Ολοι δουλεύουν για τον Ολυμπιακό

Ο Παναθηναϊκός Κυριακή με Κυριακή δείχνει να χειροτερεύει. Οταν μία ομάδα δεν καταφέρνει στα κρισιμότερα παιχνίδια της αγωνιστικής περιόδου να δείξει χαρακτήρα, τότε είναι άξια της τύχης της. Υποτίθεται ότι τα ματς που απέμεναν μέχρι τη λήξη του πρωταθλήματος θα ήταν «τελικοί» για τους «πράσινους».

Τελικός το παιχνίδι στην Ξάνθη, που χάθηκε, τελικός και το ματς στην Κρήτη, που αποδείχθηκε καταστροφή. Δεν είναι δυνατόν στα παιχνίδια αυτά μια ομάδα πρώτης γραμμής, σαν τον Παναθηναϊκό, να μην είναι σε θέση να διορθώσει τα λάθη της. Να προσπαθεί να τα σκεπάσει έχοντας την εντύπωση ότι κρύβοντάς τα δεν θα τα δει ο αντίπαλος για να τα εκμεταλλευτεί. Μικρή και φτηνή νοοτροπία για μια μεγάλη ομάδα. Οι ευθύνες του Πεσέιρο είναι αναμφισβήτητα μεγάλες. Στην αρχή της αγωνιστικής περιόδου διέκρινες μια πληρότητα στις γραμμές των «πρασίνων». Δεν συνοδευόταν απαραίτητα από υψηλή ποιότητα παικτών, αλλά ο αριθμός των ποδοσφαιριστών που θα χρειαζόταν για να κατακτηθεί ένα πρωτάθλημα σίγουρα υπήρχε, ιδιαίτερα από το κέντρο και μπροστά. Η αχίλλειος πτέρνα του Παναθηναϊκού ήταν η άμυνα. Εγιναν μικρές προσθήκες για να διορθωθεί, αλλά δεν διορθώθηκε. Και γι' αυτό κάποιος θα πρέπει να ευθύνεται. Στο τέλος της χρονιάς αναλογίζεσαι πού χάθηκαν οι τόσες επιλογές που υπήρχαν. Κάποιοι από αυτούς τους παίκτες μπορεί να μην ήταν ικανοί να ανταποκριθούν σε ρόλο βασικού. Το τοποθετώ έτσι διότι δεν θέλω να έρθω σε ευθεία αντιπαράθεση με τις επιλογές του Πεσέιρο. Στην τελική, αυτός γνωρίζει την ομάδα καλύτερα από εμάς, αλλά σίγουρα αυτοί οι παίκτες με σωστό προγραμματισμό και περισσότερες συμμετοχές θα ήταν σε θέση να ανταποκριθούν στα δύσκολα. Στα σημεία εκείνα που η ομάδα χρειάζεται ποδοσφαιριστές να τη φρεσκάρουν, να την ανανεώσουν, να της δώσουν μια άλλη δυναμική. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Οι παίκτες αυτοί έχουν δοκιμαστεί στα δύσκολα και έχουν αποδείξει ότι μπορούν. Και ο Δημούτσος και ο Νίνης και ο Ρομέρο και όποιος άλλος θέλετε εσείς. Ομως ο Πεσέιρο αποφάσισε, σύμφωνα με τη δική του κρίση, να δουλέψει με ένα κλειστό νούμερο 13 παικτών, κάτι που τώρα πληρώνει.

Για την ΑΕΚ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ξύπνησε αργά και ειλικρινά μακάρι να τα καταφέρει. Το να πεις ότι χαρίζεις ένα πρωτάθλημα σίγουρα είναι μεγάλη κουβέντα. Ομως αυτόν τον τίτλο, τηρουμένων των αναλογιών, η «Ενωση» με σωστότερη διαχείριση δυνάμεων θα μπορούσε να τον είχε κατακτήσει, υπό την προϋπόθεση ότι θα είχε στον πάγκο της έναν προπονητή που θα ήταν σε θέση να καταλάβει ότι για να κόψεις πρώτος το νήμα δεν χρειάζεται μόνο να είσαι τέλειος εσύ, αλλά και να μπορείς να εκμεταλλεύεσαι τις αδυναμίες των αντιπάλων. Δυστυχώς, το εργαστήριο του δόκτορος «Δον Λορένσο» Φερέρ αναλάμβανε πειράματα με σκοπό την τελειοποίηση του ροτέισον και όχι για άλλες περιστάσεις. Αυτό πληρώνει η ΑΕΚ.