Θρύλος του Σάββα, Θρύλος του Πέτρου

Tο ότι ο Σωκράτης Κόκκαλης τελείωσε τον Λεμονή δεν αποτελεί είδηση. Αν ο Λεμονής τελείωνε τον Κόκκαλη, θα ήταν είδηση. Πρώτο θέμα θα έπαιζε στα κεντρικά δελτία των μεγάλων καναλιών και θα ακολουθούσαν κατασκονισμένα το ασφαλιστικό, οι διακοπές ρεύματος, το Σκοπιανό, το ενδεχόμενο τέλος του δικομματισμού, τα σκουπίδια σαν εικαστική παρέμβαση στον χώρο, άντε και η ακρίβεια.

Οπως δεν αποτελούν είδηση τα ονόματα των υποψήφιων προπονητών για τον πάγκο του Ολυμπιακού. Είδηση θα ήταν αν μπορούσε κάποιος με βεβαιότητα να μας πληροφορήσει μέχρι πότε σκοπεύει ο Σωκράτης Κόκκαλης να κρατήσει τον νέο κόουτς στην ομάδα.

Από όλα αυτά τα εντυπωσιακά που διάβασα μετά την απομάκρυνση Λεμονή ένα αξιολογώ ως είδηση –και μάλιστα σημαντική. Πάνω, όμως, στον ορυμαγδό, παραλίγο να περάσει στα ψιλά. Το γεγονός ότι ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας, Ιλια Ιβιτς, σε ελάχιστα πράματα συμφωνούσε με τον Λεμονή, όπως η απόκτηση του Σίσιτς! Οταν το διάβασα, σταυροκοπήθηκα και είπα: «Ολα τα ανεξήγητα στον Ολυμπιακό θα συμβαίνουν». Διότι είναι δύσκολο να εξηγηθεί τι του βρήκε ο Λεμονής, μια και τον γνώριζε από τη θητεία του στον Λεβαδειακό. Το παρατσούκλι του Σίσιτς στην ποδοσφαιρική πιάτσα είναι «χαφ». Οχι από τη θέση που αγωνίζεται, αλλά από το αγγλικό «half and half», που διαβάζεται χαφ! Tου το κόλλησαν διότι δεν έχει καταφέρει να στεριώσει ολόκληρη χρονιά σε μια ομάδα. Μισή χρονιά στον Ηρακλή, μισή στον Λεβαδειακό, μισή εδώ, μισή εκεί. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να εντυπωσίασε τον Λεμονή ένας παίκτης που η πιο γρήγορη κίνησή του είναι μια κλίμακα πάνω από αυτή γριάς με βαρύ εγκεφαλικό, είναι δύσκολο έως απίθανο να εξηγηθεί, ακόμα κι αν έχεις ασπαστεί απόλυτα το δόγμα «ο προπονητής είναι ειδικός και αυτός ξέρει». Ακόμα δυσκολότερο, όμως, είναι να εξηγηθεί πώς συμφώνησε με την απόκτησή του ο τεχνικός διευθυντής Ιβιτς, που εντυπωσιάστηκε από την εκτελεστική δεινότητα του Κοβάσεβιτς, την ποδοσφαιρική προσωπικότητα του Γκαλέτι, την αμυντική πληρότητα του Ραούλ Μπράβο και τις ικανότητες στην οργάνωση του παιχνιδιού τού Μπελούτσι, ζητώντας την απόκτησή τους.

«Ναι, αλλά μιλάμε για τον ίδιο τεχνικό διευθυντή που πριν από μερικά χρόνια στην ΑΕΚ είχε ενθουσιαστεί με τον Βενγλίνσκι», μπορεί να ισχυριστεί κάποιος και δεν θα έχει άδικο, μια και ο Ουκρανός ήταν προσωπική επιλογή του Ιλια. Ποδοσφαιριστής της χρονιάς 2003 στην Ουκρανία ήταν ο Βενγλίνσκι και σκόραρε στην ΑΕΚ τόσες φορές όσες αρνήθηκε τον Θεάνθρωπο ο Απόστολος Πέτρος. Τρεις όλες κι όλες, εναντίον της Λάρισας, του Ατρομήτου και του Ιωνικού. Μετά επέστρεψε και απολάμβανε την ώχρα των σπιτιών στις όχθες του Βόλγα.

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι ο Σεγούρα ως αντικαταστάτης του Λεμονή ήταν επιλογή του Ιλια –και αν στο ρίσκο του προέδρου να αφήσει την ομάδα χωρίς προπονητή μέχρι το τέλος της περιόδου προσθέσουμε και το ρίσκο της επιλογής Ιβιτς–, τότε εύκολα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι στον Ολυμπιακό πάνε με το ζόρι να βγουν δεύτεροι. Μόνο που όταν συμβεί αυτό θα φταίνε σίγουρα ο Ιβιτς, ο Πέτρος και η παρέα του και όχι ο πρόεδρος. Και τότε, να μου το θυμηθείτε, θα έχουμε να κάνουμε με δύο Ολυμπιακούς, όπως κάποτε με τους Γεωργιάδηδες. Εναν Ολυμπιακό του Σάββα (βλέπε Θεοδωρίδης) και έναν του Πέτρου.

