντας τη δυνατότητα να υπάρξει δράση στο αγωνιστικό μέρος. Αν δεν το κάνουν, τότε το βάρος του χρόνου θα τους οδηγήσει μοιραία σε επιλογές κατώτερες του αναμενομένου.

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

Οι Ρομπέν του μετρό

Αντί να πετούν το εισιτήριό τους, το αφήνουν για τον επόμενο επιβάτη. Με συγκίνησε η είδηση που βρήκα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο. Εχει έναν αλτρουισμό που όλο και πιο σπάνια συναντάς στις μέρες μας. Γι' αυτό τη δημοσιεύω. Κάτι μου λέει ότι αν μάθουμε να επικοινωνούμε, έστω με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, σκεπτόμενοι τον συνάνθρωπό μας, τότε σίγουρα θα μάθουμε να επικοινωνούμε καλύτερα και στους υπόλοιπους τομείς της καθημερινότητας. Τι λέτε;

Ο 25χρονος Πάνος Παππάς πηγαίνει καθημερινά στη δουλειά του με το μετρό. Πληρώνει κανονικά το εισιτήριό του. Ακυρώνει το ενιαίο εισιτήριο και πηγαίνει στον προορισμό του. Πριν βγει από τον σταθμό αφήνει στο εκδοτήριο το εισιτήριό του, που έχει ισχύ ακόμα μιάμιση ώρα.

«Εχεις ένα ενιαίο εισιτήριο στα χέρια σου που κάνει 0,80 ευρώ, το οποίο έχει ισχύ μιάμισης ώρας. Επειτα από 15 λεπτά φτάνεις στον προορισμό σου. Εκεί έχεις δύο επιλογές. Ή θα το πετάξεις στον κάδο ή θα το δώσεις σε κάποιον άλλον για να κάνει τη δουλειά του χωρίς να πληρώσει, αντιδρώντας στις συνεχείς αυξήσεις των τιμών. Εγώ επιλέγω συνειδητά το δεύτερο».

O 25χρονος κ. Πάνος Παππάς, καθημερινά, αφού ακυρώσει το εισιτήριό του στον σταθμό του μετρό στους Αμπελοκήπους, πηγαίνει στην Ομόνοια, όπου και εργάζεται. Στο τέλος της διαδρομής του περνά από το ηλεκτρονικό εκδοτήριο και αφήνει το εισιτήριό του. «Εκεί θα το βρει κάποιος άλλος, που με το ίδιο εισιτήριο μπορεί να κάνει δύο και τρεις διαδρομές», σημειώνει.

«Ενας πολίτης που χρησιμοποιεί τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ξοδεύει 1,60 ευρώ την ημέρα για να πάει στην εργασία του και να επιστρέψει. Αυτό σημαίνει ότι τον μήνα χρειάζεται περίπου 50 ευρώ. Δεν είναι καθόλου μικρό ποσό για όσους αμείβονται με 600 και 700 ευρώ», σημειώνει ο κ. Παππάς, ο οποίος υποστηρίζει ότι η μετακίνηση στην πόλη θα πρέπει να γίνεται έναντι μικρού ποσού ή ακόμα και δωρεάν.

Οταν, αντί για το μετρό, ο κ. Παππάς επιλέγει το λεωφορείο για τις μετακινήσεις του, αφήνει το εισιτήριό του σε κάποιο κάθισμα ή το δίνει σε κάποιον που περιμένει στη στάση. «Εχει τύχει πολλές φορές να μπει κάποιος στο λεωφορείο χωρίς εισιτήριο. Τότε τον περιμένει γερό πρόστιμο, γεγονός που σίγουρα θα μπορούσε να το αποφύγει, αν στη θέση που καθόταν έβρισκε ένα εισιτήριο», σημειώνει.

Δεν είναι λίγες οι φορές που ο κ. Παππάς, εκτός του να προσφέρει, έχει δεχθεί το εισιτήριο κάποιου άλλου επιβάτη. «Σχεδόν καθημερινά βλέπω ανθρώπους που δίνουν τα εισιτήριά τους από χέρι σε χέρι. Πριν από λίγες ημέρες, ενώ περίμενα στη στάση του λεωφορείου, με πλησίασε ένας κύριος και μου έδωσε το εισιτήριό του. Το πήρα με μεγάλη ευχαρίστηση κι έπειτα από ένα τέταρτο, όταν έφτασα στον προορισμό μου, το έδωσα σε μια κυρία», αναφέρει και συμπληρώνει πως «δεν είναι θέμα ανθρωπιάς. Είναι μια κίνηση που την κάνεις αντιδρώντας σε μια συγκεκριμένη λογική που θέλει τους πολίτες να πληρώνουν όλο και περισσότερα χρήματα για τα απολύτως αναγκαία».

Περίπου το 10% των επιβατών που μετακινούνται με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στην Αθήνα είναι «λαθρεπιβάτες», μια και δεν πληρώνουν το ανάλογο αντίτιμο. «Μόνο που εμείς δεν ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία. Αυτό που κάνουμε είναι καθ' όλα νόμιμο», λέει ο κ. Παππάς. Για τους οργανισμούς των συγκοινωνιών οι «τζαμπατζήδες» αποτελούν τη μεγάλη πληγή των μεταφορών και η απώλεια αυτών των εσόδων είναι μία από τις δικαιολογίες για τις συνεχείς αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων.

Πηγή: ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Θόδωρος Νικολάου thnikolaou@dolnet.gr.