Αρης - Oλυμπιακός: μια χαρά τελικός

Ο κύβος ερρίφθη. Ζευγάρι του μεγάλου τελικού για το Κύπελλο Hellas on Line (μ' αρέσει να αναφέρω τον θεσμό με την επίσημη ονομασία του, αυτή που περιλαμβάνει τον χορηγό), ο Αρης με τον Ολυμπιακό.

Το ματς θα διεξαχθεί στο Καυταντζόγλειο, εκεί που πριν από 38 ολόκληρα χρόνια ο Αρης κατακτούσε ένα ζεστό βράδυ του Ιουνίου –συγκεκριμένα στις 28-6-1970– το πρώτο και μοναδικό μεταπολεμικό τρόπαιό του. Στον πάγκο του τότε, όπως και τώρα, ένας Σέρβος: ο Μίλοβαν Τσίριτς.

Τι έχει ο Αρης του σήμερα περισσότερο από τον Ολυμπιακό των τίτλων, των επιτυχιών και εσχάτως των ευρωπαϊκών διακρίσεων; Πρώτα απ' όλα έχει στον πάγκο προπονητή. Εναν προπονητή που ξέρει να κατακτά τίτλους, τον πολυνίκη στην Ελλάδα σε αυτόν τον τομέα, φιλόδοξο και τσακωμένο με την αποτυχία. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον πώς να προετοιμάσει την ομάδα του για έναν τελικό. Γνωρίζει τα υλικά που θα χρησιμοποιήσει ώστε για μια ακόμα φορά η συνταγή του να μείνει στην ιστορία. Σύμμαχός του το γεγονός ότι οι παίκτες του διψούν για διάκριση. Σωστοί επαγγελματίες, με μεγάλη επίγνωση των ευθυνών τους και το κυριότερο παίκτες ποιοτικοί, παίκτες που έχουν συνειδητοποιήσει ότι αυτή είναι η μεγάλη ευκαιρία τους. Μια ευκαιρία που δύσκολα παρουσιάζεται και γι’ αυτόν τον λόγο οφείλουν να την εκμεταλλευτούν. Εχει και κάτι άλλο ο Αρης, που λίγοι ίσως το γνωρίζουν.

Εναν πρόεδρο που ζει γι' αυτή τη στιγμή. Τη στιγμή που η ομάδα του θα σηκώσει ένα Κύπελλο. Γέννημα-θρέμμα ο Λάμπρος Σκόρδας μια γενιάς Αρειανών που γεύτηκε πολλές απογοητεύσεις, που έφτασε πολλές φορές στην πηγή χωρίς να καταφέρει ούτε μια να ξεδιψάσει, μιας γενιάς που σημαδεύτηκε από αλλεπάλληλες πίκρες και απωθημένα. Που ζούσε πάντα με τον εφιάλτη ότι θα γεράσει με τον καημό ότι το όνειρο δεν θα γίνει τελικά πραγματικότητα. Ο Λάμπρος Σκόρδας πρώτα ως οπαδός του Αρη και μετά ως –πολύ μετά– πρόεδρος είμαι απόλυτα σίγουρος ότι επιθυμεί αυτό το Κύπελλο περισσότερο απ' όσο όλοι μαζί οι ποδοσφαιριστές της ομάδας, ο προπονητής και οι νεότεροι σε ηλικία οπαδοί του. Δεν είναι μικρό πράγμα να «καίγεται» ο πρόεδρος για την «κούπα».

Στον τομέα της ψυχολογίας αλλά και της αυτοπεποίθησης των παικτών, δηλαδή στη «βρόμικη δουλειά», τη δημιουργία κλίματος εν όψει του τελικού, ο Σκόρδας μπορεί να αποδειχθεί αν αποφύγει τις υπερβολές ο καλύτερος σύμμαχος του Μπάγεβιτς. Τι δεν έχει τώρα ο Αρης; Τον αέρα της μεγάλης ομάδας που έχει ο Ολυμπιακός. Το καθήκον να υπερασπίζεται κάθε χρόνο τίτλους. Το βάρος της φανέλας που προκαλεί ανησυχία στις τάξεις του αντιπάλου. Τη σιγουριά του φαβορί. Οτι απ' αυτόν εξαρτάται η τελική έκβαση του παιχνιδιού και από κανέναν άλλο. Μην ξεχνάτε το γεγονός ότι αν ο Ολυμπιακός επισκεφθεί το Καυταντζόγλειο ως πρωταθλητής, θα έχει μεσολαβήσει από το τελευταίο ματς του πρωταθλήματος μέχρι τον τελικό αρκετός χρόνος. Ενας ολόκληρος μήνας παρά 3 μέρες. Μήπως όμως αυτή η αγωνιστική απραξία κοστίζει τελικά στους «ερυθρόλευκους»; Μπορεί. Διόλου απίθανο να λειτουργήσει και θετικά. Να βοηθήσει να γεμίσουν οι «μπαταρίες», να ξεκουράσουν μυαλό και σώμα, ιδιαίτερα οι «υπερήλικες» του Ολυμπιακού, ύστερα από μια έντονη ποδοσφαιρική χρονιά, με αποτέλεσμα να εμφανιστούν φρέσκοι και ανανεωμένοι στην τελευταία αγωνιστική υποχρέωσή τους. Ο,τι χειρότερο δηλαδή για τον Αρη.