Πρόχειρο ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Καλώς όρισες, Προφήτη

Ο Μικρός Βούδας βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να χαιρετίσει την έλευση του Προφήτη, του ενός και μοναδικού Προφήτη Κώστα Μιαούλη, στην εφημερίδα. Τίποτα δεν θα είναι πλέον όπως πριν. Για να μπορείτε να τον ξεχωρίσετε, αν χρειαστεί, μέσα στο ανώνυμο πλήθος, δημοσιεύω τη φωτογραφία του. Είναι τραβηγμένη από την τελευταία συνέντευξη Τύπου του Μπάγεβιτς στην ΑΕΚ, τότε που ο Προφήτης Μιαούλης με στεντόρεια φωνή, που τάραξε συθέμελα την αίθουσα, του φώναξε: «Αρον τον Μπουρουτζίκα σου και περιπάτει». Από τότε ο Ντούσαν δεν διανοήθηκε να πατήσει ξανά το πόδι του στην «Ενωση» και κάθε φορά που του ανέφεραν το όνομα «Μιαούλης» άρχιζε να μιλάει καλύτερα ελληνικά και από τον Ζουράρι, χωρίς παύσεις και κομπιάσματα. Η παράδοση λέει ότι όταν πλησίασαν τον Ντέμη οι γνωστoί τώρα και τότε άγνωστοι επιχειρηματίες για να αναλάβει την ΑΕΚ ώστε να την οδηγήσει στην εξυγίανση, ο Νικολαΐδης ψιθύρισε σκυφτός: «Αν είναι θέλημα του Μιαούλη, τότε γενηθήτω το θέλημά του». Αυτά για να μη βγαίνουν κάτι άσχετοι στα ραδιόφωνα και να λένε ότι το άρθρο 44 έσωσε την ΑΕΚ. Την έσωσε αυτός που από σήμερα θα μελετάτε, όπως τις Γραφές.

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

«Τα φάγανε, χρυσέ μου, πώς να σ' το πω;»

Ο Σταμάτης Κραουνάκης μίλησε στον Απόστολο Διαμαντή του «Ε» της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας»:

Για τη γενιά του:

«Τα βάζω κυρίως με τη γενιά μου, του Πολυτεχνείου, των σημερινών πενηντάρηδων, που είδε μπροστά στα μάτια της να καίγεται ολόκληρη η Ελλάδα χωρίς να αντιδράσει. Αυτή η απόλυτη παραδοχή της ήττας της γενιάς μου με θύμωσε. Και είπα να κάνω κάτι γι' αυτό, έστω έναν καλό επικήδειο».

Για το ΠΑΣΟΚ:

«Το εξοργιστικό αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι ότι όλοι ανεξαιρέτως έχουν συνείδηση της θέσης τους στο πολιτικό πάρτι. Ομως το ΠΑΣΟΚ ήταν αυτό που δειγμάτισε τη μάσα και αυτό παρέδωσε στη Δεξιά την κυβέρνηση».

Για την Αριστερά:

«Ανέκαθεν έκλαιγε που είναι λίγη. Εγώ έχω πάρει την απόφασή μου. Ψηφίζω ΚΚΕ συνειδητά».

Για την Ελλάδα του χθες και του σήμερα:

«Η Ελλάδα του '60 είχε νοικοκυριό. Εμπαινες σε ένα σπίτι και έβρισκες στρωμένο τραπέζι. Σήμερα έχουμε ντελίβερι, πλαστικό χρήμα και αυτοκίνητο με δόσεις. Η διαπαιδαγώγηση των νέων κάτω από αυτές τις συνθήκες θα τους στείλει γρήγορα στο τρελοκομείο. Βλέπεις τι γίνεται με τα ψυχιατρικά προβλήματα των πιτσιρικάδων. Από 16 ετών όλοι είναι με το όπλο, πώς θα βγάλουν γρήγορα χρήματα και θα γίνουν επιτυχημένοι. Να μην ξεχνάμε ότι και αυτό το μοντέλο δειγματίστηκε από το ΠΑΣΟΚ. Οτι για να είσαι πολίτης του κόσμου πρέπει να έχεις δέκα εκατομμύρια εισόδημα. Η γενιά του Κλικ δηλαδή».

Για το μεγάλο πλιάτσικο:

«Εμείς έχουμε μια χώρα που το ιστορικό της πρόσωπο και ο πλούτος της ο κοινωνικός θα έπρεπε να μας είχαν λύσει διά παντός και το οικονομικό και το πολιτιστικό πρόβλημά μας. Εάν, βεβαίως, δεν υπήρχε αυτή η λαίλαπα, ότι παίρνουμε δηλαδή υπουργεία και μασάμε ό,τι βρεθεί μπροστά μας.

Οταν υπερτιμολογούνται όλα επί τέσσερα, πώς θα βγει η χώρα; Αν βάλεις κάτω τι έχει κλαπεί τα τελευταία 30 χρόνια, όχι λεφτά για τις συντάξεις θα είχαμε, όχι για το περιβάλλον και την τέχνη, αλλά θα ήμασταν μια ευτυχισμένη μικρή χώρα. Τα φάγανε, πώς να σ' το πω να το καταλάβεις;».

Για τη μικρή οθόνη:

«Η τεράστια χαρά μου είναι ότι τα κανάλια αυτή τη στιγμή τα καταπίνει ο βόθρος. Δεν τα βλέπει ο κόσμος. Επίσης, ο κόσμος δεν πάει στις μεγάλες πίστες. Αναζητούμε όλοι μια εναλλακτική φωνή. Ολα τα μικρά μαγαζιά είναι γεμάτα. Ο,τι καινούργιο σκάει, ο κόσμος είναι εκεί».

Αν θέλετε να απολαύσετε τον Σταμάτη Κραουνάκη επί σκηνής, τότε κάντε μια βόλτα από την «Αθηναΐδα». Φέτος παρουσιάζει την πολιτική επιθεώρηση «Πόσο σ' αγαπώ».