Οχι άλλο κάρβουνο (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Διάβασα την ομιλία του Μπάγεβιτς προς τους παίκτες και ένιωσα σαν να μου έχωσε γροθιά ο Τάισον και μάλιστα τότε που ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής. Οχι τώρα, που τριγυρνά στα πανηγύρια. Δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Και υποτίθεται ότι η ομιλία αυτή έγινε για να πλησιάσει τους παίκτες. «Σας ζητώ να ξεχάσουμε τις κόντρες», τους είπε. Ποιες κόντρες; Εχουν μηχανάκια και βγαίνουν το βράδυ στη Βουλιαγμένη και τα στήνουν; Γιατί ήταν ο ίδιος που στο παρελθόν –και μάλιστα δυσανασχετώντας– διέψευδε ότι το κλίμα στην ομάδα δεν ήταν καλό. Ποιος έλεγε τότε την αλήθεια; Ή για να είμαι πιο σαφής, ποιος έκρυβε την αλήθεια; Οι δημοσιογράφοι, που τα έβγαζαν από το μυαλό τους γιατί ήθελαν να κάνουν κακό στην ομάδα; Συνεχίζω. «Είμαι τεχνικός σας και όχι εχθρός σας». Συγκλονιστικό!

Σέβομαι απόλυτα τον Μπάγεβιτς, τον θεωρώ έναν από τους καλύτερους προπονητές που πέρασαν τα τελευταία χρόνια από τη χώρα μας, αλλά τέτοιες δηλώσεις –ή αν θέλετε εξομολογήσεις– αφαιρούν σημαντικό κομμάτι από το κύρος του. Αν όντως κάποιοι παίκτες (και ο αριθμός παικτών θα θεωρείται σημαντικός για να αποφασίσει να δώσει εξηγήσεις ο Ντούσαν) τον αντιμετωπίζουν σαν εχθρό τους, συγγνώμη, κ. Μπάγεβιτς, αλλά δεν υπάρχει πλέον τίποτα για να σώσετε.

Μπορεί, αλήθεια, να γίνει συζήτηση σε τέτοια βάση; Αυτά τα λένε οι δάσκαλοι στο δημοτικό, όταν ακόμα τα μικρά παιδιά δεν είναι σε θέση να καταλάβουν ότι ο δάσκαλος θέλει το καλό τους. Εδώ έχουμε να κάνουμε με επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και ευτυχώς οι περισσότεροι είναι ενήλικοι. Τι περιμένατε, αλήθεια, να σας απαντήσουν; Προσπαθώ να καταλάβω το σκεπτικό σας. Γιατί, αν όντως κάποιοι σας αντιμετώπιζαν σαν εχθρό, έπρεπε να φτάσουμε πέντε αγωνιστικές πριν από το τέλος για να αποφασίσετε να λύσετε την παρεξήγηση; Το κομμάτι στη δήλωση «σας αφήνω στο γήπεδο να κάνετε ελεύθερα αυτό που ξέρετε και το μόνο που θέλω είναι να ακολουθείτε τις οδηγίες μου», με γύρισε πολλά χρόνια πίσω.

Θυμήθηκα τον πατέρα μου, τότε που παίρναμε από το σχολείο τους ελέγχους. Προσπαθούσε να με πιάσει στο φιλότιμο. «Ξενυχτάς», μου έλεγε. «Τρέχεις όλη μέρα στα γήπεδα. Γυρνάς ό,τι ώρα θέλεις σπίτι. Κοιμάσαι σε ξένα σπίτια. Δεν σου έχω πει τίποτα, ούτε προσπαθώ να σου περιορίσω την ελευθερία, αλλά άνοιξε και κάνα βιβλίο. Δεν γίνεται να μας ρεζιλεύεις και να κάνουμε το κορόιδο, Μιχαλάκη». Εχετε καταλάβει, κ. Μπάγεβιτς, πού συναντιούνται στο γήπεδο η ελεύθερη κίνηση των παικτών και οι οδηγίες σας; Γιατί εσείς είστε αυτός που θα το ορίσει. Και τώρα, αν κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν και ζημιώνουν την ομάδα, τότε στείλτε τους σπίτι. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω, γιατί απολογείστε, κ. Μπάγεβιτς;