Πρόχειρο ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Εχει μεγάλα φρύδια ο «προφήτης»!

Δείτε προσεκτικά τις δύο αγγελίες γάμου που δημοσιεύω. Με μια πρόχειρη ματιά μπορείτε να ισχυριστείτε ότι είναι ίδιες. Συγκρίνοντάς τες όμως θα διαπιστώσετε ότι στη μία ως τόπος γέννησης αναφέρεται η Αθήνα και στη δεύτερη, που είναι και η σωστή, αναφέρεται η Καλλιθέα. Η πρώτη αγγελία ήταν αυτή που δημοσιεύτηκε πρώτη και αυτή που καταγγέλθηκε χθες από το Πρόχειρο Τετράδιο ως ανακριβής, συνεπώς ικανή να δημιουργήσει σοβαρό κώλυμα στην τέλεση του μυστηρίου. Ο «προφήτης» Μιαούλης, όμως, έδρασε ακαριαία και πριν ακόμα συμπληρωθούν 24 ώρες από τη δημοσίευση της αγγελίας, διόρθωσε την κατάπτυστη πρώτη, δημοσιεύοντας τη δεύτερη, που αναφέρει ρητά και κατηγορηματικά ότι τόπος γέννησής του είναι η Καλλιθέα. Για μια ακόμα φορά ο «προφήτης των προφητών» απέδειξε ότι έχει πολύ μεγάλα… φρύδια. Γι' αυτό τον τιμώ!

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

Ελληνικός Μεσαίωνας

«Ο Αχμέντ Τζουάντ Αλί είναι Ιρακινός μετανάστης, ο οποίος ζήτησε από τις νορβηγικές αρχές να μην τον στείλουν πίσω στην Ελλάδα, διότι όπως είπε "φοβάται για τη ζωή του", ενώ αποκάλυψε και τα "βασανιστήρια" στα οποία τον υπέβαλαν αστυνομικοί στη Χίο, όπου και τον συνέλαβαν». «Στο νησί έφτασα κολυμπώντας, όταν μας πέταξε στη θάλασσα ο Τούρκος που μας μετέφερε. Οι Ελληνες αστυνομικοί με απείλησαν και με χτύπησαν πολύ άσχημα, ακόμα και με ένα ηλεκτροφόρο ραβδί. Στη συνέχεια με φυλάκισαν για ένα χρόνο στη Χίο, μαζί με ακόμα 250 μετανάστες. Οταν με ελευθέρωσαν πήγα στην Αθήνα, όπου με ξανασυνέλαβαν. Οι αστυνομικοί με χτύπησαν πάλι και μου πήραν όλα τα χρήματα. Κατάφερα να το σκάσω με τη βοήθεια ενός αστυνομικού, τον οποίο πλήρωσα».

Είδατε πού φτάσαμε; Να λέμε μπράβο στον φιλεύσπλαχνο αστυνομικό που τα «τσέπωσε» και λυπήθηκε τον φουκαρά τον μετανάστη. Διαβάστε παρακάτω την οδηγία του ΟΗΕ, που περιγράφει με τα πιο μελανά χρώματα την κατάσταση των προσφύγων στην Ελλάδα.

«Παρακαλούμε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εξετάζουν περιπτώσεις απόδοσης ασύλου σε πρόσφυγες, σύμφωνα με τη Συνθήκη του Δουβλίνου, να μην τους επαναπροωθούν στην Ελλάδα, αν αυτή είναι η χώρα εισόδου τους». Η Επιτροπή Προσφύγων του ΟΗΕ δεν μας χαρίζεται. Καταγράφει ως μεσαιωνική την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας για τους πρόσφυγες.

Η διαδικασία απόδοσης ασύλου σύμφωνα με τη Συνθήκη του Δουβλίνου είναι η ακόλουθη: Οταν ένας λαθρομετανάστης συλλαμβάνεται, οι διωκτικές αρχές παίρνουν τα δακτυλικά αποτυπώματά του και τα στοιχεία του μπαίνουν στο αρχείο της χώρας εισόδου. Οταν ο πρόσφυγας ζητήσει άσυλο, αυτό εξετάζεται από τη χώρα στην οποία αρχικά εντοπίστηκε και όχι σε αυτή στην οποία διαμένει. Η απόφαση-χαστούκι της Επιτροπής Προσφύγων του ΟΗΕ έρχεται ως συνέχεια πολλών αρνητικών πορισμάτων από ξένες κυβερνήσεις και ανθρωπιστικές οργανώσεις, οι οποίες ζητούσαν να ληφθούν μέτρα εναντίον της Ελλάδας.

Σε έκθεσή του το Συμβούλιο Προσφύγων της Δανίας αποκαλύπτει πως «το 2006 συνελήφθησαν από τις ελληνικές αρχές 8.157 Ιρακινοί. Από αυτούς δόθηκε η δυνατότητα μόνο σε 1.415 να υποβάλουν αιτήσεις ασύλου, αλλά τελικά δεν δόθηκε άσυλο σε κάποιον. Μόνο 0,5% από όσους ζητούν άσυλο τελικά το παίρνουν, κάτι που τοποθετεί την Ελλάδα στην τελευταία θέση των ευρωπαϊκών χωρών».